Serce świadomości. Podróż neurochirurga w świat zjawisk niewyjaśnionych

Kilka ciekawych tematów, przede wszystkim tych naukowych, ale i sama medytacja, dudnienie różnicowe, koncepcja poszukiwania źródła czy lokalizacji świadomości (czy można ją sprowadzić do samego mózgu?), jednak sposób przedstawienia i przekonywań autora do swoich teorii nie przemówił do mnie. Kilka tematów było tak nierozsądnych, że dziwi mnie, że taką książkę napisał neurochirurg.

Kilka ciekawych tematów, przede wszystkim tych naukowych, ale i sama medytacja, dudnienie różnicowe, koncepcja poszukiwania źródła czy lokalizacji świadomości (czy można ją sprowadzić do samego mózgu?), jednak sposób przedstawienia i przekonywań autora do swoich teorii nie przemówił do mnie. Kilka tematów było tak nierozsądnych, że dziwi mnie, że taką książkę napisał...

'' Gotowość do odrzucenia wcześniejszych przekonań i dociekliwość bardzo pomagają zgłębiać tajniki świadomości ''

Nie czytałam dwóch poprzednich książek tego autora . '' Serce świadomości '' zostało mi podrzucone przez znajomą, która wie że lubię tematy z szeroko pojętego gatunku parapsychicznego i ogólnie z całego ogromu PSI. Znajoma uznała że książka powinna mi się spodobać. Jednak ja nie jestem do końca z niej zadowolona . Nie neguję tego że Pan Alexander z pewnością jest świetnym neurochirurgiem i doskonale zna się na swojej profesji . Jednak '' opowiadaczem '' jest raczej marnym . Książka ma ponad 460 stron, jednak ciut ciekawiej zrobiło się dopiero po około 150 stronach . Pan doktor opowiada o swoich przeżyciach z czasu kiedy według swoich szanownych kolegów lekarzy monitorujących jego tygodniową śpiączkę, żadnych przeżyć mieć nie miał prawa . Ponieważ wszystkie wskaźniki badające aktywność mózgu, wyraźnie wskazywały że takowej pacjent Eben, nie wykazuje. Trochę w tej lekturze było grochu i kapusty i innego miszmaszu. Jest więc trochę o medium i kontaktach ze swoimi bliskimi zmarłymi, trochę o reinkarnacji i wyborach przyszłych żyć i..rodziców. O efekcie placebo, spiralach, energiach i świadomym śnieniu itd. Autor wspomina też słynną już klasyczną książkę Raymonda Moody'ego z roku 1975 '' Życie po życiu '' , którą ja w końcówce lat 90 - tych czytałam z zapartym tchem i z wypiekami na twarzy. Pan Eben nie omieszkuje też niejako mimochodem nadmienić iż poznał osobiście sławnego Moody'ego na jednej z licznych konferencji w których brał udział . Zmuszona jestem przyznać że mimo tylu kartek w książce '' Serce świadomości '' ja niczego nowego się z niej nie dowiedziałam. Mimo wszystkich liźniętych tematów , są to informacje które plątają się po różnych publikacjach z tego gatunku literatury . W omawianej pozycji jest dość skąpa relacja autora z jego własnych przeżyć w śpiączce, a dalej są przywoływane różne pozycje , cytaty i opowieści innych osób i to właśnie było w tej książce najciekawsze , relacje innych osób o ich przeżyciach . Raczej nie sięgnę po inne pozycje pana doktora . Tę książkę oceniam zaś tylko na '' może być ''.

'' Gotowość do odrzucenia wcześniejszych przekonań i dociekliwość bardzo pomagają zgłębiać tajniki świadomości ''

Nie czytałam dwóch poprzednich książek tego autora . '' Serce świadomości '' zostało mi podrzucone przez znajomą, która wie że lubię tematy z szeroko pojętego gatunku parapsychicznego i ogólnie z całego ogromu PSI. Znajoma uznała że książka powinna mi się...

