Książka przedstawia dziewięćdziesięciodniową podróż wokół Australii, odbytą często bocznymi drogami. Jest to faktycznie dziennik podróży – każdy dzień trasy opisany jest w osobnym rozdziale. W efekcie powstała 600-stronicowa „cegła”, która z jednej strony zaciekawia opisami miejsc w polskich książkach o Australii nie opisywanych, z drugiej odrzuca nadmierna rozwlekłością i dywagacjami na wszelkie tematy, które autorowi wpadły do głowy. Te dywagacje i wątki niezwiązane z podróżą, zajmujące łącznie z 1/3 książki, są jej dużym mankamentem. Są to różnego rodzaju historie z wcześniejszego życia autora (sprzed wyjazdu do Australii) niezbyt łączące się z obecną podróżą – po prostu coś autorowi się przypomniało, jakieś historie znajomych autora, a także relacje historii opowiedzianych przez spotkane przypadkowe osoby. Gdyby te historie jeszcze były ciekawe… Ponadto są tu różnego typu opinie autora na wszelkie tematy (od dyskutowania informacji obejrzanych w telewizorze lub wysłuchanych w radio – a opis audycji może mieć kilka stron (!), poprzez kontestowanie współczesnego wychowania dzieci (dawniej bez placów zabaw było lepiej, a jak ktoś złamał rękę lub nogę, to tym lepiej, bo uczył się życia), różnego typu teorie spiskowe (rak skóry od słońca to wymysł firm farmaceutycznych, bo przez brak, a nie nadmiar słońca ludzie chorują – dawniej krzepkie i zdrowe chłopki v. chorobliwe panny z bogatych domów, które słońca unikały, podobnie ocieplenie klimatu – przecież klimat cały czas się zmienia i jeden wybuch wulkanu więcej zmieni niż cała ludzka działalność), po „rady” w polityce międzynarodowej, gospodarczej, demograficznej…). Czasami czytając to, co autor napisał oczy robią się szerokie ze zdziwienia. Pewnym usprawiedliwieniem autora jest to, że skończył on tylko szkołę zawodową i pracował wyłącznie fizycznie (taksówkarz, stolarz), zatem jego wiedza ogólna i „mądrości” są jednak z kategorii „może i szkół nie skończyłem ale swój chłopski rozum mam i na wszystkim się znam”.
Znacznie ciekawsza, będąca podstawowym tematem książki, jest podróż wokół Australii. Tu jednak przydatna byłaby selekcja treści. Bo opisywanie niemal wszystkiego co w trakcie podróży się zdarzyło, to nawet dla rodziny było by zbyt nużące do czytania. A tak mamy opisy, i to często dość obszerne, każdego (!) miejsca noclegowego, chyba każdego sklepu, czy stacji benzynowej, w których autor się zatrzymał… Tu mniej zdecydowanie byłoby lepiej. Gdyby ta książka zamiast 600 stron miała ich 200-300, mogłaby być naprawdę dobrą lekturą. Dobra korekta redakcyjna tekstu też by się tu przydała.

Książka przedstawia dziewięćdziesięciodniową podróż wokół Australii, odbytą często bocznymi drogami. Jest to faktycznie dziennik podróży – każdy dzień trasy opisany jest w osobnym rozdziale. W efekcie powstała 600-stronicowa „cegła”, która z jednej strony zaciekawia opisami miejsc w polskich książkach o Australii nie opisywanych, z drugiej odrzuca nadmierna rozwlekłością i...