Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trochę obawiałem się czytania tego komiksu z uwagi na niedawną sprawę choroby dużego zasięgu sprzed około 2-3 lat. Pewnoe trochę słusznie. Z zewnątrz patrząc na ten zeszyt, trochę może chodzić o błekitną krew, tak w sferze lokalnej jak i może bardziej regionalnej. Zasię kulturowy zeszytów Thorgala nie może odnosić się do całości kultur w ramach wpływów ludów o podstawach kultury wikingów. Poza tym różnice w ramach ciepłych części globu i zimnych, a także sprawy żywieniowe i bardziej aktywnego lub mniej aktywnego spędzania czasu mogą spowodować zastanowienie nad sytuacją głodu światowego. I czy jest odpowiednia wrażliwość dużych organizacji aby temu przeciwdziałać. Ryba może psuć się od głowy także w sferze pomocy dla ludów naprawdę ubogich. Na różnym poziomie zorganizowania społecznego, czy to międzynarodowego, czy krajowego, czy konkretnych gmin.

Trochę obawiałem się czytania tego komiksu z uwagi na niedawną sprawę choroby dużego zasięgu sprzed około 2-3 lat. Pewnoe trochę słusznie. Z zewnątrz patrząc na ten zeszyt, trochę może chodzić o błekitną krew, tak w sferze lokalnej jak i może bardziej regionalnej. Zasię kulturowy zeszytów Thorgala nie może odnosić się do całości kultur w ramach wpływów ludów o podstawach...

Jedna z najlepszych części cyklu legend arturiańskich. Czarodziej pokazuje co umie.

Jedna z najlepszych części cyklu legend arturiańskich. Czarodziej pokazuje co umie.

Jako, że 9 książka z kolei mi się zagubiła, chciałen przeczytać coś utrzymane w tyn duchu. Skończyłem tą serię nie skończywszy jej. Rozczarowuje postawa Lancelota, jeśli chodzi o tę wersĵę. Wydaje mi się, że były leps,e odsłony legend. Tutaj kwestią najistotniejszą jest oczywiście czytelnik docelowy. I rac,ej nalewno są to małe chłopaki. J tak pokazano rozwój Lancelota od młodszych lat ju, w 8 tomiku. Chyba zbyt ten początek systematyzując. Ustalając kształt postaci. Zwieńczenid historii to uka,anie 2 par w kontekście króla i właściwie nie chcąc rozijać fabuły bo byłby to rodzaj spoilera, to na zakończenie młody czytelnik pozna czym możw być zdrada pewnych wartości. Jest to oczywiś ie książka dla dzieci,ale czytając tyle książek a tu na koniec niezbyt przyjemna końcówka, może trochę odrzucić od czytania powieści o rycerzach. A podobno z nimi jest tragiczna sytuacjadla starszych czytelników jest możliwość sprawdzenia tego stanu rEczy w publikacjach chociażby pani Anny Brzezińskiej - Zmierzch świata rycerzy.

Jako, że 9 książka z kolei mi się zagubiła, chciałen przeczytać coś utrzymane w tyn duchu. Skończyłem tą serię nie skończywszy jej. Rozczarowuje postawa Lancelota, jeśli chodzi o tę wersĵę. Wydaje mi się, że były leps,e odsłony legend. Tutaj kwestią najistotniejszą jest oczywiście czytelnik docelowy. I rac,ej nalewno są to małe chłopaki. J tak pokazano rozwój Lancelota od...

