Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Straszliwe barachło, ta książka jest literackim odpowiednikiem filmów w reżyserii Uwe Bolla.
Jest kiepsko napisana, sceny skaczą z miejsca na miejsce bez większych logicznych ciągów.
Myślę ze spokojnie prawie połowa książki to nieporadnie opisane sceny walki.
Do tego w tłumaczeniu zdarzają się błędy językowe, literówki oraz zlepy, tłumacz i redaktor starał się w takim samym stopniu co autor, czyli nie za specjalnie.
Nielicznym plusem jest to, że czyta się tą pozycję dość szybko.

Straszliwe barachło, ta książka jest literackim odpowiednikiem filmów w reżyserii Uwe Bolla.
Jest kiepsko napisana, sceny skaczą z miejsca na miejsce bez większych logicznych ciągów.
Myślę ze spokojnie prawie połowa książki to nieporadnie opisane sceny walki.
Do tego w tłumaczeniu zdarzają się błędy językowe, literówki oraz zlepy, tłumacz i redaktor starał się w takim samym...

Zbiór debiutanckich opowiadań Clive'a Barkera, widać ze były najpewniej pisane na przestrzeni czasu, mają niestety nierówny poziom, niektóre są świetne inne tylko przeciętne.
Warto mieć na uwadze ze Barker rzadko przedstawia w nic klasyczne oblicze horroru a raczej skłania się w kierunku gore i czasami wręcz nadmiernej seksualności.
Z niewiadomego mi powodu opowiadania mają także wielu tłumaczy, co potrafi wybić z rytmu przy ciągłej lekturze.

Najciekawsze opowiadania z tego zbioru to dla mnie:
(w nawiasach tom z którego pochodzi)
Papla i Jack - (I)
Seks, śmierć i światło gwiazd - (I)
Lęk - (II)
Spowiedź całunu (króla pornografii) - (III)

Zbiór debiutanckich opowiadań Clive'a Barkera, widać ze były najpewniej pisane na przestrzeni czasu, mają niestety nierówny poziom, niektóre są świetne inne tylko przeciętne.
Warto mieć na uwadze ze Barker rzadko przedstawia w nic klasyczne oblicze horroru a raczej skłania się w kierunku gore i czasami wręcz nadmiernej seksualności.
Z niewiadomego mi powodu opowiadania mają...

Dwukrotnie musiałem podchodzić do lektury, za 1szym podejściem nie byłem w stanie przebrnąć przez ciężar tragedii, które spotkały dzieci z Pierwszych Narodów, Inuitów i Metysów.
Gdy już w końcu skończyłem czytać książkę, musze przyznać ze jest to fenomenalnie napisany reportaż, obchodzi się z tematem w sposób wyważony, nie tylko emocjonalnie ani nie tylko rzeczowo w naukowy sposób, balansując między tymi skrajnościami.

Książka jest napisana często wprost, mocno i szokująco aby uświadomić czytelnika na skomplikowaną rzeczywistość, uwrażliwić na cudze krzywdy i przede wszystkim przestrzec aby nie stawać biernie w obliczu cierpienia, bo jak wielokrotnie było powtarzane : ludzie wiedzieli, ale niczego nie robili, "takie były czasy".

Autorka pisała ten reportaż jako osoba całkowicie z zewnątrz, lecz wydaje mi się ze dokonała każdego możliwego wysiłku aby dotrzeć do źródeł i przeprowadzać wywiady z ocalałym aby dać im głos by także cudzy świat mógł poznać ich historię.

Dwukrotnie musiałem podchodzić do lektury, za 1szym podejściem nie byłem w stanie przebrnąć przez ciężar tragedii, które spotkały dzieci z Pierwszych Narodów, Inuitów i Metysów.
Gdy już w końcu skończyłem czytać książkę, musze przyznać ze jest to fenomenalnie napisany reportaż, obchodzi się z tematem w sposób wyważony, nie tylko emocjonalnie ani nie tylko rzeczowo w...