Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To była ciekawa lektura. Nawet bardzo. Holenderskie malarstwo XVII wieku... fascynujące i wciąż za mało odkryte. Tak właśnie było, gdy rozgłos próbował uzyskać inny holenderski malarz, Han van Meegeren. I trzeba przyznać, że swój cel osiągnął. To był najwspanialszy fałszerz dzieł Jana Vermeera van Delft. Mało tego! Han van Meegeren nie tylko doskonale kopiował znane dzieła, ale też tworzył je od podstaw. Tym samym jego poczynania można uznać za podwójne fałszerstwo, albo za fałszerstwo doskonałe... jak to woli.

Przygotowania. Trwały kilka lat, zanim Han van Meegeren uznał swojego pierwszego Vermeera za gotowego. Plan był taki... Będzie działał przez pośrednika. Dzieło opuszcza pracownię malarską i jest poddane pierwszemu, najważniejszemu sprawdzianowi - jest oceniane przez najlepszego znawcę i krytyka. Pierwszy sukces! "Zaginiony Vermeer" robi furorę i zostaje sprzedany za ogromne pieniądze. Według pierwotnego planu po zamknięciu transakcji Han van Meegeren miał się ujawnić! W związku z tym, że apetyt rośnie w miarę jedzenia... plan został nieco zmodyfikowany...

Artysta niedoceniony. Cóż takiego zadziało się w życiu Hana, że wpadł na tak szatański pomysł? Przecież był uzdolnionym malarzem, który nie tylko odtwarzał, ale też tworzył. A jednak... zawsze miał podcinane skrzydła. Najpierw przez ojca, który jego zamiłowanie do malarstwa uważał za fanaberię, później przez krytyków, którzy nie docenili jego kunsztu. Pierwszą osobą, która w niego uwierzyła, zachęcała do tworzenia, nawet zorganizowała jego wernisaż była ona, Anna, pierwsza żona Hana. Odpłacił jej zdradą!

Mimo początkowej niechęci ojca Hana co do ścieżki zawodowej syna wydawać by się mogło, że ostatecznie też nie wyszło najgorzej. Ojciec, niby despota, a jednak zaproponował polubowne rozwiązanie. Han musi po prostu skończyć architekturę. Gdy uzyska dyplom może zarabiać na życie jak zechce. Odpłacił mu lekceważeniem.

Życie. Han lubił zabawę, luksus, przepych i ... uwielbienie. I to go zgubiło. Doskonale zdawał sobie sprawę, że gra w dość ryzykowną grę... Finał? Ktoś powie, że do przewidzenia i sam sobie winien. Han z kolei powie, że "to ja byłem Vermeerem" i to będzie jego sukces największy. Sukces na światową skalę! Wyprowadził w pole wszystkich!

Zemsta. To ona w pewnym momencie zdeterminowała życie Hana. I to o tym przede wszystkim jest ta książka. Bo to zemsta była siłą napędową wszystkich działań największego fałszerza dzieł Vermeera. Han był inteligentny, uzdolniony, wrażliwy i ... kompletnie nie radził sobie ani z krytyką, ani z wszelkimi przeciwnościami losu, choć ten los podtykał mu koła ratunkowe...

Jeśli macie ochotę na ciekawą i nietuzinkową historię życia pewnego malarza, to ta książka jest idealna :)

https://monikaolgalifestyle.blogspot.com/

To była ciekawa lektura. Nawet bardzo. Holenderskie malarstwo XVII wieku... fascynujące i wciąż za mało odkryte. Tak właśnie było, gdy rozgłos próbował uzyskać inny holenderski malarz, Han van Meegeren. I trzeba przyznać, że swój cel osiągnął. To był najwspanialszy fałszerz dzieł Jana Verm...

Rozwiń Zwiń

Długo wyczekiwany ostatni tom przepięknej sagi o siedmiu niesamowitych siostrach. To wydanie cieszy tym bardziej, że jego dokończenie powstawało w wyjątkowych i trudnych okolicznościach. Lucinda Riley zmarła w 2021 roku nie dokończywszy historii rodziny D’Apliese. Jej syn, Harry Whittaker, podjął się tego zadania i ode mnie otrzymał ocenę bardzo dobrą :)

Ten, kto ma za sobą cały cykl z pewnością ucieszył się na wieść o tym, że poznamy historię samego Pa Salta. Ten, kto przeczytał tylko kilka tomów i nadal jest ciekawy, co takiego kierowało Pa Saltem adoptując te, a nie inne dzieci, znajdzie odpowiedź na to pytanie właśnie w ostatnim tomie sagi. Ten, kto nie czytał żadnego z poprzednich tomów może śmiało zacząć od końca...

