Książka z cyklu znaleziona na ławce w parku.
Nie byłem nigdy i nie jestem entuzjastą Pabla Picassa i jego twórczości, ale książka i jej treść wciągała mnie, dobrze napisana przez jego żonę, obrazująca jego osobowość i twórczość oraz ich życie prywatne. Podobało mi się w tej książce dociekliwość jego żony pokazywania życia jak najbardziej prywatnego wręcz takiego plotkarskiego, ale czasem za bardzo odkrywania aspektu prywatnego. A co najbardziej mnie zniesmaczyło to końcówka treści w książce, kiedy odkryła że jest różnica wieku i że jej mąż ma dziwne życie, nie pasujące do niej, a przecież on zawsze taki był, po prostu artyści mają swoje dziwactwa, swój styl życia. Plusem tej książki jest też opis wykonywania czynności przy tworzeniu malarstwa, rzeźbiarstwa, grafiki i ceramiki.
Taki mój wniosek a pro po tej pani Françoise Gilot, jak by Pablo Picasso nie nazywał się Picasso i nie był znanym artystą to by ta pani się w nim nie zakochała, ale to tak na marginesie mojej opinii.
Podsumowując, książka jest dobrze napisana, ciekawa i myślę że każdy może po nią sięgnąć.

Książka z cyklu znaleziona na ławce w parku.
Nie byłem nigdy i nie jestem entuzjastą Pabla Picassa i jego twórczości, ale książka i jej treść wciągała mnie, dobrze napisana przez jego żonę, obrazująca jego osobowość i twórczość oraz ich życie prywatne. Podobało mi się w tej książce dociekliwość jego żony pokazywania życia jak najbardziej prywatnego wręcz takiego...