Wiedźmy Himmlera napisane są prostym, jednak nieprostackim językiem. Wpływa na to dobry odbiór tej historii. Książkę czyta się szybko, ale to właściwie jedyny plus produkcji autorstwa Katarzyny Marciszewskiej.
W prawdzie rozwiązania zagadki kryminalnej nie jest łatwo się domyślić, jednak bohaterowie opowieści psują całkowicie każde pozytywne wrażenie, jakie ten kryminał może wywołać w czytelniku. Nie mam pojęcia na kogo autorka chciała wykreować głównego bohatera Rogera Kalitę? W moim przekonaniu to człowiek, którego w żaden sposób nie da się polubić. Swoim zachowaniem nie przekonał mnie do tego, abym mu kibicował czy współczuł, straty żony, czy choćby komplikacji w zagmatwanym śledztwie. Na dodatek, to policyjny śledczy, który na około miele ozorem i rozpowiada o szczegółach sprawy, a potem się dziwi, że media tak wiele wiedzą o całej sprawie. Pani Prokurator Zalewska także ma sporo za uszami i nie jest osobą, wobec której można kierować swoje czytelnicze, pozytywne uczucia.

Napisałem, że zakończenie jest dość trudne do przewidzenia, być może dlatego, że jest naciągane zupełnie jak gumka recepturka. A pan śledczy Kalita, po takim finale spocząłby spokojnie w polskich realiach w kryminale (znaczy za kratkami).

Ogólnie rzecz ujmując szkoda czasu na Wiedźmy Himmlera. Znowu zawiodłem się na kolejnym kryminale.

Ocena: 3/6

Wiedźmy Himmlera napisane są prostym, jednak nieprostackim językiem. Wpływa na to dobry odbiór tej historii. Książkę czyta się szybko, ale to właściwie jedyny plus produkcji autorstwa Katarzyny Marciszewskiej.
W prawdzie rozwiązania zagadki kryminalnej nie jest łatwo się domyślić, jednak bohaterowie opowieści psują całkowicie każde pozytywne wrażenie, jakie ten kryminał...