Nie ukrywam, że z ogromną ciekawością śledziłam losy tego niezwykłego bohatera. Jego wędrówka przez życie pełna była nieoczekiwanych zwrotów akcji. Choć tylko pozornie nieoczekiwanych. Wszak wszystko od dawien dawna zapisane było w gwiazdach...

Pa Salt przeżył chyba wszystko, co było do przeżycia. Nie bez powodu mówiono mu, że na swoich barkach dźwiga cały ciężar świata...

Przeżył śmierć rodziców, stratę ukochanej, zaginięcie dziecka, głód, choroby, upokorzenia, strach, ubóstwo. Ale zaznał też tego, co piękne i dobre. Miłość. Bezwarunkowa miłość ojca. Odwzajemniona miłość ukochanej kobiety. Dobroć i życzliwość. W całym swoim zagmatwanym życiu na swojej drodze spotykał ludzi, którzy wyciągali do niego pomocną dłoń nie oczekując niczego w zamian. Bezpieczeństwo. Bywały i takie chwile, w których doświadczał tego błogosławieństwa, choć zawsze rozglądał się uważnie, czy zło nie zaatakuje w najmniej oczekiwanym momencie. Bogactwo. I to otrzymane w spadku, i to zapracowane własnymi rękoma.

Skromność, wdzięczność, dobroć. Talent, inteligencja, życiowa mądrość, To znaki rozpoznawcze Pa Salta. To człowiek, który stworzył raj na ziemi i do tego raju zaprosił innych. Jak się okazało, nikt nie znalazł się tam przypadkiem. Pa Salt potrafił spłacać długi wdzięczność i to z nawiązką

Tak, pewne wydarzenia można uznać za naiwne. Tak, pewne dialogi można uznać za zbyt pompatyczne. Nie zmienia to jednak faktu, że takich historii nam potrzeba. Historii mówiących o tym, że można wyjść z najgorszej sytuacji. Historii mówiących o tym, że własną ciężką pracą można osiągnąć wiele. Historii mówiących o tym, że warto dzielić się dobrem z innymi. Zarówno tym materialnym, jak i duchowym. Historii mówiących o tym, że zaniechanie czynienia dobra jest złem.

Pa Salt i jego niesamowite życie. Przemierzył wiele tysięcy kilometrów. Żył w wielu krajach. Imał się różnych zajęć. Jedne sprawiały mu więcej, inne mniej przyjemności. Ale nie wybrzydzał. Był odpowiedzialny. Nie tylko za swoje życie... Napędzany najpierw koniecznością ucieczki, aby ocalić swoje życie. Później w poszukiwaniu utraconych miłości.

Nie ukrywam, że zakończenie mimo wszystko nieco mnie zaskoczyło. Być może ktoś powie, że jest nieprawdopodobne. Być może ktoś powie, że było łatwe do przewidzenia. Być może ktoś powie, że jest infantylne. Być może ktoś powie, że jest przekombinowane. Ja powiem, że jest potrzebne, bo dzięki temu dostaliśmy kolejną lekcję.

W każdej sytuacji możemy zachować się dwojako: dobrze lub źle. Mogą towarzyszyć nam emocje pozytywne albo negatywne. I tylko od nas zależy, co wybierzemy. Zostawiam Was z tym przesłaniem i zachęcam do sięgnięcia po tę niezwykłą książkę.

https://monikaolgalifestyle.blogspot.com/

Długo wyczekiwany ostatni tom przepięknej sagi o siedmiu niesamowitych siostrach. To wydanie cieszy tym bardziej, że jego dokończenie powstawało w wyjątkowych i trudnych okolicznościach. Lucinda Riley zmarła w 2021 roku nie dokończywszy historii rodziny D’Apliese. Jej syn, Harry Whittaker,...