Książka w stosunku do poprzednich trzyma poziom. Po prostu bohater ten sam i cały czas daje radę. Jedyna rzecz która trochę psuję mój ogląd tego komiksu to próba zrobienia czegoś także dla odbiorcy w wieku syna Thorgala, Jolana. Na pewne elementy tego podejścia jestem trochę zbyt zakonserwowany. Dawno nie oglądałem telewizji, ale kiedy to robiłem do głowy wbił mi się program Voice of kids, eurowizja junior i inne tego typu. właściwie to chodzi chyba trochę o twórczość książkową sprzed około 10 lat o potocznej nazwie young adult, która pojawiała się w dość dużej liczbie nurtu urban fantasy. Dzieci, nastolatkowie wchodzący w świat z przytupem. Prawdę mówiąc trochę już Koszałek Opałek brodą zamiata po podłodze. Konkretniej na jedno kopyto, piszę tu bardziej o wersjach książkowej twórczości, niż komiksowej. Tutaj się pojawiło raz, może drugi jako powtarzający się motyw i właściwie po jakimś czasie się to uzmysławia. Jeśli ktoś dociekliwy to obserwując losy Jolana i jego przyjaciół zauważy pewien klucz jak młodzi byli i są wykorzystywani kiedy przez jakiść czas ktoś świat 'zabarwi tęczą' na zbyt długo. A później puści voice senior, że już państwu dziękujemy a jak ktoś chce to zagospodarowuje talenty. Część pewnie odniesie sukces, ale cóż wszyscy nie mogą. Pojawiające się ostatnio coraz częstsze kursy na terapeutów psychologów chyba mówią same za siebie. Mi brzmi to dość podobnie do czasu amerykańskiej młodzieży sprzed około kilkunastu lat i jej czasu edukacji ogólniakowej. To w zasadzie bardzo ogólne stwierdzenie. W nawiązaniu do sytuacji ogólniaków przypomniała mi się reklama którą mam na teczce na dokumenty. Konkretniej, chodzi o Monster High (High odnosi się do ogólniaka, niektórzy mogą mylić ze szkołą wyższą) i na kreskówkowej reklamie są prezentowane tego typu uczennice. Pewnie to trochę przekłada się na ówczesny obraz nastolatek bo pewnie inaczej by tego do sprzedaży nie puścili. Przy okazji przypominają mi się stare seriale Beverly Hills ..., filmy typu American Pie i pewnie inne zabawowe wersje american dream'u. Cóż teraz prewnie większość musi przejść ogólniak. Kiedyś pozbawione egzaminu maturalnego były jedynie zawodówki. Z tego należałoby wywnioskować, iż sprawa z konkurencją na wizerunek jest teraz większa niż przeedtem. Nowe serwisy social mediowe, a głównie te związane z fizyczną aparycją powodują, iż słowo pisane i czytelnictwo ewoluuje trochę w innym kierunku. Może w kierunku kin pod gwiazdką. Nie mam samochodu a tym bardziej karty rowerowej. Ale i to zostało lub zostanie nam zorganizowane chociażby w postaci hulajnog. Może w dłuższym okresie zmieni się coś w kierunku bipolarnego kulturalnego oddziaływania na naszą część świata. I dostaniemy także riksze. Riksza to pojazd na 2 osoby także, lub na 1. Ale tu american dream gryzie, chiński wschód słońca w kostkę, bo my musimy się rozwijać, w skali europejskiej powyżej pewnego wskaźnika. To nie trudne dość często pewnie mówią we wiadomościach. Niektórzy muszą mieć powyżej 5 pkt. inni nie muszą mieć nawet -0.5 tego wskaźnika. W podobnym ujęciu można zwrócić uwagę na średnią ocen w szkołach. Czy średnie są śrubowane w górę jeśli spojrzeć na to w ujęciu powiedzmy 15 lat czy nie. Pewnie wpływ na to ma ilość liceów w danym mieście. Dodawanie kolejnych 'rozmywa' trochę uczniów po całym mieście. Średnie się rozmywają i nieco jakby poziom się obniża, ale dobudowanie noiwego licum powoduje, że ogólnie poziom edukacyjny jest wyższy. Zastanawiałem się czy to przekłada się na poziom kulturalny. I co właściwie brać za kulturę cżłowieka. Czy ilość przeczytanych książek, czy poziom praworządności w kraju? Mi ostatnio skradziono torbę z komputerem. Zdarza się. W bibliotece. Zdarza się. Głównej placówce w centrum miasta. Też się zdarza. I właściwie sprawa po prostu byłaby trudna. Chichot 'bibliotekarza' jednak może przemilczeć inną sprawę, przy okazji walneli mi 2 książki, zakupione z własnej kieszenii. Bezpieczeństwo książek bibliotecznych załatwia system rejestracji książek w bibliotece trochę w oparciu o isbn pewnie. A książek prywatnych? Coś mi się wydaje, że nie system monitoringu bibliotek bo ten opiekuje się pewnie trochę tymi z biblioteki i czytelnikami. Chyba, że skierowany jest na co innego bo biblioteka jest częścią większego budynku. Jeśli jest to budynek który z automatu powinien być monitorowany typu lotnisko, dworzec, szkoła to właściwie coś mi się wydaje, że nasi nowi abiturienci podtrzymują nadal tradycję i chwała im za to miniaturyzacji ściągawek. A ja, że miałem okulary już w liceum zapomniałem lub niezauważyłem, że pryszcze powodują lubienie książek. Stara prawda. Tylko umyjcie twarz przed snem.

