Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetna książka, jak zwykle nie udało mi się odgadnąć kto jest mordercą! Możecie wierzyć lub nie, ale podejrzewałam Hattie Stubbs i miałam ku temu całkiem rozsądne argumenty! Tymczasem sprawcą okazała się osoba najmniej spodziewana. Najdziwniejsze jest to, że po jakimś czasie czytelnik przyzwyczaja się, że zbrodnię dokonała osoba, której nikt się nie spodziewał i właśnie kogoś takiego obstawia. I mimo tego nigdy nie udaje się zgadnąć :) Aby stworzyć książkę tak obfitującą w szczegóły a jednocześnie zwartą i treściwą trzeba matematycznej precyzji, po raz kolejny jestem pełna podziwu dla geniuszu autorki

Świetna książka, jak zwykle nie udało mi się odgadnąć kto jest mordercą! Możecie wierzyć lub nie, ale podejrzewałam Hattie Stubbs i miałam ku temu całkiem rozsądne argumenty! Tymczasem sprawcą okazała się osoba najmniej spodziewana. Najdziwniejsze jest to, że po jakimś czasie czytelnik przyzwyczaja się, że zbrodnię dokonała osoba, której nikt się nie spodziewał i właśnie...

Wspaniała! Mistrzowska! Zakończenie jest zaskakujące, a sama książka niezwykle trzyma w napięciu. Tym razem schemat wydarzeń jest jednak inny niż zwykle. Mamy czterech podejrzanych i wiemy na pewno, że jedna z tych osób popełniła zbrodnię. Prawdy dowodzimy jedynie na podstawie portretów psychologicznych podejrzanych osób. Uczta dla szarych komórek :) Polecam miłośnikom Agathy Christie jako miłą odmianę

Wspaniała! Mistrzowska! Zakończenie jest zaskakujące, a sama książka niezwykle trzyma w napięciu. Tym razem schemat wydarzeń jest jednak inny niż zwykle. Mamy czterech podejrzanych i wiemy na pewno, że jedna z tych osób popełniła zbrodnię. Prawdy dowodzimy jedynie na podstawie portretów psychologicznych podejrzanych osób. Uczta dla szarych komórek :) Polecam miłośnikom...

Oczywiście Agatha nie zawiodła :) Książka bardzo mi się spodobała, i mimo, że już mniej więcej w połowie udało mi się rozgryźć całą zagadkę (!) czytanie było czystą przyjemnością. Moim zdaniem zabrakło trochę tego charakterystycznego klimatu, lecz z czystym sercem mogę polecić tę pozycję, a parę detektywów-amatorów Tomasza i Tuppence po prostu uwielbiam :)

Oczywiście Agatha nie zawiodła :) Książka bardzo mi się spodobała, i mimo, że już mniej więcej w połowie udało mi się rozgryźć całą zagadkę (!) czytanie było czystą przyjemnością. Moim zdaniem zabrakło trochę tego charakterystycznego klimatu, lecz z czystym sercem mogę polecić tę pozycję, a parę detektywów-amatorów Tomasza i Tuppence po prostu uwielbiam :)

GE-NIAL-NA!!! Jestem świeżo po lekturze "Tajemniczego przeciwnika" i myślę, że nie przesadzę jeśli powiem, że to jedna z moich ulubionych książek Agathy! Pochłonęłam ją niczym wygłodniały wilk owieczkę, wprost nie mogłam się oprzeć :) No i, jak już kiedyś wspominałam jestem wielką fanką Tommy'egop i Tuppence, oni naprawdę tworzą idealną parę. Powieść czyta się jednym tchem, a tajemniczy pan Brown nadaje akcji tą atmosferę tajemniczości i..grozy :)

GE-NIAL-NA!!! Jestem świeżo po lekturze "Tajemniczego przeciwnika" i myślę, że nie przesadzę jeśli powiem, że to jedna z moich ulubionych książek Agathy! Pochłonęłam ją niczym wygłodniały wilk owieczkę, wprost nie mogłam się oprzeć :) No i, jak już kiedyś wspominałam jestem wielką fanką Tommy'egop i Tuppence, oni naprawdę tworzą idealną parę. Powieść czyta się jednym tchem,...

Fajna książka, chociaż grono potencjalnych podejrzanych było dość wąskie. To co zwróciło moją uwagę to częste odwołania Agathy do genetyki, czego nie zaobserwowałam w poprzednich książkach. Od razu skłoniło mnie to do spojrzenia na datę pierwszego wydania - rok 1971. I wszystko jasne :) to już po ogłoszeniu w 1953 przez Watsona i Cricka struktury podwójnej helisy. A pamiętam, że czytałam gdzieś, że Agatha pracowała jako technik farmaceutyczny, wiec temat mógł ją interesować. Ot taka dygresja ;)

Fajna książka, chociaż grono potencjalnych podejrzanych było dość wąskie. To co zwróciło moją uwagę to częste odwołania Agathy do genetyki, czego nie zaobserwowałam w poprzednich książkach. Od razu skłoniło mnie to do spojrzenia na datę pierwszego wydania - rok 1971. I wszystko jasne :) to już po ogłoszeniu w 1953 przez Watsona i Cricka struktury podwójnej helisy. A...