Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O książce dowiedziałam się przypadkiem. Przypadkiem też trafiła w moje ręce.
Przeczytałam ją z ciekawością i jednym tchem, bo historia jest wciągająca.
Wchodzimy w świat kolejnego antyutopijnego państwa, które rządzi się twardymi i bezkompromisowymi prawami. Novus Ordo przywodzi na myśl Opowieść Podręcznej ale tylko pozornie. Te dwa światy mają wiele różnic.
Powieść pisana jest prostym, przystępnym językiem, przez co jej odbiór jest łatwy, choć sama treść taka nie jest.
Z pewnością sięgnę po kolejne części gdy tylko pojawią się na rynku.. Czekam z niecierpliwością.

O książce dowiedziałam się przypadkiem. Przypadkiem też trafiła w moje ręce.
Przeczytałam ją z ciekawością i jednym tchem, bo historia jest wciągająca.
Wchodzimy w świat kolejnego antyutopijnego państwa, które rządzi się twardymi i bezkompromisowymi prawami. Novus Ordo przywodzi na myśl Opowieść Podręcznej ale tylko pozornie. Te dwa światy mają wiele różnic.
Powieść...

Może mam wyjątkowe dziecko i wyjątkowy fart a może te rady wyprowadzane w codzienność z rozsądkiem i umiarem poprostu działają :) tak czy inaczej polecam - lektura dosyć lekka, dla mnie jako nauczycielki przedszkolnej wręcz odrobinę naukowa, myślę że każdy rodzic ma szansę znaleźć tutaj coś dla siebie.

Może mam wyjątkowe dziecko i wyjątkowy fart a może te rady wyprowadzane w codzienność z rozsądkiem i umiarem poprostu działają :) tak czy inaczej polecam - lektura dosyć lekka, dla mnie jako nauczycielki przedszkolnej wręcz odrobinę naukowa, myślę że każdy rodzic ma szansę znaleźć tutaj coś dla siebie.

"Opowieść podręcznej" przedstawia nam świat wrogi. Oparty na kanwach religijnych. Budzi nasz niepokój i lęk. Czujemy się klaustrofobicznie. Nie wiemy tak naprawdę co się stało, co doprowadziło do tego wszystkiego. Otrzymujemy strzępki informacji. Atmosfera niepewności towarzyszy nam cały czas.
Zupełnie inną stronę medalu pokazują nam "Testamenty", które w mojej opinii są lepsze niż pierwsza część. Wchodzimy w głąb systemu, poznajemy motywacje postaci które znamy już z "Opowieści...". Nikt nie jest tym kim wydaje się być na pierwszy rzut oka. Znienawidzony przez Podręczne system i kraj, okazuje się być bezpiecznym schronieniem dla młodych, skonwertowanych umysłów. Miejsce, które jest symbolem zniewolenia człowieka dla niektórych okazuje się być synonimem raju. Postacie, które w poprzedniej części a także ekranizacji (bo zakładam, że większość odbiorców "Testamentów" oglądała serial) budzili naszą silną niechęć, tutaj stają się cichymi bohaterami, którzy próbują rozsadzić Gilead od środka.
Powieść Atwood jest prostsza niż ta poprzednia. Łatwiej przebrnąć przez antyutopię, kiedy autorka odkrywa karty i wreszcie dowiadujemy się co kim kierowało.

"Opowieść podręcznej" przedstawia nam świat wrogi. Oparty na kanwach religijnych. Budzi nasz niepokój i lęk. Czujemy się klaustrofobicznie. Nie wiemy tak naprawdę co się stało, co doprowadziło do tego wszystkiego. Otrzymujemy strzępki informacji. Atmosfera niepewności towarzyszy nam cały czas.
Zupełnie inną stronę medalu pokazują nam "Testamenty", które w mojej opinii są...