Książka w stosunku do poprzednich trzyma poziom. Po prostu bohater ten sam i cały czas daje radę. Jedyna rzecz która trochę psuję mój ogląd tego komiksu to próba zrobienia czegoś także dla odbiorcy w wieku syna Thorgala, Jolana. Na pewne elementy tego podejścia jestem trochę zbyt zakonserwowany. Dawno nie oglądałem telewizji, ale kiedy to robiłem do głowy wbił mi się...

Komiks przypomina mi opowieści przygodowo-fantastyczne typu bohater plus kompanion, w tym przypadku sprawa jest tylko nieco zmodyfikowana. Druga istotna rzecz jeśli chodzi o ten komiks to ujęcie z którym dość rzadko się spotykałem a jest widoczne na okładce. Bohaterem jest ogr, tzn. ork. Czy znajdzie swoją fionę, tzn. smoczycę? Sugeruję zajrzeć. Ostatnie co można ogólnego powiedzieć o Turuku to, że dzierży zapałkę tzn. miecz. Ten dość widoczny element anatomii bohatera, może niektórym napomknąć jakiego rodzaju fantastyka to jest, na Croma.

Komiks przypomina mi opowieści przygodowo-fantastyczne typu bohater plus kompanion, w tym przypadku sprawa jest tylko nieco zmodyfikowana. Druga istotna rzecz jeśli chodzi o ten komiks to ujęcie z którym dość rzadko się spotykałem a jest widoczne na okładce. Bohaterem jest ogr, tzn. ork. Czy znajdzie swoją fionę, tzn. smoczycę? Sugeruję zajrzeć. Ostatnie co można ogólnego...

Nie zapisują się państwu niektóre opinie. To może być błąd strony. Co do książki opiewa ona przygody jednego z najbardziej znanych i chyba najmłodszych rycerzy okrągłego stołu, tutaj mamy do czynienia z wczesnymi latami Lancelota jeszcze jako młodzieńca. Późniejsze przygody związane już z przyjaźnią z rodziną królewską pojawią się później. Dawno już nie używam telewizora, ale dawno temu ogląfałem parę wersji tej opowieści. Zastanawiam się jak by to rozwiązał ten autor. Jeszcze 3 tomiki przede mną. Pewnie będzie zahaczony ten wątek. Cały cykl oczywiście nadaje się dla dzieci.

Nie zapisują się państwu niektóre opinie. To może być błąd strony. Co do książki opiewa ona przygody jednego z najbardziej znanych i chyba najmłodszych rycerzy okrągłego stołu, tutaj mamy do czynienia z wczesnymi latami Lancelota jeszcze jako młodzieńca. Późniejsze przygody związane już z przyjaźnią z rodziną królewską pojawią się później. Dawno już nie używam telewizora,...

