Wielu użytkowników napisało pozytywne recenzje dla tej książki co skusiło mnie do sięgnięcia po nią. I co? Rozczarowanie. Rozczarowanie jak... diabli :)

Fabuła jest prosta jak strzała, bohaterowie totalnie jednowymiarowi i nudni, a główny oponent, który powinien emanować charyzmą i siłą jest tak wyświechtany, że aż można się wystraszyć. Tego wyświechtania właśnie, na pewno nie samej postaci.

Ostatnie sto stron to jakaś groteska; [SPOILER] dwóch gości, z czego jeden zupełnie nieprzygotowany masakrują oddział płatnych zabójców, czterokrotnie lecą w kulki z diabłem i za każdym razem wychodzą z tego bez większego szwanku, psychol mający odpalić naszych herosów musi wygłaszać bzdurne kwestie i poematy (to już standard w słabych książkach) tak długo aż wreszcie deux ex machina wkroczy do akcji w (po raz nasty) ostatniej chwili, gdy Simon i Michael już NAPRAWDĘ nie mogą zaczerpnąć tchu. Ludzie, no ile można?! [KONIEC SPOILERÓW]

Babrając się w tym bagnie sprawdziłem z którego roku ta książka w ogóle jest bo nagromadzenie kretynizmów sprawiało, że myślałem iż powstała gdzieś w 80. latach, kiedy na takie durnoty przymykano oko bo chodziło wyłącznie o dobrą zabawę. A tu zdziwko, bo jednak 2006.

Porównania do "Kodu..." Dana Browna uważam za śmieszne. To bardziej baśń dla dwunastolatków. Nie pojmuję jak dorosły człowiek może to czytać i nie łapać się co chwila za głowę. Cztery gwiazdki za obiecujący początek i kilka emocjonalnych wstawek.

Wielu użytkowników napisało pozytywne recenzje dla tej książki co skusiło mnie do sięgnięcia po nią. I co? Rozczarowanie. Rozczarowanie jak... diabli :)

Fabuła jest prosta jak strzała, bohaterowie totalnie jednowymiarowi i nudni, a główny oponent, który powinien emanować charyzmą i siłą jest tak wyświechtany, że aż można się wystraszyć. Tego wyświechtania właśnie, na pewno...