Pył Ziemi

Niestety, również nie bawiłem się dobrze. Bohaterowie papierowi - albo pozbawieni charakterów, albo charakteryzowani jedną cechą. Fabuła nudna, zagmatwana przez autora chyba w celu ukrycia prostoty. Męczący język, do tego błędy:
"populacja wacha się w granicach" (strona 85)
"niosłem moją nieprzytomną z wycieczenia siostrę na rękach" (strona 131).
Jak już wspominano, ostatnie 50 stron wznosi całość na kolejne wyżyny absurdu.
Szkoda czasu i nerwów.

Niestety, również nie bawiłem się dobrze. Bohaterowie papierowi - albo pozbawieni charakterów, albo charakteryzowani jedną cechą. Fabuła nudna, zagmatwana przez autora chyba w celu ukrycia prostoty. Męczący język, do tego błędy:
"populacja wacha się w granicach" (strona 85)
"niosłem moją nieprzytomną z wycieczenia siostrę na rękach" (strona 131).
Jak już wspominano,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ostatnie 50 stron raczej zbędne, ale i tak warto.

Ostatnie 50 stron raczej zbędne, ale i tak warto.

Pokaż mimo to

Nie jest zła - po prosty steampunk to zdecydowanie nie moje klimaty.

Nie jest zła - po prosty steampunk to zdecydowanie nie moje klimaty.

Pokaż mimo to

Nie dałam rady doczytać do końca, chociaż naprawdę próbowałam, z nadzieją że może książka zacznie mieć więcej sensu. Niestety, doszłam do 160 strony i więcej nie miałam siły.Ta książka po prostu mnie wymęczyła, ciągle się w niej gubiłam i traciłam wątek a akcja zmieniała się z jednej w inną zdecydowanie za szybko. Nie potrafiłam znaleźć w tym ani sensu, ani logiki ani przyjemności czytania. Są dwie możliwości chyba takie najbardziej wiarygodne. Albo ta książka jest taka słaba, albo ja jestem po prostu upośledzona i nie umiem jej ogarnąć.

Nie dałam rady doczytać do końca, chociaż naprawdę próbowałam, z nadzieją że może książka zacznie mieć więcej sensu. Niestety, doszłam do 160 strony i więcej nie miałam siły.Ta książka po prostu mnie wymęczyła, ciągle się w niej gubiłam i traciłam wątek a akcja zmieniała się z jednej w inną zdecydowanie za szybko. Nie potrafiłam znaleźć w tym ani sensu, ani logiki ani...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trochę zabawna, trochę prześmiewcza, bardzo ironiczna, zdradzająca wielką pomysłowość autora, trochę filmowej akcji, trochę bezkompromisowa, tylko dorzucone do tego koktajlu poważniejsze wątki bronią się w tym wszystkim najsłabiej.
Podobał mi się język, czasem kolokwialny, czasem wręcz przeciwnie. Gładko się czytało.

Trochę zabawna, trochę prześmiewcza, bardzo ironiczna, zdradzająca wielką pomysłowość autora, trochę filmowej akcji, trochę bezkompromisowa, tylko dorzucone do tego koktajlu poważniejsze wątki bronią się w tym wszystkim najsłabiej.
Podobał mi się język, czasem kolokwialny, czasem wręcz przeciwnie. Gładko się czytało.

Pokaż mimo to

Futurystyczna wizja ziemi jaką raczy nas autor opowiadania pokazuje jak może ten nasz dom "ziemia" wyglądać za sto, może więcej lat. W mojej opinii książka ciekawa, poruszająca wątek przyszłości ziemi, nowych-ludzi - syntetycznych, którzy potrafią się regenerować. Co mnie bardzo zaniepokoiło w tej książce, a co rzutowało na niską ocenę, to fakt wprowadzenia masowo do książki wulgaryzmów, których jestem przeciwnikiem, gdyż bez nich lektura lepiej by smakowała.