Rozwiń Zwiń

To ciekawy reportaż skupiający się przede wszystkim na kobietach włoskiej mafii, ale nie tylko...

Hierarchia. To ona jest ważna i determinuje wszystko. Aranżowane małżeństwa to codzienność. Miłość? To raczej rzadkie zjawisko... Najtrudniej, przynajmniej dla mnie, to okazać zrozumienie dla tych kobiet, które nie pochodzą z mafijnego środowiska, a do mafii wchodzą właśnie poprzez małżeństwo.

Bestialstwo i okrucieństwo? To norma! Nawet w rodzinie! Bo tylko torturując (także dzieci) osiąga się swoje cele.

Porzucenie i odcięcie się od mafijnej rodziny? Zadania niemalże niewykonalne, bo zemsta rodziny jest tylko kwestią czasu.

Zeznawanie przeciwko mafii i zyskanie statusu świadka koronnego? Teoretycznie możliwe, praktycznie różnie to bywa. Jeśli kobiecie uda się uciec ze wszystkimi swoimi dziećmi to są szanse powodzenia całej akcji. Nie daj Boże w mafijnej rodzinie zostanie choćby jedno dziecko... niezależnie od tego w jakim jest wieku... Ciocie i wujkowie zamieniają się wtedy w oprawców zadających ból. A wszystko po to, aby uciekająca delikwentka ostatecznie nie zeznawała przed sądem.

Mąż za kratkami? Przykładna żona regularnie wtedy męża odwiedza, spełnia wszystkie jego zachcianki i jest łącznikiem. Wszak interes musi się kręcić, zdrajcy muszą zostać ukarani, pieniądze muszą się zgadzać...

Wychowanie mafijne. Ten obowiązek spoczywa przede wszystkim na kobietach mafii. Przygotowanie kolejnego pokolenia do przejęcia rodzinnego biznesu. Bo mafia to biznes!

Mafia. Polityka. Kościół. A wszystko łączy jedno. Pieniądze! Bo gdy jakaś mafijna rodzina wesprze polityka, to ten polityk przymyka oko na pewne działania. Bo gdy jakaś mafia jest darczyńcą pokaźnych sum na daną parafię to i potępienia nie ma, i pochówki organizowane są z wielką pompą...

Temat mafii to temat, którym co jakiś czas się interesuję. Zazwyczaj sięgałam po filmy. Kultowy wręcz "Ojciec chrzestny" to oczywiście numer jeden. Były też świetne seriale typu "Gomorra" czy "Suburra". Niby obnażają całe mafijne zło. Niby pokazują bestialstwo, okrucieństwo, bezduszność i brak jakichkolwiek skrupułów. A jednak... Motywy mafijne zawsze przyciągają uwagę i zainteresowanie, jakbyśmy zapominali, że to wszystko dzieje się przecież naprawdę. To nie jest tylko film...

Z tego co pamiętam "Matki chrzestne. Kobiety mafii, które sięgnęły po władzę" to pierwszy reportaż wydany przez Wydawnictwo Albatros jaki przeczytałam. Powiem tak... Czekam na kolejne :)
https://monikaolgalifestyle.blogspot.com/

To ciekawy reportaż skupiający się przede wszystkim na kobietach włoskiej mafii, ale nie tylko...

Hierarchia. To ona jest ważna i determinuje wszystko. Aranżowane małżeństwa to codzienność. Miłość? To raczej rzadkie zjawisko... Najtrudniej, przynajmniej dla mnie, to okazać zrozumienie dla...

Rozwiń Zwiń

To moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki i jakże udane! To była naprawdę dobra odskocznia od zazwyczaj wybieranego przeze mnie typu literatury.

To książka przestroga! Szczególnie dla nastolatek, ale nie tylko.

La Kastellana. Piękna wyspa, która dla jednych jest jedynym miejscem na świecie, dla innych miejscem, gdzie wszystkie uczynki uchodzą im na sucho i działają bez żadnych konsekwencji. Wystarczy mieć obrzydliwie dużo pieniędzy i należeć do odpowiedniego kręgu...

Mercedes, Donatella, Gemma... Po drugiej stronie barykady Tatiana reprezentująca swój wielki świat.

Ale to one, Mercedes i Tatiana, są od początku do końca.

