Książkę oceniam na 4, bo mam trzy zasadnicze problemy z tą powieścią.

Przeczytałam tę książkę w ramach wyzwania czytelniczego Lubimy czytać na sierpień. I niestety ale lekturę wybrałam co najwyżej średnią. Zainteresowała mnie tematyka, bo jeszcze nigdy nie miałam okazji poczytać o losach Słowianki na dworze wikingów. Tyle że Tofę czyta się bardzo ciężko.

Po pierwsze: kobiece bohaterki. Tofa jest wkurzającą małą nastolatką wiecznie strzelającą fochy, walącą głupimi komentarzami na prawo i lewo i jednocześnie tak zapatrzoną na siebie i złą na cały świat... w sumie nie wiadomo za co. Jest rebel-girl bo tak. Wszystko się jej nie podoba, nawet Bocian ma z nią problem, a niby taki wielce w niej zakochany. Denerwowała mnie strasznie, bo poza byciem wiecznie edgy nastolatką to nie ma kompletnie nic do zaoferowania. Nawet jej nie współczułam po wydarzeniach z Haraldem.

Z drugiej strony mamy Agarę która nijak mi nie pasuje do tej historii. Niby Greczynka, w dodatku potężna czarownica mieszkająca na duńskiej wyspie, zostaje kochanką duńskiego króla. WTF? Jej obecność oraz późniejsze wykorzystanie jej postaci kompletnie do mnie nie przemawia, czytając te fragmenty miałam ochotę zadać sobie pytanie: czemu ja to nadal czytam? Przecież to się kupy nie trzyma.

I drugi problem jaki mam z tą książką: brak akcji i potem nagle nawalenie na odwal się wydarzeń. Połowa książki to opisy dworu, polowań, przygotowań do wojny. Nudy, po czym nagle jak autor nie wlanie czytelnikowi w twarz jakimś niby super ważnym momentem, magią, straszydłami, słowiańskimi stworami! Chryste, przy wątku z Babą Jagą mnie aż skręcało. Niech ktoś wyśle Pana Gajka na kurs pisarstwa, bo miałam wrażenie jakby tą książkę pisało AI.

Trzeci problem, choć w sumie dla niektórych problemem to może absolutnie nie być: timeskipy. Autor skacze sobie po wydarzeniach, po czym nadpisuje na szybko to co się wydarzyło. Kompletny misz masz, czytelnik idzie się zgubić w odmętach opisów.

Bardzo się zawiodłam, bo to pierwsza książka Pana Gajka którą czytam. Miałam jeszcze w planach Piasta i Bolko, ale chyba odpuszczę, jeśli mają prezentować taki sam poziom jak Tofa, drugą część tej książki odpuszczam.

Książkę oceniam na 4, bo mam trzy zasadnicze problemy z tą powieścią.

Przeczytałam tę książkę w ramach wyzwania czytelniczego Lubimy czytać na sierpień. I niestety ale lekturę wybrałam co najwyżej średnią. Zainteresowała mnie tematyka, bo jeszcze nigdy nie miałam okazji poczytać o losach Słowianki na dworze wikingów. Tyle że Tofę czyta się bardzo ciężko.

Po pierwsze:...