„Bóg. Istnieje? Jeśli tak, to musi mieć teraz niezły ubaw patrząc, jak nie mogę poradzić sobie z życiem.”

Życie z depresją to coś niezwykle trudnego do opisania. Zastanawialiście się kiedyś jak to jest żyć pod jednym dachem z osobą, która zmaga się z depresją? Często chory nie ma siły ani ochoty na to, żeby wstać z łóżka czy choćby ugotować obiad. Bardzo ciężko jest zdrowej osobie pojąć co przeżywa osoba chora, z czym się zmaga. Depresji często towarzyszy niskie poczucie wartości, lęki, zamykanie się na bliskich i otoczenie. Tyle jesteśmy w stanie dostrzec z zewnątrz. Ale czy jesteśmy w stanie wyobrazić sobie co tak naprawdę czuje chory? Czy choć w minimalnym stopniu potrafimy zrozumieć z jakimi emocjami w środku walczy?

Dzięki Karolowi Neubauerowi i jego książce „ Życie pozapsychotropowe” możemy dowiedzieć się jak to jest walczyć z depresją. Książka jest w formie dziennika, w którym autor przybliża nam problemy, z jakimi musiał się zmierzyć, emocje które towarzyszyły mu wykonując codzienne czynności, lęki z jakimi się zmagał, a także jaki wpływ jego stan wywarł na ludzi w jego najbliższym otoczeniu.

Szczerze mówiąc, bałam się bardzo tego, że ta książka będzie dla mnie trudna w odbiorze ze względu na ciężki temat, którego dotyczy. Jak już wspomniałam wcześniej książka pisana jest w formie dziennika, i pomimo tego, że ma aż 480 stron to czyta się ją naprawdę szybko. Nie ukrywam, że musiałam co jakiś czas książkę odłożyć na bok, żeby wrócić do niej za jakiś czas. Nie jest to łatwa lektura. Podczas czytania bardzo często pojawiał się u mnie gniew, zwłaszcza kiedy czytałam o tym, w jaki sposób traktuje Karola „toksyczna” partnerka. Jej zachowanie pokazuje czytelnikom w jaki sposób nie należy postępować z osobą chorującą na depresję. Nie możemy udawać, że depresja to nic takiego. To choroba, którą musimy traktować bardzo poważnie i powinniśmy przede wszystkim być wsparciem, choć może być naprawdę ciężko. Samo zachęcanie chorego, żeby wziął się w garść powoduje u niego czasami jeszcze większą frustrację.

W „Życiu pozapsychotropowym” autor pokazuje nam także, w jaki sposób działa służba zdrowia, proces hospitalizacji oraz terapie, które jak się spodziewamy – powinny pomagać chorym. Kiedy czytałam o podejściu do pacjentów na terapii, to naprawdę byłam w szoku. Terapeutka, która czeka z zegarkiem w ręku aby zakończyć zajęcia, wcale nie liczy się z tym, że ktoś potrzebuje chwili aby poświęciła swoją uwagę, aby chociaż wysłuchała problemu. Poza tym traktowanie chorych i warunki przebywania w szpitalach porównując ich do więźniów. Nic dziwnego, że po jednej czy dwóch nieudanych terapiach chory nawet nie zamierza zaczynać kolejnej, bo po prostu nie widzi w tym sensu.

Na przykładzie Karola możemy też zauważyć, jak lęk manipuluje chorym. Kiedy boi się nieznajomych, tłumów ludzi w tramwaju czy nawet własnych myśli. Jak wszystko może go przerażać i jak lęk jest w stanie doprowadzić chorego na granicę. Kiedy jedyne o czym myśli to w jaki sposób zakończyć swoje życie.

Niestety depresja w dalszym ciągu nie jest tematem, o którym mówi się otwarcie. Myślę niestety, dlatego że depresja może dotknąć każdego z nas, bez względu na status materialny czy społeczny. Dzięki autorowi dostajemy dużo większy obraz na ten problem i jestem pewna, że każdy kto po nią sięgnie wyciągnie z niej coś dla siebie.

„Bóg. Istnieje? Jeśli tak, to musi mieć teraz niezły ubaw patrząc, jak nie mogę poradzić sobie z życiem.”

Życie z depresją to coś niezwykle trudnego do opisania. Zastanawialiście się kiedyś jak to jest żyć pod jednym dachem z osobą, która zmaga się z depresją? Często chory nie ma siły ani ochoty na to, żeby wstać z łóżka czy choćby ugotować obiad. Bardzo ciężko jest...