Pył Ziemi

Nie umiem ocenić tego, ekhm, dzieła. Z jednej strony zamysł wydaje się być fajny, super jest też przeczytać współczesne niesztampowe polskie sci-fi. Ale język, konstrukcja bohaterów i całokształt strasznie się gryzą z historią. A szkoda.

Dwa cytaty aż sobie podkreśliłem podczas lektury: "Brałby ją całą, jej dupę, cycki, twarz i stopy (w tej kolejności)" nawiązuje do ogólnego stylu książki. "W życiu nie słyszałem większego pierdolenia – mówi i wybucha śmiechem" natomiast jest chyba autorefleksją autora.

Nie umiem ocenić tego, ekhm, dzieła. Z jednej strony zamysł wydaje się być fajny, super jest też przeczytać współczesne niesztampowe polskie sci-fi. Ale język, konstrukcja bohaterów i całokształt strasznie się gryzą z historią. A szkoda.

Dwa cytaty aż sobie podkreśliłem podczas lektury: "Brałby ją całą, jej dupę, cycki, twarz i stopy (w tej kolejności)" nawiązuje do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka mocno przeciętna. Nie zachwyca ani fabułą, ani postaciami. Sam pomysł na historię był obiecujący, jednak mocno się rozczarowałam. Nie jest to pozycja, którą bym polecała.

Książka mocno przeciętna. Nie zachwyca ani fabułą, ani postaciami. Sam pomysł na historię był obiecujący, jednak mocno się rozczarowałam. Nie jest to pozycja, którą bym polecała.

Pokaż mimo to

Niestety, również nie bawiłem się dobrze. Bohaterowie papierowi - albo pozbawieni charakterów, albo charakteryzowani jedną cechą. Fabuła nudna, zagmatwana przez autora chyba w celu ukrycia prostoty. Męczący język, do tego błędy:
"populacja wacha się w granicach" (strona 85)
"niosłem moją nieprzytomną z wycieczenia siostrę na rękach" (strona 131).
Jak już wspominano, ostatnie 50 stron wznosi całość na kolejne wyżyny absurdu.
Szkoda czasu i nerwów.

Niestety, również nie bawiłem się dobrze. Bohaterowie papierowi - albo pozbawieni charakterów, albo charakteryzowani jedną cechą. Fabuła nudna, zagmatwana przez autora chyba w celu ukrycia prostoty. Męczący język, do tego błędy:
"populacja wacha się w granicach" (strona 85)
"niosłem moją nieprzytomną z wycieczenia siostrę na rękach" (strona 131).
Jak już wspominano,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ostatnie 50 stron raczej zbędne, ale i tak warto.

Ostatnie 50 stron raczej zbędne, ale i tak warto.

Pokaż mimo to

Nie jest zła - po prosty steampunk to zdecydowanie nie moje klimaty.

Nie jest zła - po prosty steampunk to zdecydowanie nie moje klimaty.

Pokaż mimo to

Nie dałam rady doczytać do końca, chociaż naprawdę próbowałam, z nadzieją że może książka zacznie mieć więcej sensu. Niestety, doszłam do 160 strony i więcej nie miałam siły.Ta książka po prostu mnie wymęczyła, ciągle się w niej gubiłam i traciłam wątek a akcja zmieniała się z jednej w inną zdecydowanie za szybko. Nie potrafiłam znaleźć w tym ani sensu, ani logiki ani przyjemności czytania. Są dwie możliwości chyba takie najbardziej wiarygodne. Albo ta książka jest taka słaba, albo ja jestem po prostu upośledzona i nie umiem jej ogarnąć.

Nie dałam rady doczytać do końca, chociaż naprawdę próbowałam, z nadzieją że może książka zacznie mieć więcej sensu. Niestety, doszłam do 160 strony i więcej nie miałam siły.Ta książka po prostu mnie wymęczyła, ciągle się w niej gubiłam i traciłam wątek a akcja zmieniała się z jednej w inną zdecydowanie za szybko. Nie potrafiłam znaleźć w tym ani sensu, ani logiki ani...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trochę zabawna, trochę prześmiewcza, bardzo ironiczna, zdradzająca wielką pomysłowość autora, trochę filmowej akcji, trochę bezkompromisowa, tylko dorzucone do tego koktajlu poważniejsze wątki bronią się w tym wszystkim najsłabiej.
Podobał mi się język, czasem kolokwialny, czasem wręcz przeciwnie. Gładko się czytało.