Wydaje się końcówką podserii przygód thorgala uciekającego z niewoli i chcącego wrócić do domu z rodziną. Komiks oczywiście trzyma poziom całej serii. Jak dla mnie wysoki. Dla osób zajmujących się historią może być także pouczający. Kończąc dodam jedynie, że z pewnych powodów to co się dzieje pomiędzy tym zeszytem a następnym można nazwać Blondynka w polu lub Blondynka wywiedziona w polę. Z włoskiego wybrzeża. Jak komuś sama historia komiksowa nie wystarcza zawsze można użyć turystyki palcowej lub turystyki palcem po mapie. A tak czarna też tam była miód i wino piła. Pozdrawiam panie historyczki i bibliotekarki.

Wydaje się końcówką podserii przygód thorgala uciekającego z niewoli i chcącego wrócić do domu z rodziną. Komiks oczywiście trzyma poziom całej serii. Jak dla mnie wysoki. Dla osób zajmujących się historią może być także pouczający. Kończąc dodam jedynie, że z pewnych powodów to co się dzieje pomiędzy tym zeszytem a następnym można nazwać Blondynka w polu lub Blondynka...

Ten zeszyt skojarzył mi się z Czarną galerą. W jednym i w drugim pojawia się problem niewolnictwa. Kultura tam prezentowana nasunęła mi porównie do imperium rzymskiego.

Ten zeszyt skojarzył mi się z Czarną galerą. W jednym i w drugim pojawia się problem niewolnictwa. Kultura tam prezentowana nasunęła mi porównie do imperium rzymskiego.

O jednym z pierwszych i najznamienitszych rycerzy króla Artura i o początkach rycerskości.

O jednym z pierwszych i najznamienitszych rycerzy króla Artura i o początkach rycerskości.

Cała seria podoba mi się z merytorycznego punktu widzenia. Nie jestem głównym reprezentantem głównego rynku docelowego. I chcąc przypomnieć sobie trochę stare czasy i postaci związane z kulturą brytyjczyków sięgnąłem po te pozycję. Ponadto poza dziećmi i ich rodzicami pozycja może być interesująca dla staruszków z uwagi na duże litery no i sentyment wcześniejszych dni. Oni pewnie dadzą wyższą ocenę.

Cała seria podoba mi się z merytorycznego punktu widzenia. Nie jestem głównym reprezentantem głównego rynku docelowego. I chcąc przypomnieć sobie trochę stare czasy i postaci związane z kulturą brytyjczyków sięgnąłem po te pozycję. Ponadto poza dziećmi i ich rodzicami pozycja może być interesująca dla staruszków z uwagi na duże litery no i sentyment wcześniejszych dni. Oni...

Nieco nakreślony motyw atlantydy jeśli chodzi o kulturę śwaiatową. Czy byłoby to związane z Francją,może też Hiszpanią, Egipskimi Świątyniami, Troją albo Avalonem amoże biblioteką aleksandryjską. Ciekawych zaczęcam do czytania komiksów o Thoralu. Zaczynając może od tego.

Nieco nakreślony motyw atlantydy jeśli chodzi o kulturę śwaiatową. Czy byłoby to związane z Francją,może też Hiszpanią, Egipskimi Świątyniami, Troją albo Avalonem amoże biblioteką aleksandryjską. Ciekawych zaczęcam do czytania komiksów o Thoralu. Zaczynając może od tego.

Excalibur.
Skała.
Artur

Excalibur.
Skała.
Artur

Młodzieńcze lata Morgany Le Fay. Nauka magii. Pierwsze konfrontacje. I nawiązania do bohaterów z pierwszej powieści.

Młodzieńcze lata Morgany Le Fay. Nauka magii. Pierwsze konfrontacje. I nawiązania do bohaterów z pierwszej powieści.

Książka oczywiście dla młodszego odbiorcy. Jednakże jak ktoś robi badania nad istotą legend, mitów i innych podań natury "nie mogło się zdażyc" musi się czasem poświęcić. Święcenie siebie ma to w sobie, że jeśli robimy to za często to nam przestaje smakować. Odpoczywając od głównego nurtu fantastyki ludzie czasami zaczynają szukać źródeł i miejsc w których poprzednia koncepcja zawiodła. Nie są to więc pozycje li tylko dla dzieci. Pewnie głównie chłoców. Narodziny legendy możnaby alternatywnie i przy okazji zbyt gótnolptnie nazwać tę pozycję. Mały chłppak który ma czarować a pod konie smoki. Jest trochę więcej. Zapraszam do czytania, głównie starszych. Dxieci i tak znajdą tą pozycję jeśli będą chciały

