Dzieje się tu bardzo dużo i nieco chaotycznie, na początku ciężko się połapać ale później już mnie wciągnęło. Podobała mi się wizja historii ludzkości w odległej przyszłości. Wielkim plusem były dla mnie pewne zwroty akcji przy których może nie opadła mi szczęka ale na pewno zrobiłem wielkie oczy. Większość postaci po prostu jest, nie odebrałem ich ani pozytywnie ani negatywnie, z wyjątkiem Lorda Nothinga, dialogi z jego udziałem potrafią wywołać uśmiech. Mimo wszystko pozycja nie dla każdego.

Dzieje się tu bardzo dużo i nieco chaotycznie, na początku ciężko się połapać ale później już mnie wciągnęło. Podobała mi się wizja historii ludzkości w odległej przyszłości. Wielkim plusem były dla mnie pewne zwroty akcji przy których może nie opadła mi szczęka ale na pewno zrobiłem wielkie oczy. Większość postaci po prostu jest, nie odebrałem ich ani pozytywnie ani...

Chaos. Przez niemal cały czas miałem wrażenie, że autor chce pisać szybko, bez marnowania czasu czytelnika kwiecistymi opisami, choć i tak tutaj takie się znajdują. Jednak często dochodziło to do momentu w których zastanawiałem się czy czasem nie zjadłem jakiejś strony (nie zdania). Niekiedy akcja pojawiała się jak filip z konopi i jedno wielkie pytanie "Co się tutaj dzieje?!" Ma to swoje dobre strony, opowieść skupia się jedynie na interesujących momentach, nie ma dłużyzn. Na początku denerwowały mnie rozmowy prowadzone przez bohaterów, gdzie każdy starał się być "edgy" jak to tylko możliwe. Po prostu nie mogłem uwierzyć, że ktokolwiek tak mówi. Jakby autor na siłę wciskał im w usta jak najostrzejsze teksty i riposty. W ustach bohaterów brzmi to słabo. Taki sam sposób wypowiadania stosuję przysłowiowy "narrator" i w jego wykonaniu uwagi są, że tak powiem, "w punkt". Autor bardzo ładnie kreuję tutaj świat po katastrofie, który przeszedł dużą zmianę i nie bawił się w zbędne tłumaczenie co się stało. Jednak folgował strasznie jeżeli chodzi o technologie i niektóre próby wytłumaczenia tego i owego. "Balon" mnie zniszczył. Sama fabułą jest ciekawie poprowadzona, delikatnie dawkując informacje ciągnąć intrygę dalej. Mamy strzęp informacji i 100 stron dalej rozumiemy o co chodziło. Bardzo lubię takie zagrania. Fabuła jest prosta i niejako wielowątkowa i dochodzi do ciekawych zwrotów akcji, które sprawiają, że nie chcę się przerywać czytania. Problem w tym, że nasi bohaterowie nie przechodzą, żadnej drogi. Niczego się nie uczą, nie zmieniają, nie stają się lepsi czy gorsi. Tak jak byli idiotami tak są nimi nadal. Jednak najgorsza tutaj, według mnie, jest cała masa Easter Eggów. Kochanych nawiązań do popkultury itp. Te mrugnięcia okiem od autora nie są dla mnie niczym innym niż nachalną próbą powiedzenia "popatrz jaki jestem fajny". Ogólnie, nie żałuje straconego czasu na przeczytanie tej historii jednak nie jestem pewny czy jestem gotowy polecić ją z czystym sumieniem.

Chaos. Przez niemal cały czas miałem wrażenie, że autor chce pisać szybko, bez marnowania czasu czytelnika kwiecistymi opisami, choć i tak tutaj takie się znajdują. Jednak często dochodziło to do momentu w których zastanawiałem się czy czasem nie zjadłem jakiejś strony (nie zdania). Niekiedy akcja pojawiała się jak filip z konopi i jedno wielkie pytanie "Co się tutaj...

Nie trafiła ta książka do mnie. Ja trafiłem na nią przez przypadek. Ale to nie była trafiona książka. Coś w niej jest. Więc może nie jest to zła książka. Jest w niej coś dubajowego. Coś intrygującego. Nieznanego. Ale w sumie niezrozumiałego. Szkoda czasu na nietrafione książki.

Nie trafiła ta książka do mnie. Ja trafiłem na nią przez przypadek. Ale to nie była trafiona książka. Coś w niej jest. Więc może nie jest to zła książka. Jest w niej coś dubajowego. Coś intrygującego. Nieznanego. Ale w sumie niezrozumiałego. Szkoda czasu na nietrafione książki.

Mam mieszane uczucia, książka ma fajne pomysły i spostrzeżenia, z drugiej strony akcja potrafi być bardzo rozwleczona zupełnie bez powodu, albo dla odmiany wprowadze są jakieś informacje zupełnie zbędne. Na pewno brakowało lepszego wyczerpania tematu traktowania wszystkiego jako film, to był bardzo dobry pomysł na wprowadzanie absurdu do tej powieści.

