Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mirabelle i Jack. Paryż. Kocham tą książkę. Może momentami jest i ckliwa, ale jest piękna, wzruszająca, sięgająca do zakamarków duszy człowieka. Miłość dwóch dojarzałych osób z innych światów.


Wracam do niej co jakieś 2 lata i ciągle tak samo się nią zachwycam.

***Mam nadzieję, że nie byłam wobec niego zbyt bezpośrednia. Tak rzadko mi się porozmawiać z kimś, kto nie myśli tylko o mojej ślepocie. To ich ślepota. Tak często zdarza mi się czuć żal wobec tych, którzy muszą żyć wewnątrz świata, a nie na zewnątrz jak ja. To musi być dla nich naprawdę trudne. ***

Mirabelle i Jack. Paryż. Kocham tą książkę. Może momentami jest i ckliwa, ale jest piękna, wzruszająca, sięgająca do zakamarków duszy człowieka. Miłość dwóch dojarzałych osób z innych światów.


Wracam do niej co jakieś 2 lata i ciągle tak samo się nią zachwycam.

***Mam nadzieję, że nie byłam wobec niego zbyt bezpośrednia. Tak rzadko mi się porozmawiać z kimś, kto nie...

Takie książki powinny być lektura i w szkołach. One pokazują jak bardzo człowiek nienawidził drugiego człowieka. Ale też jak w obliczu tych wszystkich okropnych wydarzeń mała dziewczynka próbuje walczyć z oprawcą, jej odwaga zasługuje na podziw.
Gryzłam pięści momentami, tak bardzo byłam przerażona tym co i jak im robiono.

Takie książki powinny być lektura i w szkołach. One pokazują jak bardzo człowiek nienawidził drugiego człowieka. Ale też jak w obliczu tych wszystkich okropnych wydarzeń mała dziewczynka próbuje walczyć z oprawcą, jej odwaga zasługuje na podziw.
Gryzłam pięści momentami, tak bardzo byłam przerażona tym co i jak im robiono.

Tatuazysta z Auschwitz. To trochę inna opowieść o obozie i o miłości. O przetrwaniu. I smiejesz się i płaczesz. I chcesz, aby to już się skończyło i chcesz, aby on przeżył. Próbujesz sobie wyobrazić co musiał czuć, wejść w jego skórę. Jak bardzo musiał nie cierpiec tej pracy, ale wiedział, że inny wybór to komora. I ta miłość w tle. I wbrew wszystkiemu uśmiechasz się przez łzy.

Tatuazysta z Auschwitz. To trochę inna opowieść o obozie i o miłości. O przetrwaniu. I smiejesz się i płaczesz. I chcesz, aby to już się skończyło i chcesz, aby on przeżył. Próbujesz sobie wyobrazić co musiał czuć, wejść w jego skórę. Jak bardzo musiał nie cierpiec tej pracy, ale wiedział, że inny wybór to komora. I ta miłość w tle. I wbrew wszystkiemu uśmiechasz się przez łzy.