Do książki wykonywałam ilustracje, więc przeczytałam ją kilka razy wzdłuż i wspak :) Książkę czyta się bardzo szybko i lekko. Krótkie 13 opowiadań, które przeprowadzają nas przez meandry losu autorki. Nie są to jednak suche, autobiograficzne opowiastki. Książka skupia się przede wszystkim na emocjonalności a ta opisana jest często za pomocą fantazyjnych, czekoladowych alegorii. Nie jestem znawcą literatury, ale ten "słodki" styl mnie osobiście urzekł i w moich oczach jest czymś bardzo nowatorskim. Od zawsze uważam, że sztuka to jedna z najlepszych form autoterapii. Tworząc możemy nie tylko uporać się z trudnymi emocjami ale i podzielić się ze światem swoim bólem, tym samym dając innym osobom w trudnych chwilach poczucie, że nie są sami. Że ktoś też tak miał i z tego wyszedł. Autorka ukazuje nam najskrytsze zakątki swojej duszy, przeprowadza nas przez najcięższe momenty swojego życia i pokazuje, że po każdej burzy zza chmur wychodzi słońce.

Do książki wykonywałam ilustracje, więc przeczytałam ją kilka razy wzdłuż i wspak :) Książkę czyta się bardzo szybko i lekko. Krótkie 13 opowiadań, które przeprowadzają nas przez meandry losu autorki. Nie są to jednak suche, autobiograficzne opowiastki. Książka skupia się przede wszystkim na emocjonalności a ta opisana jest często za pomocą fantazyjnych, czekoladowych...