Motyw "syndromu sztokholmskiego", kobiety zakochującej się w porywaczu, brzmi jak zdarta płyta. Znów bezwzględny gangus, który ciężko ją pobije, i to nie raz, zniszczy psychicznie, w finale okaże się "tym jedynym", który oczywiście pod wpływem uczucia wyzbywa się wszelkiej agresji stosunku do partnerki. Do tego dochodzą alkohol i papierosy. Używane w takich ilościach i w takim tempie, że alkoholizm, marskość wątroby i rak płuc gwarantowane. Czy w domyśle śmiertelne skutki nałogów mają przynieść bohaterce wyzwolenie? Czarnohumorowy happy end?
To już robi się nudne, warto wysilić wyobraźnię i znaleźć coś nowego dla swoich bohaterów. Ludzi łączy tyle skomplikowanych relacji. A nie powielać wzór, który jeszcze się sprawdza na rynku czytelniczym. Argumentu z okładki, że szczęście bywa okupione gorzkimi łzami, w przypadkach gdy pojawia się przemoc fizyczna, nie kupuję.
Na blisko 700 stronach znalazł się ciekawy wątek bezpłodności pary. Pragnienia, przeżywania rozczarowania, pustki. Co czuje on, a co ona. Pomysłów na rozwiązanie problemu, czasem "od czapy". Jakby w tym kierunku autorka poszła, to byśmy dostali ciekawą fabułę. Tymczasem to co wartościowe została zagłuszone przez wyeksploatowany schemat. Egzemplarz otrzymałam dzięki współpracy z Wydawnictwem Borgis.

Motyw "syndromu sztokholmskiego", kobiety zakochującej się w porywaczu, brzmi jak zdarta płyta. Znów bezwzględny gangus, który ciężko ją pobije, i to nie raz, zniszczy psychicznie, w finale okaże się "tym jedynym", który oczywiście pod wpływem uczucia wyzbywa się wszelkiej agresji stosunku do partnerki. Do tego dochodzą alkohol i papierosy. Używane w takich ilościach i w...