Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sięgając po książkę Diany Brzezińskiej właściwie byłem pewny, że się nie zawiodę.
To już 12-ta książka autorki na mojej półce i wszystkie przyniosły mi ogromną satysfakcję z lektury.

Z racji swojego zawodowego doświadczenia autorka doskonale zna realia pracy policji i prokuratury.

Tajemnicze, bezsensowne zabójstwa.
Równie tajemniczy profiler z Londynu.
Para policjantów próbująca rozwikłać zagadkę.

A jednak podczas lektury miałem chwilę zwątpienia.
Po prostu z żadną postacią nie potrafiłem się identyfikować, żadnej nie polubiłem.
Uśmiechnąłem się szeroko, gdy pojawiła się Gabriela, niestety tylko na chwilę.

Fabuła powieści wydaje się momentami zbyt absurdalna, ale z drugiej strony czyż samo życie nie przynosi nam większych absurdów ?

Niezrozumiała dla mnie postawa komendanta, bucowaty (do czasu) prokurator, spec z Wysp o bardzo mrocznej przeszłości dają w sumie niezwykle wybuchową mieszankę.

Doskonały styl pisarki to już nic nowego.
Dała się poznać w poprzednich powieściach, choć zauważyłem pewną nieścisłość.
Które to właściwie było przedramię ??

Wielbicielom talentu Diany książki nie trzeba zachwalać a pozostali niech sięgają po książki pani Brzezińskiej.

8/10.

Sięgając po książkę Diany Brzezińskiej właściwie byłem pewny, że się nie zawiodę.
To już 12-ta książka autorki na mojej półce i wszystkie przyniosły mi ogromną satysfakcję z lektury.

Z racji swojego zawodowego doświadczenia autorka doskonale zna realia pracy policji i prokuratury.

Tajemnicze, bezsensowne zabójstwa.
Równie tajemniczy profiler z Londynu.
Para policjantów...

Agata Kunderman szturmem wchodzi do czołówki polskich pisarzy powieści kryminalnych.
'Wody czerwone' są tego dobitnym przykładem.

Autorka świetnie wykorzystuje nośne tematy, o których, niestety, zbyt rzadko się mówi.

Dolny Śląsk.
Beczki z tajemniczą zawartością.
A w jednej z nich ludzki szkielet.
Firma meblarska.
Mobbing.

Zesłany na prowincję prokurator i ambitna aspirant.
Rozbrajająca, ale jednocześnie tak bardzo naturalna i kobieca w swoich reakcjach Anita jest dla mnie postacią numer jeden powieści.

Pani Agata ma świetny warsztat.
Absolutnie nie czuć, że to dopiero początek jej kariery pisarskiej.
Doskonały styl, barwne opisy, z ikrą przedstawione postacie bohaterów sprawiają, że to jedna z tych nieodkładalnych książek.

Czytajcie bo naprawdę warto !!

9/10.

Agata Kunderman szturmem wchodzi do czołówki polskich pisarzy powieści kryminalnych.
'Wody czerwone' są tego dobitnym przykładem.

Autorka świetnie wykorzystuje nośne tematy, o których, niestety, zbyt rzadko się mówi.

Dolny Śląsk.
Beczki z tajemniczą zawartością.
A w jednej z nich ludzki szkielet.
Firma meblarska.
Mobbing.

Zesłany na prowincję prokurator i ambitna...

Recenzja powstała w ramach akcji recenzenckiej Wydawnictwa SQN

Drugie spotkanie z Markiem Bondysem podobało mi się bardziej niż poprzedni tom, choć i wtedy nie miałem powodów do narzekania.

Psychopata - schizofrenik.
A właściwie psychopatyczna rodzina.
Szukając weny Wojtek jest zdolny do potwornego okrucieństwa.

Bardzo odpowiadał mi sposób narracji.
Autorka świetnie przedstawiła sposób rozumowania policjanta.
Śledztwo kręci się w miejscu, śledczy coraz bardziej sfrustrowani a każdy nowy niby trop okazuje się niewypałem.
Bondys nie ustaje w wysiłkach, ale kręci się w kółko jak pies za własnym ogonem.
Lecz jego upór i całkowite oddanie pracy w końcu zaczynają przynosić efekty.
Warto poznać Marka i warto się z nim zaprzyjaźnić.

Dobry styl, barwny język, świetna charakterystyka postaci to cechy wyróżniające pisarstwo pani Białys.

