Po tę pozycję sięgnęłam zaraz po `This is London` Bena Judah`a. W pewnym sensie te dwie książki, jedna fiction, druga non-fiction, się wzajemnie uzupełniają.
`The year of the runaways` nie jest lekturą lekką i przyjemną. Bohaterów nie da się łatwo polubić i często ciężko jest zrozumieć ich tok myślenia, co dobitnie pokazuje, jak bardzo nasze osobowości są kształtowane przez kulturę, w której wyrośliśmy. Beznadziejność ich sytuacji ma różne oblicza, ale czy bieda i pogarda w kraju ich pochodzenia jest gorsza od biedy i pogardy, której doświadczają w Wielkiej Brytanii? Czy wogóle mają szansę na `normalne życie`, bez wszechobecnego strachu i prześladowań innych?
Nie odpowiem na to pytanie wprost, aczkolwiek muszę przyznać, że zakończenie mnie zaskoczyło. UWAGA! SPOILER ALERT!!!
*
*
*
Otóż, nie mogę zrozumieć dlaczego autor znalazł dobre zakończenie tej historii dla praktycznie każdego bohatera. Gdzieś w mojej głowie tli się myśl, że przez to książka stała mało wiarygodna, bo w życiu taki `happy ending` trafia się dużo rzadziej.
Niemniej polecam.

Po tę pozycję sięgnęłam zaraz po `This is London` Bena Judah`a. W pewnym sensie te dwie książki, jedna fiction, druga non-fiction, się wzajemnie uzupełniają.
`The year of the runaways` nie jest lekturą lekką i przyjemną. Bohaterów nie da się łatwo polubić i często ciężko jest zrozumieć ich tok myślenia, co dobitnie pokazuje, jak bardzo nasze osobowości są kształtowane...