Trochę zabawna, trochę prześmiewcza, bardzo ironiczna, zdradzająca wielką pomysłowość autora, trochę filmowej akcji, trochę bezkompromisowa, tylko dorzucone do tego koktajlu poważniejsze wątki bronią się w tym wszystkim najsłabiej.
Podobał mi się język, czasem kolokwialny, czasem wręcz przeciwnie. Gładko się czytało.

Pokaż mimo to

Futurystyczna wizja ziemi jaką raczy nas autor opowiadania pokazuje jak może ten nasz dom "ziemia" wyglądać za sto, może więcej lat. W mojej opinii książka ciekawa, poruszająca wątek przyszłości ziemi, nowych-ludzi - syntetycznych, którzy potrafią się regenerować. Co mnie bardzo zaniepokoiło w tej książce, a co rzutowało na niską ocenę, to fakt wprowadzenia masowo do książki wulgaryzmów, których jestem przeciwnikiem, gdyż bez nich lektura lepiej by smakowała.

Futurystyczna wizja ziemi jaką raczy nas autor opowiadania pokazuje jak może ten nasz dom "ziemia" wyglądać za sto, może więcej lat. W mojej opinii książka ciekawa, poruszająca wątek przyszłości ziemi, nowych-ludzi - syntetycznych, którzy potrafią się regenerować. Co mnie bardzo zaniepokoiło w tej książce, a co rzutowało na niską ocenę, to fakt wprowadzenia masowo do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niestety autor zepsół zakończenie w ostatnich 100 stronach, mimo że jeszcze mógł naprawić swój błąd w ostatnich 50 tego nie zrobił, bardzo żałuje ponieważ to zakończenie nie ma sensu

Niestety autor zepsół zakończenie w ostatnich 100 stronach, mimo że jeszcze mógł naprawić swój błąd w ostatnich 50 tego nie zrobił, bardzo żałuje ponieważ to zakończenie nie ma sensu

Pokaż mimo to

O „Pyle Ziemi” dowiedziałem się trochę przypadkiem. O książce usłyszałem w radio. A jako, że mam ostatnio „fazę” na S-F, to postanowiłem ją przeczytać. I okazało się, że mam do czynienia z dość rzadkim przypadkiem. Nie potrafię jednoznacznie odpowiedzieć, czy powieść Rafała Cichowskiego mi się podoba, czy też nie. Do plusów zaliczyłbym samą jej koncepcję. Także „wymieszanie” z innymi gatunkami literackimi jest pozytywem. Są też jednak minusy. Przede wszystkim książka jest nierówna. Są bardzo interesujące fragmenty, ale są i takie, że byłem bliski odłożenia powieści na półkę. Zdaję sobie sprawę, ze nie jest łatwo napisać 300 stron, które wciągną czytelnika „bez reszty”. Niektórym to się jednak udaje. Panu R. Cichowskiemu udało się to tylko w pewnym stopniu.
Podsumowując: książka, którą można polecić fanom SF. I chyba tylko im. A jeśli chodzi o ocenę. „Pył Ziemi” jest dla mnie książką nieco lepszą niż średnią, ale do dobrej trochę jej brakuje. Najchętniej przyznałbym 5 i pół gwiazdki. Ale, że nie mogę, to nieco zawyżam ocenę.

O „Pyle Ziemi” dowiedziałem się trochę przypadkiem. O książce usłyszałem w radio. A jako, że mam ostatnio „fazę” na S-F, to postanowiłem ją przeczytać. I okazało się, że mam do czynienia z dość rzadkim przypadkiem. Nie potrafię jednoznacznie odpowiedzieć, czy powieść Rafała Cichowskiego mi się podoba, czy też nie. Do plusów zaliczyłbym samą jej koncepcję. Także...

więcej

mniej

Pokaż mimo to