Będę czekał na kolejny tom !

8/10.

Recenzja powstała w ramach akcji recenzenckiej Wydawnictwa SQN

Drugie spotkanie z Markiem Bondysem podobało mi się bardziej niż poprzedni tom, choć i wtedy nie miałem powodów do narzekania.

Psychopata - schizofrenik.
A właściwie psychopatyczna rodzina.
Szukając weny Wojtek jest zdolny do potwornego okrucieństwa.

Bardzo odpowiadał mi sposób narracji.
Autorka świetnie...

Coraz bardziej pochłania mnie ten cykl.
Opowieść o czterech przyjaciółkach jest piękna w swojej prostocie.

Tym razem pierwszoplanową postacią jest Zuzia.
Niepokorna, wierna swoim zasadom (do czasu), ciągle gotowa do pomocy dziewczynom, ale nie pozwalająca na jakiekolwiek ingerowanie we własne życie.
Zawsze stara się sama rozwiązywać swoje problemy, lecz przekonuje się, że serce nie sługa.
Broni się przed miłością, która jest na wyciągnięcie ręki.

Ileż magii, ileż uroku tkwi we wszystkich tomach 'Sekretów Białej'.
I jak pięknie, jak umiejętnie autorka potrafi wplatać w swoją opowieść dawną historię Podlasia.

Cudowny, barwny, plastyczny język, świetne opisy i takaż charakterystyka postaci, bardzo umiejętnie prowadzona narracja to niewątpliwe atuty całego cyklu.

Polecam z całego serca !!

9/10.

Coraz bardziej pochłania mnie ten cykl.
Opowieść o czterech przyjaciółkach jest piękna w swojej prostocie.

Tym razem pierwszoplanową postacią jest Zuzia.
Niepokorna, wierna swoim zasadom (do czasu), ciągle gotowa do pomocy dziewczynom, ale nie pozwalająca na jakiekolwiek ingerowanie we własne życie.
Zawsze stara się sama rozwiązywać swoje problemy, lecz przekonuje się, że...

'Leśniczówka' ma w sobie ten sam urok, co poprzedni tom.
Choć autorka ponawia pewien schemat znany z pierwszej części, w niczym to nie przeszkadza.

Tym razem przyglądamy się losom Marii i Gabrysia.
Dawna miłość powraca a wraz z nią niepokój i obawa.
Dobro synka okazuje się najistotniejsze.

Z książek pani Panasiuk emanuje swoiste ciepło, którego tak brakuje w naszym codziennym życiu.
Pisarka pisze o rzeczach na pozór zwykłych, ale pisze w taki sposób, że nie można się od powieści oderwać.
Oczywiście, znów można czynić zarzuty, że to taka niby literatura dla pensjonarek, ale jakże potrzebne są takie właśnie książki.
Książki o zwykłych ludziach, o łączących ich głębokich więzach, o przyjaźni, która pomaga przetrwać najtrudniejsze chwile.
A że czasami słodko ?
Może właśnie takie powinno być życie.

Piękna książka.

8/10.

'Leśniczówka' ma w sobie ten sam urok, co poprzedni tom.
Choć autorka ponawia pewien schemat znany z pierwszej części, w niczym to nie przeszkadza.

Tym razem przyglądamy się losom Marii i Gabrysia.
Dawna miłość powraca a wraz z nią niepokój i obawa.
Dobro synka okazuje się najistotniejsze.

Z książek pani Panasiuk emanuje swoiste ciepło, którego tak brakuje w naszym...

Bardzo urokliwa książka.

Tak, wiem, że naiwna, że cukierkowa, że....
Ale co z tego ?

Kochająca swój region autorka wplata w jego historię losy czterech przyjaciółek z dzieciństwa.
I o tym przede wszystkim jest, moim zdaniem, ta książka.
O przyjaźni.
A w tle także pokazanie okrutnego czasu wojny i zwykłej ludzkiej przyzwoitości, choć groziła za nią kara śmierci.

Można się czasem uśmiechnąć słysząc odzywki Zuzy, ale jej osoba wnosi do powieści humor i ogromny optymizm.

Bardzo potrzebne są takie książki.
Książki o zwykłych ludziach, ich troskach i radościach, o tajemnicach z przeszłości, powolnym ich odkrywaniu, o popełnionych błędach i próbach ich naprawiania.

