Układałam książki na półce, kiedy wysunęła się przed inne, jakby chciała o sobie przypomnieć. Obojętnym wzrokiem spojrzałam na oszczędną graficznie okładkę niskonakładowego wydania, jednak serce drgnęło, kiedy odczytałam wykaligrafowany białymi literami tytuł i powróciły wspomnienia z lat dziecięcych.(...)
Przeczytałam książkę jeszcze raz po wielu latach. Doprawdy, ledwo przebrnęłam przez tę, utrzymaną w podniosłym tonie, włoską prozę sentymentalno- romantyczną. Parę razy miałam ochotę dać sobie spokój, rzucić książkę w kąt.
Dziwiłam się, skąd we mnie taka duża dawka ciepłych uczuć do tej książki, której treść tak mnie teraz irytuje, drażni naiwnością i moralizatorski tonem. Koniecznie chciałam zrozumieć "niezniszczalny" urok tej książki.
„Serce” Edmondo de Amicisa to książka staroświecka, przesycona na wskroś wzniosłymi uczuciami do ojczyzny, rodziców, nauczycieli. Świat przedstawiony w książce jest ugładzony, naszpikowana przykładami wzorów moralnych. To lektura archaiczna w treści, nieprzystająca do współczesności i nierealna, no bo:
• czy w dzisiejszych czasach rodzice rozmawiają z dzieckiem o uczuciach do ojczyzny rozumianych jako zdolność do poświęcenie dla dobra kraju, czy gotowość oddania życia?
• jaki współczesny autor książek dla dzieci opowiada wprost małemu czytelnikowi o tym, że „ojczyzna dająca swoim mieszkańcom poczucie wspólnoty i braterstwa jest dobrem najwyższym, a służba krajowi należy do nadrzędnych powinności ludzi uczciwych”?
• w jakiej szkole nauczyciele uczą, że „wyznacznikiem patriotyzmu jest zdolność do ponoszenia ofiar i znoszenie cierpień dla własnego kraju: ran, kalectwa, śmierci, niewoli”.
To wszystko trąci patosem, nie przystaje do estetycznych i umysłowych oczekiwań współczesnego, młodego czytelnika, choć przyznaję, że lektura zawiera szlachetne przesłanki, jest szczera w treści i wzruszająca w tonie.
Zastanawia, na ile zrozumiały jest archaiczny język oraz słownictwo powieści? Czy przekonują hasła, niepodparte sytuacjami znanymi dzieciom z podwórka, a którym przewodzi książka, typu:
• Rodzina jest ostoją patriotyzmu.
• Być obrońcą ojczyzny to zaszczyt.
• Poświecenie dla ojczyzny jest nie tylko obowiązkiem, ale i zaszczytem.
• Miłość do ojczyzny, gwarancją dobrego imienia
Chociaż lektura obfituje w dobre wychowawcze przykłady, to sztuczność świata przedstawiona w książce de Amicisa może młodego czytelnika nudzić, nie zechce on identyfikować się z bohaterami poddanymi ciągłej ocenie, surowo upominanymi, pouczanymi. Więcej nahttp://mojewloskieimpresje.blogspot.it/2015/06/swiat-postrzegany-sercem-cuore-edmondo.html

Układałam książki na półce, kiedy wysunęła się przed inne, jakby chciała o sobie przypomnieć. Obojętnym wzrokiem spojrzałam na oszczędną graficznie okładkę niskonakładowego wydania, jednak serce drgnęło, kiedy odczytałam wykaligrafowany białymi literami tytuł i powróciły wspomnienia z lat dziecięcych.(...)
Przeczytałam książkę jeszcze raz po wielu latach. Doprawdy,...