"W kamiennym kręgu" znalazłam już całkiem dawno w zapomnianych zbiorach mojej rodzinnej biblioteczki. Zapomniana, czekała najwidoczniej na odpowiedni moment, bym ją odkryła i uratowała od zapomnienia. Może to było przeznaczenie, że akurat teraz, po tylu latach sięgnęłam po nią i zostałam pochłonięta bez reszty? Nie wiem- jedno jest jednak pewne, już na zawsze pozostanie w moim sercu.

Autorka w niesamowicie przejrzysty sposób opisuje losy dziewczynki- Virginii, która mieszka razem z matką- piękną córką sławnych brazylijskich aktorów, chorą psychicznie i Daniela- lekarzem, który opiekuje się chorą matką i pała do niej silnym uczuciem. Z powodu owej, tajemniczej choroby młoda Virginia musi opuścić dom swego "wuja" Daniela i przenieść się do domu swojego ojca, który nigdy nie ma dla niej czasu. Virginia jest zachwycona kosztownym wystrojem, strojami, które otrzymuje i możliwością przebywania ze swoimi starszymi siostrami Oktawią i Bruną- niestety sielanka szybko się kończy i dziewczynka zaczyna rozumieć, że jest w tym domu nie chciana...a jej ojciec skrywa przed nią sekret, o którym wiedzą wszyscy oprócz niej samej...
Powieść wciągnęła mnie od pierwszej stronicy, klimat brazylijskich bogatych posiadłości, ciepło rzeki nieopodal, szum wody w fontannie w rezydencji ojca Virginni- wszystko niemalże mogłam dotknąć, poczuć - tak sugestywna bywa to powieść. Mimo iż sama autorka oszczędna jest w opisach uczuć i miejsc, w jakich się znajdują bohaterowie, wszystko jest precyzyjnie naszkicowane - przeraża nawet realizmem! Postaci są charakterystyczne- każda z nich ma swój niepowtarzalny charakter, każda jest inna. Ogromnie podoba mi się w tej powieści stopniowo narastające napięcie, mistrzowsko budowane do samego końca.
Polecam każdemu :)
Moja ocena: 5 +

{https://antymateriablog.wordpress.com/2010/11/21/w-kamiennym-kregu-lygia-fagundes-telles/}

"W kamiennym kręgu" znalazłam już całkiem dawno w zapomnianych zbiorach mojej rodzinnej biblioteczki. Zapomniana, czekała najwidoczniej na odpowiedni moment, bym ją odkryła i uratowała od zapomnienia. Może to było przeznaczenie, że akurat teraz, po tylu latach sięgnęłam po nią i zostałam pochłonięta bez reszty? Nie wiem- jedno jest jednak pewne, już na zawsze pozostanie w...