Futurystyczna wizja ziemi jaką raczy nas autor opowiadania pokazuje jak może ten nasz dom "ziemia" wyglądać za sto, może więcej lat. W mojej opinii książka ciekawa, poruszająca wątek przyszłości ziemi, nowych-ludzi - syntetycznych, którzy potrafią się regenerować. Co mnie bardzo zaniepokoiło w tej książce, a co rzutowało na niską ocenę, to fakt wprowadzenia masowo do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niestety autor zepsół zakończenie w ostatnich 100 stronach, mimo że jeszcze mógł naprawić swój błąd w ostatnich 50 tego nie zrobił, bardzo żałuje ponieważ to zakończenie nie ma sensu

Niestety autor zepsół zakończenie w ostatnich 100 stronach, mimo że jeszcze mógł naprawić swój błąd w ostatnich 50 tego nie zrobił, bardzo żałuje ponieważ to zakończenie nie ma sensu

Pokaż mimo to

O „Pyle Ziemi” dowiedziałem się trochę przypadkiem. O książce usłyszałem w radio. A jako, że mam ostatnio „fazę” na S-F, to postanowiłem ją przeczytać. I okazało się, że mam do czynienia z dość rzadkim przypadkiem. Nie potrafię jednoznacznie odpowiedzieć, czy powieść Rafała Cichowskiego mi się podoba, czy też nie. Do plusów zaliczyłbym samą jej koncepcję. Także „wymieszanie” z innymi gatunkami literackimi jest pozytywem. Są też jednak minusy. Przede wszystkim książka jest nierówna. Są bardzo interesujące fragmenty, ale są i takie, że byłem bliski odłożenia powieści na półkę. Zdaję sobie sprawę, ze nie jest łatwo napisać 300 stron, które wciągną czytelnika „bez reszty”. Niektórym to się jednak udaje. Panu R. Cichowskiemu udało się to tylko w pewnym stopniu.
Podsumowując: książka, którą można polecić fanom SF. I chyba tylko im. A jeśli chodzi o ocenę. „Pył Ziemi” jest dla mnie książką nieco lepszą niż średnią, ale do dobrej trochę jej brakuje. Najchętniej przyznałbym 5 i pół gwiazdki. Ale, że nie mogę, to nieco zawyżam ocenę.

O „Pyle Ziemi” dowiedziałem się trochę przypadkiem. O książce usłyszałem w radio. A jako, że mam ostatnio „fazę” na S-F, to postanowiłem ją przeczytać. I okazało się, że mam do czynienia z dość rzadkim przypadkiem. Nie potrafię jednoznacznie odpowiedzieć, czy powieść Rafała Cichowskiego mi się podoba, czy też nie. Do plusów zaliczyłbym samą jej koncepcję. Także...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Szczerze mówiąc, kiedy zamawiałam Pył Ziemi, spodziewałam się czegoś innego, historii nieco podobnej do tej z książki Misja 100 czy serialu na jej podstawie The 100. Na szczęście okazało się, że to zupełnie inny typ (na szczęście, bo chociaż serial uwielbiam, to książka Kass Morgan zupełnie nie przypadła mi do gustu) i byłam naprawdę zadowolona, kiedy po przeczytaniu odkładałam książkę na półkę.

Lilo i Rez, technologicznie udoskonaleni, wracają na Ziemię, by znaleźć Bibliotekę Snów, a w niej odpowiedzi na dręczące ich pytania - a pisząc ich, mam na myśli także tych, których całe pokolenia żyły na Yggdrasil, statku pokoleniowym, który wędrował przez wszechświat po upadku Ziemi. Statek ten miał ogromne znaczenie już pod koniec historii, przez co wszystko się pokomplikowało i całkowicie [nie]zmieniło zakończenie.

