Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wiem czy da się ocenić autobiografię całkowicie obiektywnie, bo tak naprawdę bardzo ważne jest przy tego typu książkach czy lubi się autora. Dlatego zaznaczając, że ja pana Pazurę lubię, mogę powiedzieć, że jest to dobra pozycja. Opowiedziane historie są ciekawe, wciągające i niekiedy bardzo zaskakujące. Nie wiem jakie wrażenie miałabym po przeczytaniu, bo miałam do czynienia z audiobookiem, ale w tej formie jest to fantastyczna rozrywka. Aktorska interpretacja zdecydowanie "robi robotę".

Nie wiem czy da się ocenić autobiografię całkowicie obiektywnie, bo tak naprawdę bardzo ważne jest przy tego typu książkach czy lubi się autora. Dlatego zaznaczając, że ja pana Pazurę lubię, mogę powiedzieć, że jest to dobra pozycja. Opowiedziane historie są ciekawe, wciągające i niekiedy bardzo zaskakujące. Nie wiem jakie wrażenie miałabym po przeczytaniu, bo miałam do...

Szczerze mówiąc...nudy :( Liczyłam na nagły zwrot akcji, który sprawi, że sprawa rozwiąże się w zaskakujący sposób. Niestety tym razem się nie doczekałam.

Szczerze mówiąc...nudy :( Liczyłam na nagły zwrot akcji, który sprawi, że sprawa rozwiąże się w zaskakujący sposób. Niestety tym razem się nie doczekałam.

Drugie spotkanie z Forstem było zdecydowanie przyjemniejsze od pierwszego. Główny bohater nie denerwował mnie tak bardzo jak poprzednio (być może wynikało to z braku fabularnej możliwości czynienia przez niego uwag o podtekście seksualnym). Na nerwach grała mi tym razem zupełnie inna osoba.
Ogólnie mówiąc książka wciągająca, a zakończenie po raz kolejny zupełnie niespodziewane.

Drugie spotkanie z Forstem było zdecydowanie przyjemniejsze od pierwszego. Główny bohater nie denerwował mnie tak bardzo jak poprzednio (być może wynikało to z braku fabularnej możliwości czynienia przez niego uwag o podtekście seksualnym). Na nerwach grała mi tym razem zupełnie inna osoba.
Ogólnie mówiąc książka wciągająca, a zakończenie po raz kolejny zupełnie...

Niestety się z Forstem nie polubiliśmy. Gdzieś na LC czytałam, że to dziwne, że ma powodzenie. Zdecydowanie się z tym zgadzam. Najczęściej, żeby nie powiedzieć zawsze, w kontaktach z płcią przeciwną jest obrzydliwy i odrzucający. Czy to czyni z niego słabego książkowego bohatera? Chyba nie... Wzbudził we mnie mnóstwo emocji, wprawdzie głównie negatywnych, ale to już inna historia. Gwiazdka w górę za zakończenie, którego się nie spodziewałam.

Niestety się z Forstem nie polubiliśmy. Gdzieś na LC czytałam, że to dziwne, że ma powodzenie. Zdecydowanie się z tym zgadzam. Najczęściej, żeby nie powiedzieć zawsze, w kontaktach z płcią przeciwną jest obrzydliwy i odrzucający. Czy to czyni z niego słabego książkowego bohatera? Chyba nie... Wzbudził we mnie mnóstwo emocji, wprawdzie głównie negatywnych, ale to już inna...

Konstrukcje zdań proste jak budowa cepa. W związku z tym miałam wrażenie, że autor nie wierzy w inteligencję czytelnika. Krótko mówiąc - za stara jestem na tę książkę. Nie pomogło również to, że czytałam ją po obejrzeniu filmu. (Tym, którzy widzieli ekranizację odradzam czytanie - strata czasu.) Nie skreślam jednak Johna Greena. Na pewno dam mu drugą szansę.

Konstrukcje zdań proste jak budowa cepa. W związku z tym miałam wrażenie, że autor nie wierzy w inteligencję czytelnika. Krótko mówiąc - za stara jestem na tę książkę. Nie pomogło również to, że czytałam ją po obejrzeniu filmu. (Tym, którzy widzieli ekranizację odradzam czytanie - strata czasu.) Nie skreślam jednak Johna Greena. Na pewno dam mu drugą szansę.

Mój jedyny zarzut to niesamowite przyspieszenie akcji pod koniec opowieści. Odnoszę wrażenie, że autorka zorientowała się, że jednak chciała by swojej bohaterce zafundować szczęśliwe zakończenie troszeczkę za późno. Wątek romansu z nauczycielem wf-u upchnięty w ostatnich 30 stronach pojawia się niemalże znikąd.

Mój jedyny zarzut to niesamowite przyspieszenie akcji pod koniec opowieści. Odnoszę wrażenie, że autorka zorientowała się, że jednak chciała by swojej bohaterce zafundować szczęśliwe zakończenie troszeczkę za późno. Wątek romansu z nauczycielem wf-u upchnięty w ostatnich 30 stronach pojawia się niemalże znikąd.

Gdybym była młodsza pewnie była bym pod większym wrażeniem. Niestety nie jestem, więc mogę powiedzieć tylko tyle, że czyta się lekko i przyjemnie.

Gdybym była młodsza pewnie była bym pod większym wrażeniem. Niestety nie jestem, więc mogę powiedzieć tylko tyle, że czyta się lekko i przyjemnie.

Książka o kabareciarzach pozostawiła mnie w zdecydowanie mało radosnym nastroju. Okazuje się, że idealizowałam kulisy tego świata. Sama nie wiem dlaczego... Przechodząc do samej książki - bardzo przeszkadzało mi wielokrotne odpowiadanie na to samo pytanie. Panowie w trakcie odpowiedzi na jedno pytanie, jak to bywa w rozmowie, rozgadywali się na temat innego, którego jeszcze nie zadano. W związku z czym pytam: po co zadawać je stronę później? Jedynym wytłumaczeniem wydaje się teoria o płaceniu od strony albo ilości znaków.
P.S. Moim zdaniem trochę za dużo w tej książce Marcina.

Książka o kabareciarzach pozostawiła mnie w zdecydowanie mało radosnym nastroju. Okazuje się, że idealizowałam kulisy tego świata. Sama nie wiem dlaczego... Przechodząc do samej książki - bardzo przeszkadzało mi wielokrotne odpowiadanie na to samo pytanie. Panowie w trakcie odpowiedzi na jedno pytanie, jak to bywa w rozmowie, rozgadywali się na temat innego, którego jeszcze...

Książka niestety dosyć chaotyczna. Momentami akcja rozgrywa się zbyt gwałtownie. Nowe wątki kończą się zanim zdążą się rozwinąć i nie mają żadnego wpływu na trzon opowieści.
P.S. okładka świetna w dotyku :)

Książka niestety dosyć chaotyczna. Momentami akcja rozgrywa się zbyt gwałtownie. Nowe wątki kończą się zanim zdążą się rozwinąć i nie mają żadnego wpływu na trzon opowieści.
P.S. okładka świetna w dotyku :)