Najnowsze artykuły
ArtykułyPowieść o zagrożeniach płynących ze Wschodu. Ryszard Oleszkowicz o „Zanim zabijesz moją śmierć”
1
ArtykułyJakub Jarno. „Światłoczułość” to powieść opakowana w powieść, owinięta w listy
2
Artykuły„Kraj kobiet“ Grzegorza Gajka – przeczytaj fragment książki!
1
ArtykułyLiteracka Nagroda Nobla 2024. Han Kang laureatką
46
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Czarny wiking Bergsveinn Birgisson 
Książka Birgissona opiera się zarówno o potwierdzone fakty, dane historyczne, jak również przypuszczenia Autora co do pewnych zdarzeń. Praca wydaje się być przeprowadzona rzetelnie w oparciu o badania archeologiczne oraz umiejętne zaprezentowanie istotnych etnologicznych informacje, ciekawie też snuje własne domysły, gdy pojawiają się luki w odkrytej do tej pory historii. Birgisson prezentuje postać X-wiecznego Wikinga zwanego Czarnym odkrywając przed czytelnikiem szlaki jakimi Geirmund Heljarskinn podążał, przy okazji pisząc o niewolnictwie, ścieraniu się chrześcijaństwa z lokalnymi wierzeniami w średniowieczu oraz dostarcza informacje na temat mitów oraz wikińskich sag.
Książka jest próbą odtworzenia realiów z życia Geirmundza Heljarskinna, praprzodka Autora w oparciu o wieloletnie badania, rekonstrukcje historyczne oraz w oparciu o sagi, którymi Birgisson był karmiony od dzieciństwa. Przedstawia postać syna norweskiego króla od dnia narodzin, poprzez dzieciństwo, życie koczownicze oraz tworzy obraz wędrówki z Norwegii do Irlandii, a stamtąd do Islandii. Ale pisząc o jednym człowieku nie sposób ograniczyć się jedynie do jego życia, stąd naturalne jest przedstawienie kontekstu społecznego, realiów życia codziennego w tamtym czasie, co ubogaca całą historię.
Możliwe, iż ten z nas, kto liczył na fascynujące opisy najazdów i podbojów tutaj może poczuć zawód, gdyż tym razem mamy do czynienia z historią jednego człowieka umieszczonego w trybach wikińskiej społeczności, ale tej osiadłej, trudniącej się handlem, a nie wciąż podążającej za zdobyczami przemierzając morza.
Pozycja fascynująca, odmiennie potraktowana niż te do tej pory przeze mnie przeczytane. I dobrze, bo okazuje się, że nawet poprzez pryzmat historii jednego człowieka dostajemy wiele ciekawych, a mniej znanych informacji o całokształcie zjawiska. Dla mnie takim ciekawym wątkiem była prezentacja wędrówki Wikingów po świecie, wkroczenie i zasiedlanie terytorium Islandii.
Jeśli pociągają nas tematy skandynawskich sag, mitologi, wierzeń i hartu ducha wikińskiej społeczności to nie powinno się przejść obojętnie obok "Czarnego wikinga".
Czarny wiking Bergsveinn Birgisson
Intrygujące literackie śledztwo, prześwietlające życe pewnego Wikinga z Islandii, żyjącego w X wieku. Portret Geirmunda Heljarskinna oraz całej epoki. Zyskał przydomek "Czarny", a zasynął między innymi jako uczestnik wypraw do Irlandii, skąd przywoził zastępy niewolników. Autor zajął się problemem niewolnictwa w średniowieczu, jak i ścierania się chrześcijaństwa i lokalnych skandynawskch wierzeń na marginesie snucia przypuszczeń o losach tamtego bohatera.
Dziwna osada na wyspie Irobodi stała się początkiem tych poszukiwań. Wedle źródeł, przodek pisarza sprzed 30 pokoleń jako przedsiębiorczy wódz zapuszczał się nawet na Morze Arktyczne i zaprzyjaźniał z Inuitami, wziął sobie nawet lokalną żonę.
W przystępny sposób Birgisson przedstawia czytelnikowi świat wikińskich sag, np o Njallu spalonym, Pieśń o Ragnarze. Mamy też mit o "brzydkich" bliźniakach zrodzonych z niewolnicy, napiętnowanych przez swoją ciemną skórę.
Przy okazji poszukiwań domu Geirmunda wciągamy się w historię pierwszych siedzib królewskich, stoczni, życia w osadach, wypraw łupieżczych. Dowiadujemy się sporo o funkcjonowaniu tamtego społeczeństwa, dorastaniu, grach i intrygach politycznych. Ciekawym wątkiem były zatargi z królem Irlandii, bo w kolejnych wyprawach na zieloną wyspę Wikingowie próbowali ujarzmić niepokornych, przeforsować trybut z niewolników.
Wielki talent do wykreowania odpowiedniej atmosfery, plastyczne opisy, wzbogacone zdjeciami i rekonstrukcjami osad. Mimo że tekst jest gęsty od faktów, domysłów, analiz wydarzen historycznych, niesamowicie wciąga i stanowi pasjonującą lekturę. Dobrze dobrane źródła przekazują obraz tamtego świata, dają wgląd w tajemniczy i hermetyczny okres w historii Islandii. Z taką pasją i zacięciem powinno się pisać podręczniki historii.
