Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czy były wojskowy kucharz, wiecznie pijany krasnolud, elf-psychopata, stary druid, wstydliwy rycerz i plujący na wszystko zieloną flegmą goblin to odpowiednia drużyna do ratowania świata?

Edmund zwany Kociołkiem jest wybitnym kucharzem, właścicielem świetnie prosperującej gospody, a także dowódcą drużyny do zadań bardzo specjalnych. Kiedy po kolejnej udanej misji zwracają na siebie uwagę możnych, przed Kociołkiem stają nowe możliwości. A także starzy wrogowie...

"Nie ma tego Złego" to świetna opowieść, czerpiąca garściami z klasyki fantasy; mamy elfy, krasnoludy, gobliny, piękne damy w opresji i konflikt z niewyobrażalnym Złym. Mortka nie kopiuje przy tym zgranych klisz, ale bawi się konwencją, żongluje znanymi schematami i skraja je pod swoją wizję. Wizję niesamowicie udaną, która wciąga jak goblińskie bagna na Skri'i.

Autor umiejętnie podtrzymuje nasze zainteresowanie fundując nam całe spektrum emocji - od przezabawnych dialogów, przez momenty wzruszające, aż po dosadne opisy mordów i brutalnych walk. Książka łapie mocno i nie wypuszcza aż do ostatniej strony.

Pozostaje mi jedynie wyrazić ubolewanie, że Pan Marcin Mortka tak rzadko pisze książki dla dorosłych i jednocześnie mieć nadzieję, że kiedyś wrócimy do świata Kociołka, Eliaha, Zwierzaka, Żychłonia, Gramma i Urgo. Polecam z całego, stęsknionego za dobrą fantastyką serca.

Czy były wojskowy kucharz, wiecznie pijany krasnolud, elf-psychopata, stary druid, wstydliwy rycerz i plujący na wszystko zieloną flegmą goblin to odpowiednia drużyna do ratowania świata?

Edmund zwany Kociołkiem jest wybitnym kucharzem, właścicielem świetnie prosperującej gospody, a także dowódcą drużyny do zadań bardzo specjalnych. Kiedy po kolejnej udanej misji zwracają...

Minęło sto lat od pierwszej bitwy o Ziemię, Bobowie dotarli już niemal do końca znanej galaktyki - odkrywając po drodze niezwykłe światy i fascynujące cywilizacje. Niestety przy okazji odkryli też ogromne zagrożenie dla wszelkiego życia w kosmosie - tajemniczy Inni przemierzają Wszechświat w poszukiwaniu surowców, a światy na których żerowali porzucają jako martwe, puste skorupy. Teraz przez działania Bobów Inni zwrócili oczy w kierunku kolebki ludzkości... Czy z taką potęgą w ogóle można walczyć? Czy dla gatunku ludzkiego jest jakaś przyszłość? Co z Pawonisami? Co z Deltanami? I gdzie do diabła podział się Medeiros?

Na te i wiele innych pytań odpowiadają "Wszystkie te światy", które pierwotnie miały być zakończeniem trylogii Bobiwersum - jednak za granicą wyszła już część czwarta, a piąta ponoć właśnie przechodzi ostatnie szlify redaktorskie.

Jak w poprzednich dwóch tomach - Taylor bardzo umiejętnie dawkuje emocje, chętnie dzieli się swoimi przemyśleniami na temat niezmienności ludzkiej natury, a miłośnicy popkultury na pewno nie raz uśmiechną się pod nosem widząc nawiązania do kultowych filmów czy książek. Dzieje się dużo, szybko i intensywnie.

Nie jest to seria, które zrewolucjonizuje sci-fi jako gatunek, ale czy to ważne? Widać, że autor dobrze się bawił w trakcie jej pisania, a czytelnik dobrze się bawi śledząc kolejne wydarzenia. I o to w tym wszystkim chodzi. Świetna książka, którą pochłania się na jedno posiedzenie, i choć bardzo rozczarowała mnie jedna z finałowych scen - czekam na kolejne tomy.

Minęło sto lat od pierwszej bitwy o Ziemię, Bobowie dotarli już niemal do końca znanej galaktyki - odkrywając po drodze niezwykłe światy i fascynujące cywilizacje. Niestety przy okazji odkryli też ogromne zagrożenie dla wszelkiego życia w kosmosie - tajemniczy Inni przemierzają Wszechświat w poszukiwaniu surowców, a światy na których żerowali porzucają jako martwe, puste...

Kiedy na miasto spada plaga szczurów trzeba wezwać zaklinacza. Jest to prawda tak stara jak wojna między ludźmi i gryzioniami. Co jednak zrobić, kiedy rzeczone szczury potrafią mówić, tańczyć, a nawet noszą kapelusze?

W dodatku jest z nimi mówiący kot oraz nieco głupkowaty chłopiec, który jest sierotą, a więc na pewno czeka na niego wielkie przeznaczenie! W końcu tak to działa w bajkach czyż nie?

Dodajmy do tego nieco szaloną córkę burmistrza, skorumpowanych rajców miejskich i bardzo pomysłowy gang, a otrzymamy iście wybuchową mieszankę.

"Zadziwiający Maurycy..." to niezwykła opowieść o tym jak ważne są przyjaźń i zaufanie - nawet jeśli jesteś szczurem. To również opowieść o ludziach, o naszych wadach; umiłowaniu przemocy i okrucieństwa; o pysze i chciwości. Na szczęście też o naszych zaletach i nadziei na lepszą przyszłość. To opowieść piękna i ciepła, choć momentami mroczna i brutalna.

Wydawca sugeruje, że jest to powieść dla młodszych czytelników - nie dajcie się zwieść. Jeśli potraficie czytać między wierszami spodoba Wam się niezależnie od wieku.

Kiedy na miasto spada plaga szczurów trzeba wezwać zaklinacza. Jest to prawda tak stara jak wojna między ludźmi i gryzioniami. Co jednak zrobić, kiedy rzeczone szczury potrafią mówić, tańczyć, a nawet noszą kapelusze?

W dodatku jest z nimi mówiący kot oraz nieco głupkowaty chłopiec, który jest sierotą, a więc na pewno czeka na niego wielkie przeznaczenie! W końcu tak to...