Bożydar Polak – no i jak tu zrobić karierę w partii, gdy człowiek takim podpisem dysponuje? Pewnej poprzeczki nawet taki towarzysz, co wszystko wie i rozumie, nie da rady przeskoczyć. A Bożydar mimo, że jest komunistą całym sercem, nie zawsze ogarnia partyjne niuanse. W dodatku się wziął wżenił w taką rodzinę, co to wiecznie trosk mu przysparza. Z takim szwagrami jakich ma towarzysz Polak, to można tylko źle skończyć i to w każdym ustroju.

Andrzej Kalinin postanowił swoją twórczość na lewą stronę przewrócić i pokazać podszewkę powojennej Polski z punktu widzenia człowieka, który tą nową Polskę od podstaw będzie budował. Już sam tytuł wskazuje na satyryczny wydźwięk utworu. Pisarz z przymrużeniem oka opisuje absurdy komunizmu, tworzy karykatury działaczy partyjnych i piętnuje zakłamanie wszystkich wspinających się po szczeblach władzy. Główny bohater i narrator, towarzysz Polak, to troszkę taki wioskowy głupek, ale za to szczery komunista. We wszystko, co partia mówi, głęboko wierzy i tym mocniej po głowie dostaje, gdy rzeczywistość od rozporządzeń odbiega.

„Ze sztambucha starego komucha” to bardzo lekka i zabawna powieść. Autor ma duże poczucie humoru i doskonale wybiera tematy, których niedorzeczność trzeba obśmiać. Jednocześnie nie spłyca to przedstawionych zagadnień i zmusza do zastanowienia się, jaki cudem ten sztuczny twór PRL-em zwany, ten kolos na glinianych nogach, tyle lat przetrwał, tylu ludzi uwiódł, a jeszcze więcej zniszczył. Pozycja ta na zasadzie kontrastu wzmacnia gorzki wydźwięk pozostałych publikacji autora.

Kalinina warto czytać.

Bożydar Polak – no i jak tu zrobić karierę w partii, gdy człowiek takim podpisem dysponuje? Pewnej poprzeczki nawet taki towarzysz, co wszystko wie i rozumie, nie da rady przeskoczyć. A Bożydar mimo, że jest komunistą całym sercem, nie zawsze ogarnia partyjne niuanse. W dodatku się wziął wżenił w taką rodzinę, co to wiecznie trosk mu przysparza. Z takim szwagrami jakich ma...