Straszliwe barachło, ta książka jest literackim odpowiednikiem filmów w reżyserii Uwe Bolla.
Jest kiepsko napisana, sceny skaczą z miejsca na miejsce bez większych logicznych ciągów.
Myślę ze spokojnie prawie połowa książki to nieporadnie opisane sceny walki.
Do tego w tłumaczeniu zdarzają się błędy językowe, literówki oraz zlepy, tłumacz i redaktor starał się w takim samym stopniu co autor, czyli nie za specjalnie.
Nielicznym plusem jest to, że czyta się tą pozycję dość szybko.

Straszliwe barachło, ta książka jest literackim odpowiednikiem filmów w reżyserii Uwe Bolla.
Jest kiepsko napisana, sceny skaczą z miejsca na miejsce bez większych logicznych ciągów.
Myślę ze spokojnie prawie połowa książki to nieporadnie opisane sceny walki.
Do tego w tłumaczeniu zdarzają się błędy językowe, literówki oraz zlepy, tłumacz i redaktor starał się w takim samym...

Książkę przeczytałem z ciekawości jak będzie wyglądała w zestawieniu z grą komputerową, na której podstawie została napisana.
Nie bardzo rozumiem co autor chciał osiągnąć. Fabuła w grze, czy nawet tylko jej kluczowe momenty są zdecydowanie lepsze i sensowniejsze i na ich podstawie można by napisać całkiem dobrą opowieść. To samo z pojawiającymi się w grze postaciami. W książce mamy całą masę przeinaczeń, uproszczeń i niesamowitego spłycenia względem gry. Być może autor pisząc "Wrota Baldura" nie znał fabuły gry, albo znał tylko wybrane jej punkty lub bardzo ogólny zarys.
Nie jest to nawet zbyt dobra pozycja fantasy. Gdybym musiał wybrać jakiś pozytyw to może byłoby to sporo akcji i walki. Choć ich opisy też nie są specjalnie wysokich lotów.
Jeśli ktoś chciałby poznać PRAWDZIWĄ historię "Wrót Baldura" to powinien jednak zagrać w grę choćby na najłatwiejszym poziomie.

Książkę przeczytałem z ciekawości jak będzie wyglądała w zestawieniu z grą komputerową, na której podstawie została napisana.
Nie bardzo rozumiem co autor chciał osiągnąć. Fabuła w grze, czy nawet tylko jej kluczowe momenty są zdecydowanie lepsze i sensowniejsze i na ich podstawie można by napisać całkiem dobrą opowieść. To samo z pojawiającymi się w grze postaciami. W...

Najlepsza gra rpg obok 2 części w jaką grałem za młodzieńczych lat i czasem potrafie do niej wrócić, żeby tracić czas dokładnie na to samo :) Dla mnie lekka, przyjemna, pokazująca troche z innej perspektywy to co działa się w świecie wirtualnym.

Najlepsza gra rpg obok 2 części w jaką grałem za młodzieńczych lat i czasem potrafie do niej wrócić, żeby tracić czas dokładnie na to samo :) Dla mnie lekka, przyjemna, pokazująca troche z innej perspektywy to co działa się w świecie wirtualnym.

Idealny przykład do analizowania relacji gra-książka.

Otóż jaki jest największy problem z napisaniem książki o grze? Co tak właściwie próbujesz napisać. Swoją konkretną rozgrywkę? Rozgrywkę docelową, idealną, pełną? Coś zupełnie obok (ale wtedy po, co udawać, że to są jakieś "Wrota Baldura"?).

No i właśnie to ostatnie chyba wybrał autor, bo w tej książce dzieje się wiele przeinaczeń i przestawień, które podejrzewam, że każdego kto grał wyprowadzą z równowagi. Na usprawiedliwienie podałbym, że tak na prawdę nie możliwe by było stworzenie tej książki tak żeby każdemu się podobała. Jakby to miało wyglądać? Napisać każdy quest i poboczne zadanie? Zbudować dialogi i napięcia dramatyczne dla wszystkich napotkanych w grze postaci? Ale zaraz zaraz, po co ja mam to czytać na papierze skoro to samo mogę mieć w połączeniu z grafiką i pewną dozą decyzyjności?

Być może książki o grach mogłyby mieć sens tylko o tyle o ile dodają coś więcej (z wiedzą, że musisz przejść grę żeby przeczytać książkę),pogłębiają jakieś kwestie - och w przypadku pierwszego Baldurs Gate'a baaardzo by się coś takiego przydało, bo tak na prawdę tamtejsze postacie i dramaty nie były jeszcze sensownie pogłębione.

No ale niestety mamy takie coś.

Idealny przykład do analizowania relacji gra-książka.

Otóż jaki jest największy problem z napisaniem książki o grze? Co tak właściwie próbujesz napisać. Swoją konkretną rozgrywkę? Rozgrywkę docelową, idealną, pełną? Coś zupełnie obok (ale wtedy po, co udawać, że to są jakieś "Wrota Baldura"?).

