W dwudziestym wieku przez Polskę przetoczyły się dwa totalitaryzmy. Dla ludzi urodzonych w wolnej Polsce, w latach dwudziestych, wydarzenia jakie nastąpiły po wrześniu 1939 roku, były olbrzymim szokiem. Jednak dzięki patriotycznemu wychowaniu (którego początki wywodziły się z tradycji domowej), nie popadli oni w depresję, tylko cały swój młodzieńczy entuzjazm skierowali na walkę z okupantem. 8 maja 1945 roku nie był jednak dla nich dniem zwycięstwa. Walczący przez 6 lat o wolność ojczyzny zdawali sobie doskonale sprawę, że Polska 1945 roku nie była krajem za, który przelewali krew. Świat jednak chciał pokoju. Tak jak większość z nich. W wyniku zawieruchy wojennej olbrzymie rzesze Polaków znalazło się poza granicami kraju, z daleka od rodzin. To właśnie tęsknota za domem była powodem decyzji o powrocie do kraju, który w ich odczuciu był dalej zniewolony. Decydując się na ten krok, zostawali członkami organizacji, którą pewien ksiądz, były kapelan w Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej gen. Sosabowskiego, nazwał POW. Po coś Ośle Wrócił! (138).

Ten los przypadł udziałem Wiesława Klempisza, którego wspomnienia zatytułowane „Urodzony 22 lipca” niedawno ukazały się drukiem. Jacek Klempis opublikował pamiętnik pisany od 1962 roku przez ojca, całkowicie samodzielnie. Za pomysł i jego realizacje należy się pochwała, jednak wykonanie posiada pewne niedociągnięcia.

Pełna recenzja na:
http://moznaprzeczytac.pl/urodzony-22-lipca-wieslaw-klempisz/

W dwudziestym wieku przez Polskę przetoczyły się dwa totalitaryzmy. Dla ludzi urodzonych w wolnej Polsce, w latach dwudziestych, wydarzenia jakie nastąpiły po wrześniu 1939 roku, były olbrzymim szokiem. Jednak dzięki patriotycznemu wychowaniu (którego początki wywodziły się z tradycji domowej), nie popadli oni w depresję, tylko cały swój młodzieńczy entuzjazm skierowali na...