Mam mieszane uczucia, książka ma fajne pomysły i spostrzeżenia, z drugiej strony akcja potrafi być bardzo rozwleczona zupełnie bez powodu, albo dla odmiany wprowadze są jakieś informacje zupełnie zbędne. Na pewno brakowało lepszego wyczerpania tematu traktowania wszystkiego jako film, to był bardzo dobry pomysł na wprowadzanie absurdu do tej powieści.

Książka Rafała Cichockiego jest najlepsza kiedy występuje w niej ogromna ilość absurdalnego humoru i dziwnych, nietypowych sytuacji oraz dialogów. Dlatego początek jest tak dobry.

Potem niestety, gdy wchodzimy w nieco poważniejszą historię, całokształt nieco zwalnia a moje wrażenia sprowadzają się do "kolejna książki sci-fi". Ten humor wraca, ale na krótko i tylko do pewnego stopnia, bo zastępowany jest czymś większym, historią o ratowaniu czegoś tam.

Ale na pewno nie można powiedzieć, że to czas stracony, bo autor w dosyć krótkiej historii zdołał zawrzeć masę humoru i kilka ciekawych pomysłów, łącznie z co najmniej dwoma ważnymi zwrotami fabularnymi.

Książka Rafała Cichockiego jest najlepsza kiedy występuje w niej ogromna ilość absurdalnego humoru i dziwnych, nietypowych sytuacji oraz dialogów. Dlatego początek jest tak dobry.

Potem niestety, gdy wchodzimy w nieco poważniejszą historię, całokształt nieco zwalnia a moje wrażenia sprowadzają się do "kolejna książki sci-fi". Ten humor wraca, ale na krótko i tylko do...

Byłam zdziwiona zakończenie. Naprawdę. W połowie ksiązki miałam zdanie, że to "flaki z olejem" a jednak.. jestem zachwycona.

Byłam zdziwiona zakończenie. Naprawdę. W połowie ksiązki miałam zdanie, że to "flaki z olejem" a jednak.. jestem zachwycona.

Nie umiem ocenić tego, ekhm, dzieła. Z jednej strony zamysł wydaje się być fajny, super jest też przeczytać współczesne niesztampowe polskie sci-fi. Ale język, konstrukcja bohaterów i całokształt strasznie się gryzą z historią. A szkoda.

Dwa cytaty aż sobie podkreśliłem podczas lektury: "Brałby ją całą, jej dupę, cycki, twarz i stopy (w tej kolejności)" nawiązuje do ogólnego stylu książki. "W życiu nie słyszałem większego pierdolenia – mówi i wybucha śmiechem" natomiast jest chyba autorefleksją autora.

Nie umiem ocenić tego, ekhm, dzieła. Z jednej strony zamysł wydaje się być fajny, super jest też przeczytać współczesne niesztampowe polskie sci-fi. Ale język, konstrukcja bohaterów i całokształt strasznie się gryzą z historią. A szkoda.

Dwa cytaty aż sobie podkreśliłem podczas lektury: "Brałby ją całą, jej dupę, cycki, twarz i stopy (w tej kolejności)" nawiązuje do...

Książka mocno przeciętna. Nie zachwyca ani fabułą, ani postaciami. Sam pomysł na historię był obiecujący, jednak mocno się rozczarowałam. Nie jest to pozycja, którą bym polecała.

Książka mocno przeciętna. Nie zachwyca ani fabułą, ani postaciami. Sam pomysł na historię był obiecujący, jednak mocno się rozczarowałam. Nie jest to pozycja, którą bym polecała.

Niestety, również nie bawiłem się dobrze. Bohaterowie papierowi - albo pozbawieni charakterów, albo charakteryzowani jedną cechą. Fabuła nudna, zagmatwana przez autora chyba w celu ukrycia prostoty. Męczący język, do tego błędy:
"populacja wacha się w granicach" (strona 85)
"niosłem moją nieprzytomną z wycieczenia siostrę na rękach" (strona 131).
Jak już wspominano, ostatnie 50 stron wznosi całość na kolejne wyżyny absurdu.
Szkoda czasu i nerwów.

Niestety, również nie bawiłem się dobrze. Bohaterowie papierowi - albo pozbawieni charakterów, albo charakteryzowani jedną cechą. Fabuła nudna, zagmatwana przez autora chyba w celu ukrycia prostoty. Męczący język, do tego błędy:
"populacja wacha się w granicach" (strona 85)
"niosłem moją nieprzytomną z wycieczenia siostrę na rękach" (strona 131).
Jak już wspominano,...

Sorry, ale taka trochę kicha. Mogłem ten czas poświęcić na coś ciekawszego.

Sorry, ale taka trochę kicha. Mogłem ten czas poświęcić na coś ciekawszego.