Książka oczywiście dla młodszego odbiorcy. Jednakże jak ktoś robi badania nad istotą legend, mitów i innych podań natury "nie mogło się zdażyc" musi się czasem poświęcić. Święcenie siebie ma to w sobie, że jeśli robimy to za często to nam przestaje smakować. Odpoczywając od głównego nurtu fantastyki ludzie czasami zaczynają szukać źródeł i miejsc w których poprzednia...

Zacząłem od ostatniego opwiadania. Podobało mi się. Lepiej niż to co ostatnio czytałem. Te opowiadania są bardzo fajnie napisane, jeśli chodzi o wykreowany świat. Dialogów nie było wiele. Ale opowiadania 30-50 stron, malowniczo wykreowany świat, duch dyniowatości i lekkość ciemnej strony magii sprawiają że za ostatnie opowiadanie książka dostaje 3+, a to jeszcze nie koniec.

Za 2 pozostałe statystyka opada na łeb na szyje 1+.

Notka. Ocenę traktować przez dopełnienie. Jak się nie dostrzega mrocznej części świata to dziewczyna gotowa zamienić się wam w krwawą Edytę, rodem z polskich odpowiedników legend nocy.

Zacząłem od ostatniego opwiadania. Podobało mi się. Lepiej niż to co ostatnio czytałem. Te opowiadania są bardzo fajnie napisane, jeśli chodzi o wykreowany świat. Dialogów nie było wiele. Ale opowiadania 30-50 stron, malowniczo wykreowany świat, duch dyniowatości i lekkość ciemnej strony magii sprawiają że za ostatnie opowiadanie książka dostaje 3+, a to jeszcze nie...

Jest to mój pierwszy komiks jeśli chodzi o tego twórcę. Opublikował on też najprawdopodobniej serie o Orkach, Krasnoludach i chyba jeszcze jedną. Z pierwszego zeszytu akurat tej spodobały mi się scenerie. Jeślichodzi natomiast o mankamenty wydaję mi się, że przerysowano trochę bohaterki z jednej strony z uwagi na fizyczne aspekty, a z drugiej agresje. Nowym elementem dla mnie był sposób ujęcia konkretnych obrazków. Mimo tradycyjnego jeden za drugim itd. a potem nowa linia. Tutaj czasami są drobne odstępstwa co właściwie nie zaburza czytelności. Kwestia przyzwyczajenia się. Historia i ogólnie rasa bohaterek przywodzi na myśl podobieństwo do atlantydów, niektóre kwestie sugerują podobieństwo kultury japońskiej, wikingów. Niezwykłość rasy bohaterek w ujęciu do rasy ich bliższych przyjaciół jest inna w porównaniu do ich odpowiedników w świecie J. R. R. Tolkiena. Sugerowałoby to większe różnice na przyszłość. Różnice tego typu zazwyczaj powodują rozwój akcji. Prawdopodobnie będzie to miało w następnych numerach w sposób bardziej znaczący. Z uwagi na nie, zzapiekle czekam możliwoście zajrzenia doń.

Jest to mój pierwszy komiks jeśli chodzi o tego twórcę. Opublikował on też najprawdopodobniej serie o Orkach, Krasnoludach i chyba jeszcze jedną. Z pierwszego zeszytu akurat tej spodobały mi się scenerie. Jeślichodzi natomiast o mankamenty wydaję mi się, że przerysowano trochę bohaterki z jednej strony z uwagi na fizyczne aspekty, a z drugiej agresje. Nowym elementem dla...

Jak fisze po nippońsku?

Jak fisze po nippońsku?

Ojciec probuję ratować córkę. Od Piętna wygnańców jest to chyba koniec nasttępnego podcyklu.

Ojciec probuję ratować córkę. Od Piętna wygnańców jest to chyba koniec nasttępnego podcyklu.