Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autorka książki ma córki w wieku 2 i 5 lat, ale zapewnia że przedstawione zasady można wprowadzić w dowolnym okresie życia. Podoba mi się , że zaganiani rodzice mogą zapoznać się z zasadami przedstawionymi w książce na stronach 248-269.

Poszerzając wiedzę o zdrowym jedzeniu warto sięgnąć po polską publikację: "Zamień chemię na jedzenie" Julity Bator. Chcąc zgłębić tajniki kształtowania satysfakcjonujących relacji z dziećmi "Jak mówić żeby dzieci nas słuchały, jak słuchać żeby dzieci do nas mówiły" Adele Faber i Elaine Mazilsh. Jeśli chcecie poczuć nostalgię czasów PRL-u "Sięgnijcie po nasz mały PRL" Witolda Szabłowskiego i Izabeli Meyzy. Ujęcie tematu jedzenia z innej części świata przedstawia "Zdrowy jak japońskie dziecko" Naomi Moriyamy i Williama Doyle'a.

Autorka książki ma córki w wieku 2 i 5 lat, ale zapewnia że przedstawione zasady można wprowadzić w dowolnym okresie życia. Podoba mi się , że zaganiani rodzice mogą zapoznać się z zasadami przedstawionymi w książce na stronach 248-269.

Poszerzając wiedzę o zdrowym jedzeniu warto sięgnąć po polską publikację: "Zamień chemię na jedzenie" Julity Bator. Chcąc zgłębić tajniki...

Autorka ma syna w wieku 7 lat. Wiek dzieci 0-100. Każdy wiek jest dobry żeby zadbać o zdrowie.

Onegdaj powstał "Shokiku - podręcznik do rodziców i dzieci" w wydaniu Japońskiej Agencji Rządowej, rządu Japonii.
Autorka tej książki popełniła też inną "Japonki nie tyją i się nie starzeją".

Za Wikipedią, Shokuiku to japoński termin „edukacja żywieniowa”. Prawo definiuje to jako „zdobywanie wiedzy na temat żywności i żywienia, a także zdolność do podejmowania właściwych decyzji poprzez praktyczne doświadczenia z jedzeniem, w celu rozwijania zdolności ludzi do życia na zdrowej diecie”

W książce więcej jest zagadnień związanych z otyłością niż brakiem apetytu u dzieci. Autorka jednak zachęca do jedzenia. Zdrowego jedzenia w stylu japońskim z użyciem tego, co jest nam dostępne. Wspaniałości prostota tego jedzenia, przemawiały do mnie.
Ogolnie idea 7 sekretów koncentruje się wokół aktywności fizycznej (spaceru i innych); wzbogacenia potraw o nowe składniki; angażowania dzieci w przygotowaniu potraw; wspólnego spożywania posiłków; zachęcania dzieci do jedzenia bez wywierania presji; próbowania, próbowania i jeszcze raz próbowania, czyli obustronnej wytrwałości; odpowiedzialnosci rodziców za to co podają, dzieci za to ile zjedzą.

Widać warsztat autorki przy zbieraniu informacji od od fachowców i z fachowej literatury. Wspomnienia o dzieciństwie w Tokio przywołują w pamięci nasze własne wspomnienia. Przecież my w Polsce nie zawsze używaliśmy gotowych dań. Szczególnie w czasach PRLu wszystko wykonywało się samodzielnie.
Argumentując przedstawiane twierdzenia, autorka stosuje powtórzenia tych samych informacji, ale pochodzące z różnych źródeł.

Układ treści przejrzysty.
Książka podzielona jest na trzy części. Pierwszą można przelecieć wzrokiem. Druga opisuje warte uwagi "Siedem sekretów pielęgnacji zdrowia twojego dziecka". W trzeciej można zaznajomić się z potrawami japońskimi i przepisami.

"Na klasyczny japoński domowy posiłek składa się kawałek grillowanej ryby, miska ryżu, warzywa gotowane na wolnym ogniu albo marynowane w occie, porcja zupy miso, sezonowe owoce w plasterkach na deser oraz filiżanka gorącej herbaty. Najbardziej podstawowe jedzenie to po prostu miska ryżu, miska zupy i trzy przystawki. Te dania są podawane jednocześnie, a nie oddzielnie i po kolei."
Zainspirowana książką zrobiłam obiad w stylu japońskim: w jednej miseczce był zielony makaron z groszku (alternatywa ryżu), w drugiej warzywa gotowane wyjęte z bulionu (to co miałam w domu, żółta papryka, pietruszka, marchewka, bakłażan, zeszklona cebula, podpieczone ziarna słonecznika i dyni), w trzeciej tenże bulion, w czwartej piersi drobiowe które ugrillowałam dzień wcześniej i podgrzałam z warzywami. W sumie dwa garnki. Córka sama, włożyła do bulionu warzywa, makaron i mięso. Własnoręcznie skomponowała potrawę i zjadła tyle ile chciała. Wytłumaczę swój zachwyt. Moja córka należy do dzieci, które nie są chętne do jedzenia. Zawsze jest mnóstwo innych ciekawych rzeczy do zrobienia. Mimo, że bardzo lubi makaron, warzywa i ziarenka.

