Ciekawa i nieco inna książka tej autorki. A to dlatego, że przemierzamy tę historię razem z agentami w czasie 2 wojny światowej.

Ciekawa i nieco inna książka tej autorki. A to dlatego, że przemierzamy tę historię razem z agentami w czasie 2 wojny światowej.

Jest początek II wojny światowej.Tommy Beresford ma za zadanie wykryć szefa niemieckiej siatki szpiegowskiej w Anglii.
Razem z Tuppence trafia do pensjonatu w zacisznej nadmorskiej miejscowości. Czekają ich dramatyczne przygody , zanim misja zostanie uwieńczona sukcesem.
Naczytałam się już w życiu wielu mądrych książek i teraz mam ochotę na rozrywkę , ale i rozrywkowe książki mogą dostarczyć ponurych myśli. Nie chodzi mi o zasadniczą treść tej historii , ponieważ sensacyjne powieści Agathy Christie są dość naiwne, zwłaszcza w porównaniu do współczesnych realistycznych opowiadań szpiegowskich. Chodzi mi o niezobowiązujące , nie posuwające akcji do przodu , rozmowy jakie bohaterowie toczą w tle. Zanim wojna się rozpoczęła sądzili , że nie może wybuchnąć , bo świat jest na takim poziomie rozwoju , że to nieprawdopodobne. Po wybuchu mieli nadzieję , że zaraz się skończy. Podobno Hitler był śmiertelnie chory i miał niedługo umrzeć , albo z powodu szaleństwa miał zostać odsunięty od władzy przez swoich ludzi. Od tej pory minęło ponad 80 lat , całkowicie zmieniła się technologia, w znacznym stopniu zmieniła się mentalność ludzi , a czy te rozmowy nie przypominają tych z lutego 2022 ?
Kto się chce rozerwać i nie zawracasć sobie głowy dziwnymi refleksjammi , niech się skupi na głównej akcji.

Jest początek II wojny światowej.Tommy Beresford ma za zadanie wykryć szefa niemieckiej siatki szpiegowskiej w Anglii.
Razem z Tuppence trafia do pensjonatu w zacisznej nadmorskiej miejscowości. Czekają ich dramatyczne przygody , zanim misja zostanie uwieńczona sukcesem.
Naczytałam się już w życiu wielu mądrych książek i teraz mam ochotę na rozrywkę , ale i rozrywkowe...

Czas dla państwa Beresfordów okazał się łaskawy, jeśli chodzi o życie osobiste. Oboje są zdrowi, w formie, odchowali dwójkę dzieci i pozornie wydawałoby się, że nic im do szczęścia nie potrzeba. Tymczasem jednak wybuchła II wojna światowa i oboje chcieliby się czynnie włączyć do walki z wrogiem. Sęk w tym jednak, że ich sukcesy sprzed lat poszły w zapomnienie i dzisiaj nikt nigdzie nie potrzebuje ich usług. W efekcie oboje są przygnębieni i skazani na nudną pracę papierkową (Tommy),czy robienie na drutach szalików, tudzież skarpet (Tuppence).

Na szczęście dla nich okazuje się jednak, że dawna współpraca z brytyjskim wywiadem na coś się przydała i zostają zwerbowani do wykrycia siatki szpiegowskiej działającej na terenie kraju, tzw. „piątej kolumny”. Pod przybranymi nazwiskami trafiają do typowego prowincjalnego pensjonatu, w którym rzekomo gości jeden z asów niemieckiego wywiadu (mężczyzna pracujący pod kryptonimem N lub kobieta używająca kryptonimu M). I choć ciężko w mniej lub bardziej sympatycznych gościach pensjonatu wypatrzeć sympatyka hitleryzmu i arcyszpiega, to państwo Beresford nie ustają dopóki nie osiągną celu. Nawet jeśli to oznacza czasem wejście wprost do jaskini lwa.

Książkę czyta się szybko i przyjemnie, bez dwóch zdań. Nie ma też co ukrywać, że wojna z perspektywy Wielkiej Brytanii wygląda zdecydowanie dużo przyjemniej (o ile tak można powiedzieć o krwawym konflikcie zbrojnym) niż jakiegokolwiek kraju kontynentalnego.

Mnie osobiście trochę zadziwia stosunek młodych Beresfordów do pokolenia ich rodziców. Ja rozumiem, że młodość ma swój prawa, ale żeby ludzi w wieku 40 +, czy około 50 roku życia traktować jako niemal zgrzybiałych staruszków niezdolnych do żadnej przydatnej aktywności, to chyba jednak gruba przesada…. Szczególnie w trakcie wojny, gdzie każda para rąk może się przydać. No, ale może się czepiam i „nie pamięta wół, jak cielęciem był”….

