W pełni zgadzam się z ideą macierzyństwa i wychowania według autorki. W książce przedstawiane jest skupianie się na własnym rozwoju, po to aby być jak najlepszym autorytetem i wzorem dla swojego dziecka. To wszystko w duchu indywidualizmu i szacunku do potrzeb dziecka i akceptacji tego jakim jest. Myślę, że wdrożenie tej wizji wychowania, może przynieść wiele pozytywnych rezultatów. Mam obawę, że dla osób posiadających już większą wiedzę z zakresu psychologii, książka może nie wnieść niczego nowego(Tak było w moim przypadku). Było mi również daleko do tych fragmentów w książce,w których było dużo ocen- subiektywnych, mało zasadnych, uogólnionych- moim zdaniem nieco niesprawiedliwych. Np. że katecheci uczą religii a nie duchowości, niepoprawne zachowanie uczniów jest spowodowane nieciekawym prowadzeniem lekcji, czy też niższym poziomem inteligencji emocjonalnych osób zajmujących się pracą naukową. Uważam, że mocną stroną psychologii jest to, że powinna być ona obiektywna, bezstronna, mieć przesłanki naukowe- to czyni ją wiarygodną nauką. Tutaj momentami mi tego zabrakło. Stąd moja ocena 3/10.

W pełni zgadzam się z ideą macierzyństwa i wychowania według autorki. W książce przedstawiane jest skupianie się na własnym rozwoju, po to aby być jak najlepszym autorytetem i wzorem dla swojego dziecka. To wszystko w duchu indywidualizmu i szacunku do potrzeb dziecka i akceptacji tego jakim jest. Myślę, że wdrożenie tej wizji wychowania, może przynieść wiele pozytywnych...