Thorgal: Statek miecz

Tom skupia się głównie na Thorgalu, oraz jego podróży przez skute śniegiem i lodem tereny.
Thorgal dzięki swojej pomysłowości i wytrwałości zdobywa skarb umożliwiający mu wykupić stara znajoma z niewoli. A Także dowiedzieć się czegoś o ludziach którzy uprowadzili Aniela.

Tom skupia się głównie na Thorgalu, oraz jego podróży przez skute śniegiem i lodem tereny.
Thorgal dzięki swojej pomysłowości i wytrwałości zdobywa skarb umożliwiający mu wykupić stara znajoma z niewoli. A Także dowiedzieć się czegoś o ludziach którzy uprowadzili Aniela.

Pokaż mimo to

Trudy przeprawy statkiem przez skute lodem wody.

Trudy przeprawy statkiem przez skute lodem wody.

Pokaż mimo to

Graficznie wiadomo. Nie jest źle. Scenariusz epizodu też jako tako się trzyma, zwlaszcza w porównaniu z mizerią kilku(nastu) poprzednich. Są śliskie miejsca (ta orka mściwa...) i generalnie niezbyt to wyszukana awanturnicza historyjka, ale niech tam.

Graficznie wiadomo. Nie jest źle. Scenariusz epizodu też jako tako się trzyma, zwlaszcza w porównaniu z mizerią kilku(nastu) poprzednich. Są śliskie miejsca (ta orka mściwa...) i generalnie niezbyt to wyszukana awanturnicza historyjka, ale niech tam.

Pokaż mimo to

Mamy tutaj jeszcze nawiązanie do przygód Jolana ale akcja skupia się głównie na Thorgalu.
Z przykrością jednak stwierdzam, że to już nie jest ten sam komiks co kiedyś gdy tworzył go duet Rosiński, Van Hamme. Akcja tam gdzie powinna toczyć się zgodnie z regułami naszego świata robi się naciągana.

Mamy tutaj jeszcze nawiązanie do przygód Jolana ale akcja skupia się głównie na Thorgalu.
Z przykrością jednak stwierdzam, że to już nie jest ten sam komiks co kiedyś gdy tworzył go duet Rosiński, Van Hamme. Akcja tam gdzie powinna toczyć się zgodnie z regułami naszego świata robi się naciągana.

Pokaż mimo to

Naprawdę dobry album. Cieszę się, że "Thorgal" odżywa. Tytułowy bohater wraca na pierwszy plan, wreszcie! Rysunki Rosińskiego na poziomie, dopiero na ostatnich stronach zauważyłam parę niedociągnięć. Niestety widzimy też kilka kadrów sugerujących, że w bliżej nieokreślonej Jolan wróci do gry, a wraz z nim nastoletni dream team. Póki co jednak nie zapeszam i wystawiam temu albumowi zasłużoną 8mkę.

Naprawdę dobry album. Cieszę się, że "Thorgal" odżywa. Tytułowy bohater wraca na pierwszy plan, wreszcie! Rysunki Rosińskiego na poziomie, dopiero na ostatnich stronach zauważyłam parę niedociągnięć. Niestety widzimy też kilka kadrów sugerujących, że w bliżej nieokreślonej Jolan wróci do gry, a wraz z nim nastoletni dream team. Póki co jednak nie zapeszam i wystawiam temu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tym razem wątek Jolana zostaje odstawiony na drugi plan (jedynie na początku tomu jest co nieco na ten temat), a fabuła skupia się na dalszym pościgu Thorgala za porwanym Anielem. Główny bohater musi pokonać skute lodem morze na pokładzie tytułowego lodołamacza, gdzie niebezpieczeństwo stanowi nawet sama załoga statku. Uważam, że powrót do Thorgala jako protagonisty jest bardzo dobrym pomysłem. Nie ma tu zbyt wielu elementów fantastycznych, a jedynie nieprzyjazna ludziom siła natury oraz bandyci. Właśnie za takie momenty najbardziej lubię serię - bohater ma tu szansę się wykazać swoim sprytem i umiejętnościami, a brak fantastyki czyni tę historię bardziej wiarygodną. Zresztą nawet krótko wspomniany wątek Jolana jest ciekawszy niż zazwyczaj - pojawiają się nawiązania do wczesnego chrześcijaństwa. Podoba mi się też powrót jednej z dawno nie widzianych postaci, która myślałem, że już na zawsze odeszła z powodu wymogu scenariusza. Mam nadzieję, że odegra jeszcze istotną rolę. Trochę mniejsze wrażenie niż zazwyczaj wywarł na mnie malarski styl Rosińskiego - no, ale niestety trudniej jest zachwycić lodowym pustkowiem niż kolorową krainą bogów z poprzednich tomów. Podsumowując, bardzo przyzwoity tom.

Tym razem wątek Jolana zostaje odstawiony na drugi plan (jedynie na początku tomu jest co nieco na ten temat), a fabuła skupia się na dalszym pościgu Thorgala za porwanym Anielem. Główny bohater musi pokonać skute lodem morze na pokładzie tytułowego lodołamacza, gdzie niebezpieczeństwo stanowi nawet sama załoga statku. Uważam, że powrót do Thorgala jako protagonisty jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Najlepszy album od dłuższego czasu (gdzieś od "Arachnei"). W końcu pierwsze skrzypce gra Thorgal i przezywa perypetie jak za najlepszych czasów. Arcyciekawie (w końcu) przedstawia się wątek Jolana i jego walki z wyznawcami nowego Boga. Ograniczono fantastykę a to zazwyczaj chychodzi na dobre. Graficznie też na plus. Z namalowanych albumów prezentuje się najlepiej.

Najlepszy album od dłuższego czasu (gdzieś od "Arachnei"). W końcu pierwsze skrzypce gra Thorgal i przezywa perypetie jak za najlepszych czasów. Arcyciekawie (w końcu) przedstawia się wątek Jolana i jego walki z wyznawcami nowego Boga. Ograniczono fantastykę a to zazwyczaj chychodzi na dobre. Graficznie też na plus. Z namalowanych albumów prezentuje się najlepiej.

Pokaż mimo to

Przeczytałem ten komiks po raz drugi i stwierdzam, że jest super. W starym stylu; jest napięcie (zdążyć na statek), są świetne rozwiązania scenariuszowe (wydobycie skrzyni, atak rabusiów), pojawiają się starzy bohaterowie, no i jest tajemnica. A wszystkim rządzi zima. Brawo.

Przeczytałem ten komiks po raz drugi i stwierdzam, że jest super. W starym stylu; jest napięcie (zdążyć na statek), są świetne rozwiązania scenariuszowe (wydobycie skrzyni, atak rabusiów), pojawiają się starzy bohaterowie, no i jest tajemnica. A wszystkim rządzi zima. Brawo.

Pokaż mimo to

Jeden z moich ulubionych Thorgali. Piękne zimowe klimaty i wikińska aura, a rysunki wprost bajeczne - zwłaszcza te najbardziej...białe ;) Podoba mi się! Stanowczo lepszy od ostatnich Jolanów, choć i Jolany zaliczam do udanych.

Jeden z moich ulubionych Thorgali. Piękne zimowe klimaty i wikińska aura, a rysunki wprost bajeczne - zwłaszcza te najbardziej...białe ;) Podoba mi się! Stanowczo lepszy od ostatnich Jolanów, choć i Jolany zaliczam do udanych.

Pokaż mimo to

5/10 tylko dlatego, że w zasadzie jest lepszy od większości ostatnich części.

5/10 tylko dlatego, że w zasadzie jest lepszy od większości ostatnich części.

Pokaż mimo to