Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wiem jaki był zamysł tej książki. Czy miała być to zemsta kobiety unieszczęśliwionej przez geniusza, czy opis warsztatu twórczego tegoż, po przeczytaniu 270 stron nadal nie wiem o co tak na prawdę chodziło. Może po prostu z czegoś musiała żyć, a Picasso był celebrytą i wiadomo było, że książka się sprzeda? Można by rzec historia jakich wiele - młodziutka dziewczyna wiąże się z dużo starszym od siebie mężczyzną, rezygnuje z siebie, żyje pod jego dyktando, aż w końcu odkrywa, że nie dostanie od niego tego, czego pragnie i odchodzi. Powinnam jej współczuć, a co najmniej sympatyzować, choćby ze względu na mój feminizm, ale nie zdołałam jej polubić. Opowieści brak jakiejkolwiek głębi psychologicznej, logicznej spójności, choćby podstawowego wglądu w emocje bohaterów opowieści. Z jednej strony oskarża Picassa o manipulowanie ludźmi, z drugiej chełpi się tym, jak zgrabnie grała rolę w jego teatrzyku i jakie odnosiła z tego tytułu korzyści. Picasso gwałtownik, tymczasem spokojnie czeka, czy może nie zmieniła zdania co do porzucenia go. Pomyślała, że był czuły kiedy była w ciąży, więc zachodzi w ciążę po raz drugi ale to on jest manipulatorem. Mnóstwo jest takich momentów kiedy czytelnik może czuć się zdezorientowany. Zaczyna się bardzo lekko i zgrabnie, a potem jest coraz słabiej. Słowa wdzięczności na koniec są szokujące jak widok świeżutkiej róży na stercie kompostu. Pięć gwiazdek ponieważ autobiografia zawiera wiele ciekawych spostrzeżeń na temat osób Picassowi współczesnych.