Oczywiście taka misja nie mogła być łatwa do wykonania, więc nasi bohaterowie napotkali na swojej drodze wiele przeszkód. Razem z nimi mogłam przemierzyć odtworzoną kopie wiktoriańskiego Londynu, w którym poznaliśmy Jacka, bohaterowie znaleźli się także w Aurorze, gdzie czyhała na nich niezbyt sympatyczna królowa. Akcji było dość sporo, a wszystko utrzymane w klimacie wysoko rozwiniętej technologii , która pobudzała moją wyobraźnię.

Autor zdecydowanie oryginalnie podszedł do tematu zagłady Ziemi i jej dalszych losów. Ludzie, którzy wyruszyli w kosmos, rozwijali się coraz bardziej z każdym pokoleniem, tak, że nie groziła im śmierć, potrafili w mgnieniu oka uleczyć swoje rany czy komunikować się poprzez myśli. Ale podkreślone zostało tutaj również to, czego nic, żaden rozwój, technologia czy czas nigdy nie zmieni - ludzka, niedoskonała natura. Choćby człowiek zdobył już wszystko, co możliwe, zawsze będzie chciał więcej, zawsze będzie pragnął władzy, co prowadzi tylko do destrukcji. I w pewnym sensie tak też było i w tej powieści.

Wykreowanie bohaterów jest dobre, każdy był indywiduum, które wiele wnosiło do historii, aczkolwiek nie mogę powiedzieć, by ktokolwiek z nich wzbudził we mnie jakieś większe emocje. Może trochę Jack, który bywał dość zabawny i zadziorny, ale koniec końców, bardziej w pamięć zapadła mi akcja, niż bohaterowie. Trochę szkoda, bo lubię przywiązywać się do nowych postaci.

Podsumowując, jeśli lubicie tego typu książki, poszukujecie tematyki związanej z Ziemią po zakładzie, ale napisanej w zupełnie innym niż dotychczas, oryginalnym stylu, to jak najbardziej polecam Wam Pył Ziemi. Myślę, że ta historia wciągnie Was tak samo, jak mnie.

Szczerze mówiąc, kiedy zamawiałam Pył Ziemi, spodziewałam się czegoś innego, historii nieco podobnej do tej z książki Misja 100 czy serialu na jej podstawie The 100. Na szczęście okazało się, że to zupełnie inny typ (na szczęście, bo chociaż serial uwielbiam, to książka Kass Morgan zupełnie nie przypadła mi do gustu) i byłam naprawdę zadowolona, kiedy po przeczytaniu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Pył Ziemi" to niesłychany wręcz bajzel. Poprzednią książkę Cichowskiego krytykowałem za nijakość, ale dostrzegłem w niej ślady ambicji; "Pył Ziemi" nie jest już zwyczajnie przeciętny, ale za to tym razem ambicja poniosła autora na manowce. Zaserwował nam miszmasz pomysłów - i takich z potencjałem, i katastrofalnie chybionych - które układają się we frenetyczną, chaotycznie poprowadzoną fabułę z masą wymuszonych twistów. Problem w tym, że nie ma tu żadnego punktu zaczepienia - postaci są nieciekawe (albo wręcz karykaturalne), świat przejaskrawiony (i niegrzeszący wiarygodnością), dialogi pretensjonalne (chociaż ubaw jest obecny), a tempo zawrotne (co jest w sumie zaletą, ale nie pomaga się zaangażować). Całość nie podąża tropem jakiejś ważkiej idei, tylko podpiera się truizmami, nie sądzę więc, by "Pył Ziemi" miał za kilka lat zostać odkryty ponownie i odczytany jako arcydzieło sf.

"Pył Ziemi" to niesłychany wręcz bajzel. Poprzednią książkę Cichowskiego krytykowałem za nijakość, ale dostrzegłem w niej ślady ambicji; "Pył Ziemi" nie jest już zwyczajnie przeciętny, ale za to tym razem ambicja poniosła autora na manowce. Zaserwował nam miszmasz pomysłów - i takich z potencjałem, i katastrofalnie chybionych - które układają się we frenetyczną, chaotycznie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to