Po spotkaniu na targach książki w Warszawie Czornyj zrobił na mnie niezwykłe wrażenie, na tyle, że postanowiłam się zarejestrować i to napisać. Profesorski „wykład” o makabrze oraz śmierci w sztuce był niezwykłym przedsmakiem do spotkania przy podpisywaniu. Praktycznie każdy kogo spotkałam w kolejce i pod sceną był pod ogromnym wrażeniem. Zresztą Czornyj stał się ogólnym tematem rozmów na targach.

To tyle wstępu.
Książkę „Wszyscy jesteśmy mordercami” zaczęłam czytać przedwczoraj wybierając się na spotkanie. Skończyłam godzinę po nim. I co tu o niej napisać? To chyba najbardziej dobijająca, mocna i depresyjna książka jaką czytałam. Zupełnie jakby autor miał myśli samobójcze i przelewał je na papier, tu nie ma pociechy, jest tylko większy mrok, piekło i ból istnienia. I wcale nie chodzi o makabrę ani krew, ale o psychiczne męki, przypadki i zbiegi okoliczności. Zwroty akcji trzymają w napięciu do końca, a potem zostaje już tylko rozpacz. A może to rozpacz niosącą katharsis?
Najmocniejsza książka tego roku, a może i znacznie dłuższego czasu.

Po spotkaniu na targach książki w Warszawie Czornyj zrobił na mnie niezwykłe wrażenie, na tyle, że postanowiłam się zarejestrować i to napisać. Profesorski „wykład” o makabrze oraz śmierci w sztuce był niezwykłym przedsmakiem do spotkania przy podpisywaniu. Praktycznie każdy kogo spotkałam w kolejce i pod sceną był pod ogromnym wrażeniem. Zresztą Czornyj stał się ogólnym...