Mercedes, która całe swoje dotychczasowe (i późniejsze) życie spędziła na wyspie, gdzie diuk jest niemalże bogiem. Na wyspie, gdzie czas dosłownie się zatrzymał. Przywiązanie do tradycji i wyraźne oddzielenie od tego nowego świata, które pojawiło się wraz z wielkimi jachtami... Tatiana, dziewczynka z jachtu. Dziewczynka, która może chodzić gdzie chce, o której chce i ubrana, jak chce...

Mercedes i Tatiana spotkały się kiedyś na plaży i ... zostały przyjaciółkami, choć... różnice między nimi były zbyt duże. No i Mercedes miała swoje obowiązki w restauracji ojca. Nie mogła iść na plażę ot tak sobie, bo Tatiana tak chce... Finał? Bogaty pan zapłacił!

Zapłacił za towarzystwo dla swojej córki, a jego córka wybrała właśnie Mercedes... I tak Mercedes wkroczyła do innego świata, z którym wbrew własnej woli była związana przez lata. Zabrali jej najpiękniejsze lata życia, ale nie zabrali jej godności. Mając przed sobą cały obraz tego wielkiego, bogatego i elitarnego świata zdała sobie sprawę, że ona do tego świata należeć nie chce! Póki co wykonuje swoje obowiązki, bo musi, ale przyjdzie dzień wolności! Mercedes ma plan!

Tatiana. Zmanierowana, władcza, pretensjonalna. Może kupić wszystko i wszystkich. Córeczka tatusia, która w końcu przejmie jego imperium. Nigdzie nie miała prawdziwego domu, ale chyba nie było jej z tym źle. Gdziekolwiek by się nie znalazła miała wszystko co chciała. Wszystko zawsze podsunięte pod nos, sprzątnięte spod nóg. Kiedy tatuś organizował samcze wyprawy mniej lub bardziej posłusznie przenosiła się wtedy do hotelu. Wiedziała, że kiedyś przejmie po nim schedę. Wiedziała, że kiedyś to ona będzie się wszystkim zajmować. Ale już teraz jest bezwzględna i pozbawiona wszelkich skrupułów!

Gemma. Tak, takie naiwne nastolatki jeszcze cały czas istnieją. Podatne na manipulacje, pragnące należeć do świata z okładek magazynów modowych, marzące o tym, aby ich kosmetyczki wypełniały markowe kosmetyki, a szafy pełne były markowych ubrań. Aby życie było wieczną imprezą. Wielki świat, znani ludzie, luksus, na które same nigdy nie mogłyby sobie pozwolić, darmowe drinki, darmowy szampan, dalekie wycieczki... Nie trzeba chodzić do szkoły, nie trzeba tłumaczyć się rodzicom, nie trzeba nawet po sobie sprzątać, bo od tego jest służba... High Life! Ale gdy przyjdzie za to wszystko zapłacić będą zdziwione, bo okazuje się, że cena jest bardzo wysoka. Zbyt wysoka!

"Wyspa zaginionych dziewcząt" to ciekawa powieść z dobrze skrojonymi bohaterami. Historia niby niczym nie zaskakuje, bo dość szybko możemy się domyślić o co chodzi, a jednak... szokuje. Wielki świat to iluzja beztroski, bo w tym świecie nic nie ma za darmo. Pytanie tylko co jest ceną i czy cena jest adekwatna do tego, co się otrzymuje w zamian. Niebezpieczeństwo. Ludzie z wielkiego świata nie znają granic, bo i tak pozostaną bezkarni. Złudzenia! W wielkim świecie nie ma przypadków. Tu wszystko jest zaplanowane i obliczone na korzyść inwestującego!

Historia Gemmy i Robin niech będzie lekcją! Gemmo, w życiu nic nie jest za darmo. Prędzej czy później przyjdzie za wszystko zapłacić i nikt nie będzie pytał cię o zdanie. Robin, twoja nastoletnia córka to człowiek posiadający emocje i uczucia, który też ma coś do powiedzenia. Może warto czasem skupić się na tym drugim człowieku i go wysłuchać, aniżeli zawsze tylko osądzać i krytykować... Każdy wiek rządzi się swoimi prawami, a dzieci nigdy, przenigdy nie powinni usłyszeć od swoich rodziców, że są ciężarem i pomyłką! Zostawiam Was z takim właśnie przesłaniem bijącym z "Wyspy zaginionych dziewcząt".

https://monikaolgalifestyle.blogspot.com/

To moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki i jakże udane! To była naprawdę dobra odskocznia od zazwyczaj wybieranego przeze mnie typu literatury.

