Wyśmienita lektura. Niezwykle lekkie, barwne i kreatywne pióro. Ponoć wielu krytyków narzeka na przekombinowany język Trentowskiego - mi się on bardzo podoba!

Pierwsza połowa książki to zdecydowana 10. Druga połowa już mniej porywająca, tak na 7.

Cybernetyka właściwie sprowadza się do pragmatyzmu. Idealny przywódca powinien umieć swoje przekonania, wierzenia i teorie powiesić na kołku, a skupić się na samej praktyce.

Historyzm polityczny to dawniejszy odpowiednik konserwatyzmu, w swojej skrajnej formie, czyli tradycjonalizm
Radykalizm polityczny to dawniejszy odpowiednik postępaków, anarchistów i lewaków.

Esencją myśli Trentowskiego jest, aby tradycjonaliści nie zwalczali tak zaciekle nowych myśli lewicy - choć najczęściej mylnych, to jednak przyczyniających się do rozwoju; oraz aby lewacy przyjrzeli się historii i zrozumieli, że lewica zawsze tylko burzyła i w następnym dniu chciała wprowadzać w całości swoją utopię, a że niczego nigdy nie była w stanie zbudować (bo budowa wymaga czasu, poświęceń i wytrwałości), to ktoś musiał zazwyczaj za nich sprzątać i najczęściej był to dyktator - zatem zaleceniem dla lewicy jest to, aby ograniczyła się do debaty i nigdy nie przechodziła do rękoczynów. Tak prowadzona polityka zapewniła by Polsce stabilny rozwój.

Stosunek filozofii do teologii w moim odczuciu jest jeszcze bardziej wartościowy, choć myśl jest podobna. Rozdział warty przeczytania przez osoby wierzące jak i poszukujące.

Ciekawym rozdziałem jest "Stara walka konieczności z wolnoscią". To rozmowa o pozornym konflikcie Wolnej woli z Determinizmem i Wszechwiedzą Boga.

Zaskakująca może być też polemika z krytyczną recenzją Adama Mickiewicza na temat twórczości Bronisława Trentowskiego.

Na koniec uwaga do samego siebie. Czytanie tej pozycji przebiegało niezwykle wolno. Broń Boże nie sugeruję, że mi się dłużyło. Może po prostu wysoki poziom myśli filozoficznej wymagał maksymalnego skupienia i uważności.

Polecam serdecznie, szczególnie w pakiecie z "Samowładztwo rozumu i objawy filozofii słowiańskiej" Karola Libelta.

Wyśmienita lektura. Niezwykle lekkie, barwne i kreatywne pióro. Ponoć wielu krytyków narzeka na przekombinowany język Trentowskiego - mi się on bardzo podoba!

Pierwsza połowa książki to zdecydowana 10. Druga połowa już mniej porywająca, tak na 7.

Cybernetyka właściwie sprowadza się do pragmatyzmu. Idealny przywódca powinien umieć swoje przekonania, wierzenia i teorie...