No i właśnie to ostatnie chyba wybrał autor, bo w tej książce dzieje się wiele...

...

Jakimś cudem to barachło wylądowało na mojej liście ulubionych guilty pleasure xD

Być może bawiła mnie Jaheira. W grze opanowana i twarda obrończyni natury, a tutaj płaczliwa panna w opałach. Być może kupił mnie Xan, w oryginale ponury pesymista, w książce zaś wesoły, zabawny gość. Nie wolno zapomnieć o teleportującym się ghulu Koraku, Juliusie 🧡, tragicznym losie Tamoko i pociesznej przemianie wewnętrznej Abdela.

Jako fanka gier, do których regularnie wracam, powinnam gardzić tym dziełem. Mimo szczerych chęci, nie potrafię, za dobrze się przy nim bawiłam. Idę po drugą część xD

...

Jakimś cudem to barachło wylądowało na mojej liście ulubionych guilty pleasure xD

Być może bawiła mnie Jaheira. W grze opanowana i twarda obrończyni natury, a tutaj płaczliwa panna w opałach. Być może kupił mnie Xan, w oryginale ponury pesymista, w książce zaś wesoły, zabawny gość. Nie wolno zapomnieć o teleportującym się ghulu Koraku, Juliusie 🧡, tragicznym losie...

Jako wielki fan Baldur's Gate książką byłem oczywiście zawiedziony. Z jednej strony sprawnie wykorzystuje wątki zawarte w grze, w miarę poprawnie opisuje zawartą tam historię, ale z drugiej - nie jest w stanie nawet zbliżyć się do jej geniuszu. Książką Athansa jest jak kiepski fastfood, który ma imitować rozsławione na cały świat danie z lokalnej restauracji.

Jako wielki fan Baldur's Gate książką byłem oczywiście zawiedziony. Z jednej strony sprawnie wykorzystuje wątki zawarte w grze, w miarę poprawnie opisuje zawartą tam historię, ale z drugiej - nie jest w stanie nawet zbliżyć się do jej geniuszu. Książką Athansa jest jak kiepski fastfood, który ma imitować rozsławione na cały świat danie z lokalnej restauracji.

Może nie ma to zbyt wiele wspólnego z grą, jest pełne literówek, czy zgubionych słów, ale jest tak absurdalne i durne, że aż fascynujące. Chyba najbardziej rozbawił mnie fragment "Dotknął poduszki oprawionej w cielęcą skórę. W dotyku była miękka i gładka jak pupa niemowlaka i kosztowała go tyle, że mógłby za to kupić setkę niemowlaków"

Może nie ma to zbyt wiele wspólnego z grą, jest pełne literówek, czy zgubionych słów, ale jest tak absurdalne i durne, że aż fascynujące. Chyba najbardziej rozbawił mnie fragment "Dotknął poduszki oprawionej w cielęcą skórę. W dotyku była miękka i gładka jak pupa niemowlaka i kosztowała go tyle, że mógłby za to kupić setkę niemowlaków"

Książkę czytałam z dwadzieścia lat temu, ale pozostawiła niezatarte wrażenie. Zwłaszcza jedno zdanie wyryło mi się złotymi zgłoskami w pamięci. Jest tak reprezentatywne dla całości książki, że pozwolę sobie je zacytować:
"W wieku osiemnastu lat wreszcie pokryła się skórą."
Polecam tylko miłośnikom pisanych kuriozów.

Książkę czytałam z dwadzieścia lat temu, ale pozostawiła niezatarte wrażenie. Zwłaszcza jedno zdanie wyryło mi się złotymi zgłoskami w pamięci. Jest tak reprezentatywne dla całości książki, że pozwolę sobie je zacytować:
"W wieku osiemnastu lat wreszcie pokryła się skórą."
Polecam tylko miłośnikom pisanych kuriozów.

Jedyne, co było dobre w tej książce, to moment, gdy w końcu skończyłam ją czytać. Absolutna zniewaga dla gry, na której podstawie ją napisano.

Jedyne, co było dobre w tej książce, to moment, gdy w końcu skończyłam ją czytać. Absolutna zniewaga dla gry, na której podstawie ją napisano.

Wrota Baldura dużo gorsze niż gra, ale wciąż wydaje mi się że całkiem fajna spoko pozycja :) :) :) Szmirka ale śmieszna.

Zapomniałem, że czytałem chore ilosci fantasy za dzieciaka, pora je pododawac... Przeczytałem trochę książek w młodości :) . To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Wrota Baldura dużo gorsze niż gra, ale wciąż wydaje mi się że całkiem fajna spoko pozycja :) :) :) Szmirka ale śmieszna.

Zapomniałem, że czytałem chore ilosci fantasy za dzieciaka, pora je pododawac... Przeczytałem trochę książek w młodości :) . To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.