📖Eben Alexander/Karen Newell "Serce świadomości". **** Książka prawdopodobnie nie jest dla każdego łatwa w odbiorze. Jej pierwsza część dotyczy ściśle merytorycznego podejścia do tematu, opiewa w liczne badania, obejmuje kwestie medyczne oraz w dużej mierze porusza zagadnienia fizyki kwantowej (choć, jak dla mnie to duży plus). W dalszej części opis jest nieco łatwiejszy, aczkolwiek nadal zmusza do refleksji i skupienia. Nie jest to również książka, którą się czyta ot tak, dla zabicia nudy. Ta pozycja stawia czytelnikowi pewne wymagania, co wydaje mi się stanowi również o jej dużej wartości. I takie pozycje uwielbiam 😁 💚

To książka (zdecydowanie) dla osób refleksyjnych i choć trochę lubujących się w temacie duchowości, psychologii, filozofii i zwyczajnie (a raczej przede wszystkim) - ŻYCIA.
Może to nieco radykalne podejście, ale uważam, że każdy ma obowiązek wzrastania i poszerzania swoich horyzontów. Gdyby KAŻDY dbał o swój regularny rozwój, świat wyglądałby inaczej. W sumie to nawet nie wiem, jak można o to nie zadbać - o TO, czyli Nas samych.

Tak trzeba wychowywać Nasze dzieci, bo w innym przypadku, jak chcemy je wychować? I jak wziąć za to odpowiedzialność? Szczególnie w kontekście obecnych wydarzeń.
A więc to jest OBOWIĄZEK i przywilej ludzi myślących, homo sapiensów i to wszystkich, bez wyjątku😄
Rozwój (w tym autorefleksja) to naturalna potrzeba każdego człowieka...choć czasem musi upłynąć wiele wody zanim stanie się to tak oczywiste.
Wtedy naprawdę wszystko staje się łatwiejsze. I piękniejsze☺️ A czemu o tym piszę?
Bo widzę wiele próżności, smutnych ludzi, smutnych zdarzeń, błędnych celów i ich brak. Bo nie jestem obojętna i może ktoś też nie będzie. Liczę na to. ****
Z tą książką można się nie zgadzać, może nawet i nie trzeba, ale warto spróbować, zatrzymać się i dać sobie, a przede wszystkim DLA siebie szansę. Na co? Zastanówcie się sami. 😊

@pingulec

📖Eben Alexander/Karen Newell "Serce świadomości". **** Książka prawdopodobnie nie jest dla każdego łatwa w odbiorze. Jej pierwsza część dotyczy ściśle merytorycznego podejścia do tematu, opiewa w liczne badania, obejmuje kwestie medyczne oraz w dużej mierze porusza zagadnienia fizyki kwantowej (choć, jak dla mnie to duży plus). W dalszej części opis jest nieco łatwiejszy,...

Powiem krótko, książka wybitna dla osób, które nigdy nie spotkały się z omawianymi w niej tematami. Dla mnie osobiście okazała się być w znaczącej większości jedynie zbiorem uporządkowanych myśli. Praktycznie każde omawiane zagadnienie było mi bliżej lub bardziej znane. Niewątpliwie jest to solidna praca i bardzo dobra lektura. Szczególnie pod tym względem, że została oparta na przypadku samego neurochirurga światowej sławy.

Cieszę się, że trafiłem na tę książkę jakoś w marcu i kwietniu tego roku, gdy wchodziła na polski rynek. Jestem zachwycony sposobem podania w niej treści, bowiem czyta się ją bardzo dobrze. Co więcej, czuć pokorę i bijącą szczerość od autora książki. Osoby, które przeszły pewnego rodzaju oświecenie lub śmierć ego wiedzą najbardziej, jak rzeczywistość jest ulotna w swej naturze, a jednocześnie tak fascynująca, jak moglibyśmy przypuszczać tylko w snach.

Najcenniejszą ideę, jaką wyniosłem z tej książki to porównanie mózgu nie tyle do odbiornika świadomości (co było mi znane), ale przedstawienie go, jako reduktora częstotliwości oraz przedstawienie faktu istnienia świadomości nielokalnej. Tak naprawdę to właśnie brakujące ogniwo całej układanki. Sam myślałem o jednej wszechświadomości już ponad 5 lat temu, ale dopiero teraz, mając dowody na duchowy aspekt rzeczywistości jestem w stanie potwierdzić założenia autora książki i tym samym przybić mu piątkę. Naprawdę dobra robota w uporządkowaniu tak wielu prostych, a jednocześnie trudnych zagadnień w jedną, logiczną całość. Wreszcie wszystko nabiera jeszcze większego sensu.

Polecam!