Nigdy nie byłem w Białej Podlaskiej a teraz zapragnąłem, aby tam kiedyś pojechać.

Warto, naprawdę warto przeczytać.

7/10.

Bardzo urokliwa książka.

Tak, wiem, że naiwna, że cukierkowa, że....
Ale co z tego ?

Kochająca swój region autorka wplata w jego historię losy czterech przyjaciółek z dzieciństwa.
I o tym przede wszystkim jest, moim zdaniem, ta książka.
O przyjaźni.
A w tle także pokazanie okrutnego czasu wojny i zwykłej ludzkiej przyzwoitości, choć groziła za nią kara śmierci.

Można się...

Juan Gomex-Jurado potwierdza swoją klasę.

Autora poznałem podczas lektury trylogii z Antonią Scott i już wtedy jego opowieść wywarła na mnie ogromne wrażenie.

Tajemniczy algorytm, który może na nowo zdefiniować przyszłość internetu.
Twórca - mizantrop i jego niepełnosprawny umysłowo braciszek.
Afgańczyk.
I wreszcie Ona.
Irina.

To jest opowieść o zemście.

Straszne doświadczenie z dzieciństwa ukształtowały świadomość i psychikę bohaterki.
Dokonuje nieprawdopodobnych wręcz rzeczy, aby stać się prawdziwą Nemezis dla tych, którzy ją skrzywdzili.
Jest nieubłagana.
Bezlitosna.

Nie chcę wdawać się w rozważania na ile cała historia mogłaby być prawdopodobna w realu.
Bardziej fascynowała mnie kreacja zarówno postaci Iriny jak i pozostałych bohaterów powieści.

Doskonały styl, świetne opisy, barwny język, rewelacyjne przedstawienie wszystkich bohaterów, akcja niezwalniająca ani na moment, czegóż więcej trzeba, aby być w pełni usatysfakcjonowanym z lektury.

Doskonała książka !!

8/10.

Juan Gomex-Jurado potwierdza swoją klasę.

Autora poznałem podczas lektury trylogii z Antonią Scott i już wtedy jego opowieść wywarła na mnie ogromne wrażenie.

Tajemniczy algorytm, który może na nowo zdefiniować przyszłość internetu.
Twórca - mizantrop i jego niepełnosprawny umysłowo braciszek.
Afgańczyk.
I wreszcie Ona.
Irina.

To jest opowieść o zemście.

Straszne...

Mike Omer po raz kolejny udowadnia, że jest nieprzeciętnym twórcą powieści kryminalnych.
Jego trzytomowa opowieść o Abby to prawdziwy majstersztyk.
A przecież jest jeszcze Zoe.

Tragedia z dzieciństwa i związana z tym trauma nie pozwalają zapomnieć.
Czy Williams to....
Jak można być takim obłąkanym potworem ?

Autor bardzo umiejętnie prowadzi nas przez mroczne zakamarki chorego umysłu, przez opętane mirażem zachowania i ślepą wiarę 'wyznawców a także przez żmudną pracę śledczych.

Napięcie rośnie stopniowo aż do dramatycznego finału.
I nawet jeden błąd geograficzny nie jest w stanie zepsuć całości.

Świetny język i styl, doskonałe charakterystyki postaci, barwne opisy to już stałe cechy twórczości Omera.

Rewelacja !!!

9/10.

Mike Omer po raz kolejny udowadnia, że jest nieprzeciętnym twórcą powieści kryminalnych.
Jego trzytomowa opowieść o Abby to prawdziwy majstersztyk.
A przecież jest jeszcze Zoe.

Tragedia z dzieciństwa i związana z tym trauma nie pozwalają zapomnieć.
Czy Williams to....
Jak można być takim obłąkanym potworem ?

Autor bardzo umiejętnie prowadzi nas przez mroczne zakamarki...

Parę lat już żyję na tym świecie i niewiele spraw jest w stanie mnie zaskoczyć, ale gdy czytałem o wkładaniu łyżki (!!) masła do kawy czy herbaty to robiło mi się niedobrze.

A sama powieść jest rewelacyjna !!

Biorąc pod uwagę wiek Panny Kingi i czas, kiedy zaczęła pisać to ręce same składają się do oklasków.

Ktoś morduje czteroletnie dziewczynki.
Psychol ?
To na pewno, ale czy to wszystko tłumaczy ?