Czas dla państwa Beresfordów okazał się łaskawy, jeśli chodzi o życie osobiste. Oboje są zdrowi, w formie, odchowali dwójkę dzieci i pozornie wydawałoby się, że nic im do szczęścia nie potrzeba. Tymczasem jednak wybuchła II wojna światowa i oboje chcieliby się czynnie włączyć do walki z wrogiem. Sęk w tym jednak, że ich sukcesy sprzed lat poszły w zapomnienie i dzisiaj nikt...

Przyjemny kryminał - w starym, dobrym stylu.
Polubiłam tę dwójkę głównych bohaterów, z pewnością poszukam innych historii z nimi w rolach głównych.

Przyjemny kryminał - w starym, dobrym stylu.
Polubiłam tę dwójkę głównych bohaterów, z pewnością poszukam innych historii z nimi w rolach głównych.

Podejrzenia co do osoby, która jest M, miałam już na początku książki. Być może to przez to, że przeczytałam już wiele powieści Agathy Christie. Niestety przez to książka nie była już tak zaskakująca, a chwilami denerwująca, przez to, że detektywi nie dostrzegali pewnych (wg mnie oczywistych) wydarzeń i nie połączyli ich ze sobą.

Podejrzenia co do osoby, która jest M, miałam już na początku książki. Być może to przez to, że przeczytałam już wiele powieści Agathy Christie. Niestety przez to książka nie była już tak zaskakująca, a chwilami denerwująca, przez to, że detektywi nie dostrzegali pewnych (wg mnie oczywistych) wydarzeń i nie połączyli ich ze sobą.

Ale mnie wzruszyło to zakończenie...

Ale mnie wzruszyło to zakończenie...

Trwa II wojna światowa. Hitlerowskie Niemcy przygotowują się do inwazji na Wielką Brytanię. Gdy cały naród mobilizuje siły do walki, okazuje się, że wśród samych Anglików są zagorzali wyznawcy hitleryzmu – tzw. „piata kolumna” i to oni najbardziej zagrażają krajowi i jego szansie na zwycięstwo.
W czasie wojny państwo Beresford próbują znaleźć dla siebie zajęcie, ale zewsząd odsyłani są z kwitkiem ze względu na „zaawansowany” wiek. Pozostaje im tylko nudna praca biurowa i robienie wojskowych czapek na drutach. Tommy i Tuppence są rozgoryczeni. I wtedy właśnie Tommy dostaje bardzo interesującą i równie niebezpieczną propozycję. Jego zadaniem jest zdemaskowanie agenta niemieckiego wywiadu, o którym do tej pory wiadomo tylko tyle, że jest N – mężczyzną lub M – kobietą. Beresfordowie z chęcią wkraczają do akcji! W spokojnej nadmorskiej miejscowości Tommy i Tuppence próbują odkryć prawdę i dowiedzieć się, który z gości pensjonatu jest tym, kogo szukają. Nie będzie to łatwe zadanie, bo pozory naprawdę potrafią mylić. Na szczęście Tommy i Tuppence nie poddają się tak łatwo. W końcu w ich rękach leży przyszłość świata.
„N czy M?” nie jest może aż tak porywająca jak poprzednie części tego cyklu, ale jednak byłam zainteresowana, co wydarzy się dalej. Oczywiście zakończenie okazało się ciekawe, a przy okazji wyszły na jaw „bonusowe” tajemnice, co do których nie miałam żadnych podejrzeń. Jedno jest pewne! Przyjemnie spędziłam czas z moją ulubioną parą detektywów i oczywiście czeka na mnie kolejny tom przygód państwa Beresfordów.

Trwa II wojna światowa. Hitlerowskie Niemcy przygotowują się do inwazji na Wielką Brytanię. Gdy cały naród mobilizuje siły do walki, okazuje się, że wśród samych Anglików są zagorzali wyznawcy hitleryzmu – tzw. „piata kolumna” i to oni najbardziej zagrażają krajowi i jego szansie na zwycięstwo.
W czasie wojny państwo Beresford próbują znaleźć dla siebie zajęcie, ale zewsząd...

Bardzo mi się podobała. Budzący sympatię małżonkowie zapewnili mi godziwy relaks. Książka mnie zaciekawiła, bawiła i przyznaję, że zakończenia domyśliłem się tylko w połowie, co jest na duży plus.

Bardzo mi się podobała. Budzący sympatię małżonkowie zapewnili mi godziwy relaks. Książka mnie zaciekawiła, bawiła i przyznaję, że zakończenia domyśliłem się tylko w połowie, co jest na duży plus.

Styl nienaganny, fabuła szpiegowska nie do końca mnie porwała.

Styl nienaganny, fabuła szpiegowska nie do końca mnie porwała.

Wspaniały kryminał w starym stylu, dla mnie mistrzostwo.

Wspaniały kryminał w starym stylu, dla mnie mistrzostwo.