To książka przestroga! Szczególnie dla nastolatek, ale nie tylko.

La Kastellana. Piękna wyspa, która dla jednych jest jedynym miejsc...

Rozwiń Zwiń

"Podwójna katastrofa" to kontynuacja „Pięknej katastrofy”. Jest jeszcze "Chodząca katastrofa". A cała trylogia dotyczy historii Abby i Travisa. Nieznajomość dwóch poprzednich książek nie przeszkadzała mi podczas lektury "Podwójnej katastrofy", aczkolwiek gdybym je przeczytała pewnie szybciej bym się odnalazła :)

Travis i Abby Maddox. Nowożeńcy! Ona nie może uwierzyć w to, że usidliła przysięgą małżeńską takiego twardziela jak Travis Maddox. On nie może uwierzyć w to, że Abby, taki anioł, zgodziła się zostać jego żoną. Przed nimi wspólne życie. Takie naprawdę. Wspólny dom, wspólna codzienność, wspólne rachunki do zapłacenia... Wszystko tak, jak być powinno. To nic, że tak naprawdę są jeszcze dzieciakami. Abby ma zaledwie dziewiętnaście lat. Travis jest od niej rok starszy. Obydwoje są jeszcze studentami, ale... nie ma to dla nich znaczenia. Najważniejsze, że są razem... A ślub? Szybki. W tajemnicy. Zawarty w Las Vega. Bo tak sobie wymyślili... Pozornie!

Pożar! To słowo przewija się nieustannie. Nie zawsze wypowiedziane na głos, ale bez ustanku siedzi w głowie i Abby, i Travisa. Tak, pożar w Eastern State University to katastrofa. Nie obyło się bez ofiar śmiertelnych. Ten dramat wciąż i wciąż przeżywają zarówno studenci, jak i ich rodziny. Co tak naprawdę się stało? Kto ponosi za to odpowiedzialność? Jak? Jak sytuacja mogła wymknąć się spod kontroli? Dlaczego? Dlaczego tam były takie tłumy?

Nielegalne walki! Tak, to one przyciągnęły rzesze młodych ludzi żądnych emocji, krwi i pieniędzy. To miała być rozrywka. Jak zawsze... Nikt nawet nie przypuszczał, że dojdzie do takiej tragedii. Panika! Z pewnością nie pomogła...

Travis i Abby Maddox. Dlaczego okłamali agentów FBI? Dlaczego próbują wszystkich przekonać, że ich tam nie było? Dlaczego raptem polecieli do Vegas? Czy ślub to była zimna i wyrachowana kalkulacja? A co, jeśli ktoś zezna, że ... Travis był jednym z walczących? Czy uda im się przechytrzyć cały świat?

Zazwyczaj nie sięgam po tego typu literaturę. Teraz zrobiłam wyjątek dla Wydawnictwa Albatros :) Czy polecam tę książkę? No cóż, ta książka na pewno nie ujmuje pięknem języka. Napisana jest dość pospolicie. Część dialogów była według mnie zbędna... A jednak nie mogłam się od niej oderwać, bo sama historia jest ciekawa i złapałam się na tym, jak bardzo kibicuję tym dzieciakom!

Zdziwiłam się też swoją reakcją na opisywaną amerykańską rzeczywistość. Sentyment. Nieoczekiwanie dla mnie wkradł się sentyment. Od razu przywołałam w pamięci pierwsze oglądane przeze mnie amerykańskie seriale obrazujące czy to campusy studenckie, studenckie bractwa i życie amerykańskich studentów z jednej strony, z drugiej zaś - zasady działania amerykańskiej służby zdrowia. American dream, który roztrzaskuje się w zderzeniu z rzeczywistością...

Pragnienie rodziny. To kolejny wątek, który pojawia się niby mimochodem, ale zwraca jednak uwagę czytelnika i niesie za sobą piękne przesłanie...

