Nie ma to, jak już na starcie spalić książkę. Po co autor zrobił wstęp mówiący o pandemii grypy z 1918 roku? Pomysł kompletnie chybiony, bo niejako od razu zdradził, o czym będzie książka. A że książka cienka, większych zaskoczeń i zadziwień nie ma. Postaci sztampowe, papierowe. Nawet jedna z najbardziej dramatycznych scen, kiedy duża małpa (nie wiem, czy to autor zawalił, czy tłumacz, bo nigdzie nie pada nazwa gatunku) wdziera się do mieszkania i atakuje gospodarzy, nie robi większego wrażenia. Książka sprawia wrażenie naprędce wypełnionego słowami szkicu czy projektu powieści. Terminy goniły, trzeba było coś oddać do wydawnictwa.
Nie brakuje wątków bez znaczenia. Oto Dunbar zakochuje się w pani profesor od mikrobów. Po co ten wątek miłosny? Nie pojmuję. Nijaki, godny autora-licealisty. Dunbar okazuje się kompletnym naiwniakiem.
Kiedy domniemana pani mikrobiolog znika w tajemniczych okolicznościach, wszystko właściwie staje się jasne. Zwłaszcza, kiedy jakiś tuman w wydawnictwie zmienia oryginalny tytuł na polski tytuł-spojler. Tak, tak! Wydawnictwo już na okładce zdradza, o co chodzi w powieści. Gratulacje.
Tak na marginesie, to odnoszę wrażenie, że autor ma raczej nikłe pojęcie o nie tylko produkcji szczepionek, ale w ogóle przemyśle farmaceutycznym. No, chyba że na Wyspach Brytyjskich faktycznie jest tak beznadziejna kontrola jakości produkcji. W takim przypadku nie dziwię się, że ruch antyszczepionkowy rośnie w siłę. Gdybym choć trochę na serio potraktował powieść, sam byłbym antyszczepionkowcem :D

Nie ma to, jak już na starcie spalić książkę. Po co autor zrobił wstęp mówiący o pandemii grypy z 1918 roku? Pomysł kompletnie chybiony, bo niejako od razu zdradził, o czym będzie książka. A że książka cienka, większych zaskoczeń i zadziwień nie ma. Postaci sztampowe, papierowe. Nawet jedna z najbardziej dramatycznych scen, kiedy duża małpa (nie wiem, czy to autor zawalił,...