Poszerzając wiedzę o zdrowym jedzeniu warto sięgnąć po polską publikację: "Zamień chemię na jedzenie" Julity Bator. Chcąc zgłębić tajniki kształtowania satysfakcjonujących relacji z dziećmi "Jak mówić żeby dzieci nas słuchały, jak słuchać żeby dzieci do nas mówiły" Adele Faber i Elaine Mazilsh. Jeśli chcecie poczuć nostalgię czasów PRL-u "Sięgnijcie po nasz mały PRL" Witolda Szabłowskiego i Izabeli Meyzy. Ujęcie tematu jedzenia z innej części świata przedstawia "Francuskie dzieci jedzą wszystko" Karen Le Billon.

Autorka ma syna w wieku 7 lat. Wiek dzieci 0-100. Każdy wiek jest dobry żeby zadbać o zdrowie.

Onegdaj powstał "Shokiku - podręcznik do rodziców i dzieci" w wydaniu Japońskiej Agencji Rządowej, rządu Japonii.
Autorka tej książki popełniła też inną "Japonki nie tyją i się nie starzeją".

Za Wikipedią, Shokuiku to japoński termin „edukacja żywieniowa”. Prawo definiuje to...

Część opisowa zajmuje 1/5 książki. Spis przepisów jest alfabetyczny i tematyczny. Przepisy proste, smaczne, pomysłowe, przemyślane. Bardzo podoba mi się, że w każdej książce jest inny kolor czcionki. Graficznie są jednolite i ładnie prezentują się na półce.

Część opisowa zajmuje 1/5 książki. Spis przepisów jest alfabetyczny i tematyczny. Przepisy proste, smaczne, pomysłowe, przemyślane. Bardzo podoba mi się, że w każdej książce jest inny kolor czcionki. Graficznie są jednolite i ładnie prezentują się na półce.

Krótka część opisowa, jednak z bardzo ważną tabelką z zamiennikami. Wskazuje czym zastąpić migdały, masło, jajka, mleko, orzechy. Atutem jest indeks wg produktów. Bardzo podoba mi się, że w każdej książce jest inny kolor czcionki. Graficznie są jednolite i ładnie prezentują się na półce.
Przepisy przemyślane i smaczne.

Krótka część opisowa, jednak z bardzo ważną tabelką z zamiennikami. Wskazuje czym zastąpić migdały, masło, jajka, mleko, orzechy. Atutem jest indeks wg produktów. Bardzo podoba mi się, że w każdej książce jest inny kolor czcionki. Graficznie są jednolite i ładnie prezentują się na półce.
Przepisy przemyślane i smaczne.

1/3 książki to część opisowa. W dalszej części są przepisy. Ciekawy dodatek na końcu książki, gdzie jeszcze może ukrywać się pszenica. Wykaz źródeł, indeks potraw z podziałem na rozdziały i spis treści. Międzynarodowe przepisy. Adnotacja na górze strony "dzieci to lubią" stanowi przydatną wskazówkę. Bardzo podoba mi się, że w każdej książce jest inny kolor czcionki. Graficznie są jednolite i ładnie prezentują się na półce.
Zabrakło indeksu wg produktów.

1/3 książki to część opisowa. W dalszej części są przepisy. Ciekawy dodatek na końcu książki, gdzie jeszcze może ukrywać się pszenica. Wykaz źródeł, indeks potraw z podziałem na rozdziały i spis treści. Międzynarodowe przepisy. Adnotacja na górze strony "dzieci to lubią" stanowi przydatną wskazówkę. Bardzo podoba mi się, że w każdej książce jest inny kolor czcionki....

Część opisowa zajmuje 1/6 książki. Indeks jest alfabetyczny i tematyczny. Przepisy proste, smaczne i pomysłowe.

Część opisowa zajmuje 1/6 książki. Indeks jest alfabetyczny i tematyczny. Przepisy proste, smaczne i pomysłowe.

Część opisowa zajmuje 1/3 książki. Indeks jest alfabetyczny i tematyczny. Przepisy proste, smaczne i pomysłowe. Brakuje indeksu wg produktów. Wszystkie mają ładna grafikę. Każda ma czcionkę w innym kolorze.

Część opisowa zajmuje 1/3 książki. Indeks jest alfabetyczny i tematyczny. Przepisy proste, smaczne i pomysłowe. Brakuje indeksu wg produktów. Wszystkie mają ładna grafikę. Każda ma czcionkę w innym kolorze.