Autorka bardzo umiejętnie prowadzi nas przez zawiłości śledztwa zgrabnie wplątując w narrację kolejnych podejrzanych.
Oczywiście, są potknięcia, ale w jakiej książce ich nie ma.
Jestem w stanie bardzo dużo Pannie Kindze wybaczyć zważywszy, że to debiut.
Bardzo udany debiut.

Co prawda nie wszystkie wątki zostały wyjaśnione do końca, parę pytań pozostało bez odpowiedzi, ale nie umniejsza to autentycznej frajdy z lektury.

Zaskakująco dojrzały styl, świetne charakterystyki postaci, dobre opisy.
Czegóż chcieć więcej ?

Będę wypatrywał kolejnej pozycji autorki.

8/10.

Parę lat już żyję na tym świecie i niewiele spraw jest w stanie mnie zaskoczyć, ale gdy czytałem o wkładaniu łyżki (!!) masła do kawy czy herbaty to robiło mi się niedobrze.

A sama powieść jest rewelacyjna !!

Biorąc pod uwagę wiek Panny Kingi i czas, kiedy zaczęła pisać to ręce same składają się do oklasków.

Ktoś morduje czteroletnie dziewczynki.
Psychol ?
To na pewno,...

Bardzo lubię Panią Karolinę Wójciak.
A kiedy zobaczyłem ją w TV, zobaczyłem, jak uroczą i przesympatyczną jest osobą to polubiłem ją jeszcze bardziej.

Tym razem autorka umieściła akcję swojej powieści w Kanadzie, kraju, który zdążyła doskonale poznać.

Już sama okładka wywołuje wrażenie.
Szorstkość śniegu na samochodzie i stacji jest naprawdę fajna, kiedy trzyma się książkę w dłoniach.

Tragedia dzieci w szpitalu psychiatrycznym, nieludzkie zachowanie lekarzy - oprawców.
I wypływające z tego zachowania chore, wręcz psychopatyczne zachowania ofiary, której jedynym celem jest zemsta.
I to zemsta nie tylko na oprawcach.

Wójciak bardzo umiejętnie stopniuje napięcie wzrastające z każdą przeczytaną stroną.

Doskonały styl, świetna charakterystyka postaci, równie świetne opisy, to wszystko składa się na naprawdę znakomitą powieść.

Polecam !!

8/10.

Bardzo lubię Panią Karolinę Wójciak.
A kiedy zobaczyłem ją w TV, zobaczyłem, jak uroczą i przesympatyczną jest osobą to polubiłem ją jeszcze bardziej.

Tym razem autorka umieściła akcję swojej powieści w Kanadzie, kraju, który zdążyła doskonale poznać.

Już sama okładka wywołuje wrażenie.
Szorstkość śniegu na samochodzie i stacji jest naprawdę fajna, kiedy trzyma się...

Niesamowita książka !!

Bohaterka kontynuuje swoją pracę w policji, ale tym razem ma do czynienia z bardzo osobistą sprawą.
Zresztą okazuje się, że nie tylko z jedną.
Przeszłość ponownie daje o sobie znać i to w wyjątkowo parszywy sposób.

Na pozór może się wydawać, że to po prostu zwykła kryminalna opowieść.
Ale autor ponownie porusza aktualny dzisiaj problem sekt a także istnienie kręgów osób upatrujących wszędzie wszechświatowych spisków.
Destrukcyjne działania wyznawców spiskowych teorii (choćby takich, jak ta o tysiącach osób, narodowości żydowskiej, które ponoć nie przyszły pamiętnego dnia do pracy w WTC) mogą rzutować na zachowania społeczne w znacznie większym stopniu, niż sądzimy.
To są faktyczne zagrożenia w realu a nie tylko w wyobraźni pisarza.

Omer ponownie mistrzowsko prowadzi fabułę, prowadząc czytelnika przez kolejne godziny dramatu.
I znów zakończenie i pojawiająca się nowa-stara postać, każe niezwłocznie sięgnąć po kolejny tom.

Powieść - rewelacja !!!

9/10.

Niesamowita książka !!

Bohaterka kontynuuje swoją pracę w policji, ale tym razem ma do czynienia z bardzo osobistą sprawą.
Zresztą okazuje się, że nie tylko z jedną.
Przeszłość ponownie daje o sobie znać i to w wyjątkowo parszywy sposób.

Na pozór może się wydawać, że to po prostu zwykła kryminalna opowieść.
Ale autor ponownie porusza aktualny dzisiaj problem sekt a także...