Bardzo nierówny zbiór. Opowiadania są chyba ułożone chronologicznie, a w takim razie widać wyraźne postępy od mocno średnich tekstów wcześniejszych do naprawdę dobrych późniejszych.
"Kolonia Lanfier" - nadczłowiek ze złamanym sercem próbuje życia na nowo w egzotycznej kolonii, czytało się jak przyciężki fanfik Josepha Conrada.
"Opowiadanie Birka" - niesamowitość, osobliwość, motyw sobowtóra, reminiscencje klasycznych opowiadań niesamowitych.
"Spadek po Pik-Miku" - zapiski umarłego, dziwność i rozdźwięk z rzeczywistością, ciężkie do przyswojenia, dosyć mdławe pod względem treści.
"Tajemnicza płyta", "Mrok", "Potęga nieprzeniknionego", "Rywalizacja w Lissie", "Zabójstwo w Kunst-Fisze" - zespół klasycznych opowiadań niesamowitych, zwięzłych, łatwych do łyknięcia, bardzo zgrabnych, choć nieszczególnie zapadających w pamięć; może tylko "Rywalizacja w Lissie" wyróżnia się motywem lotniczym i opozycją maszyny i organizmu, która powróci w "Szarym samochodzie".
"Lina" - ciekawie przedstawiony epizod z życia człowieka cierpiącego na urojenia, niesamowitość skręca zdecydowanie w stronę zaburzeń psychicznych i interpretacji racjonalnej.
"Wierzba" - można streścić to jako "mężczyzna chce odnaleźć przyjaciółkę z młodości, która tymczasem próbuje podbić świat jako tancerka", ale zarys fabuły nie oddaje sprawiedliwości temu dziwnemu, wielowarstwowemu tekstowi. Ciekawie przekształcony motyw diabelskiego paktu.
"Napowietrzne rusałki" - znów klimaty lotnicze, fantastyka przestworzy, może być.
"Szczurołap" - tytułowe opowiadanie chyba podobało mi się najbardziej, doskonale współgrają ze sobą prawdziwa niesamowitość opuszczonego gmachu pełnego dziwnych głosów i rozchwiany stan psychiczny bohatera osłabionego głodem i tyfusem.
"Szary samochód" - również znakomite opowiadanie z bohaterem o skrzywionej psychice (choć w sposób bardzo nieoczywisty), opozycja maszyny - życie organiczne, realizm i niesamowitość znakomicie się ze sobą przeplatają.

Z tego wszystkiego za naprawdę dobre muszę uznać "Szczurołapa" i "Szary samochód", w trochę mniejszym stopniu "Wierzbę", bo czytało mi się ją dziwnie ciężko.
Niestety jakość samego wydania pozostawia wiele do życzenia, korekty nie było, zdarzają się "kóle" i inne kfiatki literówkowe i interpunkcyjne.

Bardzo nierówny zbiór. Opowiadania są chyba ułożone chronologicznie, a w takim razie widać wyraźne postępy od mocno średnich tekstów wcześniejszych do naprawdę dobrych późniejszych.
"Kolonia Lanfier" - nadczłowiek ze złamanym sercem próbuje życia na nowo w egzotycznej kolonii, czytało się jak przyciężki fanfik Josepha Conrada.
"Opowiadanie Birka" - niesamowitość,...