Jednym słowem, "Podwójna katastrofa" to książka, po którą warto sięgnąć :)

https://monikaolgalifestyle.blogspot.com/

"Podwójna katastrofa" to kontynuacja „Pięknej katastrofy”. Jest jeszcze "Chodząca katastrofa". A cała trylogia dotyczy historii Abby i Travisa. Nieznajomość dwóch poprzednich książek nie przeszkadzała mi podczas lektury "Podwójnej katastrofy", aczkolwiek gdyby...

Rozwiń Zwiń

Takiego zakończenia absolutnie się nie spodziewałam! Kate Morton jak zwykle nie zawiodła swoich czytelników :)

Laurel, Dorothy i Vivien. I tajemnica, którą udało się rozwikłać. Choć tajemnic mniejszych i większych było o wiele więcej...

Rok 1941. Dorothy i Vivien. Sąsiadki mieszkające w luksusowej londyńskiej dzielnicy, tylko że ta pierwsza pracuje jako opiekunka i osoba do towarzystwa lady Gwendolyn, a ta druga jest żoną znanego pisarza. Obie pracują w kantynie Ochotniczej Służby Kobiet. A jednak... a jednak Vivien nie bardzo kojarzyła, kim jest Dorothy. Sęk w tym, Dorothy uroiła sobie ich przyjaźń. Sęk w tym, że Dorothy miała obsesję na punkcie Vivien. A one były jak ogień i woda. Pochodziły z zupełnie innych środowisk. Miały zupełnie inny status społeczny i materialny. Miały zupełnie inne osobowości. Dorothy cierpiała na narcyzm, za to Vivien chciałaby się skryć najlepiej przed całym światem. Jedno niefortunne wydarzenie zaważyło na całym życiu i Dorothy, i Vivien. Choć los miał inne plany...

Rok 1961. Dorothy i Laurel. Matka i córka. Rodzina Nicolsonów tworzyła dobry i szczęśliwy dom. Do czasu... pewnego wydarzenia, którego świadkiem była nastoletnia wówczas Laurel. Początkowo była w takim szoku, że chyba do końca nie zdawała sobie sprawy, co się wydarzyło... Jak?! Jak jej matka, zawsze taka łagodna i z sercem na dłoni mogła zrobić coś takiego? Jak mogła zabić?! Tamtego popołudnia Laurel zdała sobie sprawę z tego, że kompletnie nie zna swojej matki. Może nie zadręczałaby się tym, gdyby matka już wtedy zdobyła się na szczerą rozmowę i wyjaśniła, dlaczego postąpiła tak, a nie inaczej...

Rok 2011. Laurel. Po tylu latach wszczęła swoje osobiste śledztwo, aby odpowiedzieć sobie na pytanie co tak naprawdę wydarzyło się tego feralnego popołudnia wiele lat temu... Choć pytań ma znacznie więcej. Do tego jest bardzo zdeterminowana, aby uzyskać odpowiedzi.

Tajemnice... Któż ich nie ma?! Chyba nie ma takiego człowieka czy takiej rodziny, ale są ludzie, którzy tych tajemnic, w dodatku mrocznych, mają więcej, aniżeli jedną.

Złudzenia... Stracony ten, kto żyje iluzjami i urojeniami, gdyż zderzenie z rzeczywistością bywa brutalne, a urażona duma prowadzi do niepotrzebnego odwetu.

Poczucie winy... Ma ogromną moc niszczenia samego siebie. Szczęśliwi ci, którzy dostają od losu drugą szansę i potrafią z niej skorzystać.

Pozory, pozory, pozory... Jakże często wyprowadzają nas w pole. Jakże często zakłamują rzeczywistość. Jakże często są przyczyną nieszczęść i nieporozumień.

Tak, to wszystko znajdziecie w najnowszej powieści Kate Morton!

https://monikaolgalifestyle.blogspot.com/

Takiego zakończenia absolutnie się nie spodziewałam! Kate Morton jak zwykle nie zawiodła swoich czytelników :)

Laurel, Dorothy i Vivien. I tajemnica, którą udało się rozwikłać. Choć tajemnic mniejszych i większych było o wiele więcej...

Rok 1941. Dorothy i Vivien. Sąsiadki mieszkające w ...

Rozwiń Zwiń