Powiem krótko, książka wybitna dla osób, które nigdy nie spotkały się z omawianymi w niej tematami. Dla mnie osobiście okazała się być w znaczącej większości jedynie zbiorem uporządkowanych myśli. Praktycznie każde omawiane zagadnienie było mi bliżej lub bardziej znane. Niewątpliwie jest to solidna praca i bardzo dobra lektura. Szczególnie pod tym względem, że została...

Niestety lektura nie spełniła moich oczekiwań. Być może zabrakło mi pierwszej części, aczkolwiek podejrzewam, iż sposób narracji i przedstawienia problemu, niewiele mógł się różnić. Spodziewałam się po sceptyku i neurochirurgu, bardziej skondensowanego i wnikliwego analizowania tych pozanormalnych doznań, otrzymałam jednak przedługie monologizowanie o wszystkim i o niczym.
Nie jest jednak tak, iż neguję takie zjawiska. Podobnie jak autor uważam, jako neurolog, iż nauka nie jest w stanie wszystkiego wyjaśnić na poziomie naukowym, jednak przemyślenia autora tkwią głęboko w jakiejś magicznej i nieuchwytnej jaźni, a wywody niestety są nudne i jałowe.

Stron w 2019: 14.843

Niestety lektura nie spełniła moich oczekiwań. Być może zabrakło mi pierwszej części, aczkolwiek podejrzewam, iż sposób narracji i przedstawienia problemu, niewiele mógł się różnić. Spodziewałam się po sceptyku i neurochirurgu, bardziej skondensowanego i wnikliwego analizowania tych pozanormalnych doznań, otrzymałam jednak przedługie monologizowanie o wszystkim i o niczym....

Szybko przeczytałam i zostałam zostawiona z jakiś brakiem niedopowiedzianego kawałka układanki. Tematyka jest mi dość znana, Nie poczułam się mocno zaskoczona.

Szybko przeczytałam i zostałam zostawiona z jakiś brakiem niedopowiedzianego kawałka układanki. Tematyka jest mi dość znana, Nie poczułam się mocno zaskoczona.

Autor nie przestaje opiewać swojego "boskiego" przeżycia, co w końcu zaczyna stawac się nużące i żałosne. Zdaje się, że wciąż usiłuje zwrócić na siebie nim uwagę, wciąż powtarzając o tym, jakie to niesamowite, niemożliwe niemal - i nic dziwnego, bo ten niby-lekarz nie ma do zaoferowania nic ciekawszego oprócz chaotycznych pochwałek - ani dowodów naukowych, ani obiektywnej analizy, ani ciekawych, szczegółowych przykładów życia po śmierci, które tak go tak pochłania.

Autor nie przestaje opiewać swojego "boskiego" przeżycia, co w końcu zaczyna stawac się nużące i żałosne. Zdaje się, że wciąż usiłuje zwrócić na siebie nim uwagę, wciąż powtarzając o tym, jakie to niesamowite, niemożliwe niemal - i nic dziwnego, bo ten niby-lekarz nie ma do zaoferowania nic ciekawszego oprócz chaotycznych pochwałek - ani dowodów naukowych, ani obiektywnej...

Szczerze zastanawiam się z jaką miną tę książkę czytają naukowcy. Absolutnie nie można powiedzieć, że naukowe fragmenty to bzdury. aczkolwiek ich interpretacja i wybiórcze przedstawienie dla mnie było komiczne. Autor dla potwierdzenia swoich "uduchowionych teorii" przedstawiał naukowe fakty, ale w taki sposób aby pasowały do jego stwierdzeń.

Szczerze zastanawiam się z jaką miną tę książkę czytają naukowcy. Absolutnie nie można powiedzieć, że naukowe fragmenty to bzdury. aczkolwiek ich interpretacja i wybiórcze przedstawienie dla mnie było komiczne. Autor dla potwierdzenia swoich "uduchowionych teorii" przedstawiał naukowe fakty, ale w taki sposób aby pasowały do jego stwierdzeń.

Wierze jak neurochirurg ktory napisal ta ksiazke, ze nasz byt nie konczy sie tylko tu na ziemii. A tam jest ten lepszy duchowy swiat w ktorym panuje wielki spokoj milosc i dobro.

Wierze jak neurochirurg ktory napisal ta ksiazke, ze nasz byt nie konczy sie tylko tu na ziemii. A tam jest ten lepszy duchowy swiat w ktorym panuje wielki spokoj milosc i dobro.