Wow. Wow. Ta książka naprawdę otworzyła mi szeroko oczy na problem, o którym istnieniu poniekąd wiedziałam, ale nie rozumiałam do końca jego skali i impaktu. Mówię tutaj o edukacji, czyli czymś co powinno być absolutnie podstawą, esencją w każdym z krajów na świecie, a co jest po prostu całkowicie pomijane i ignorowane. Przecież to, jak wyedukujemy dzieci czy też dorosłych ludzi ma wpływ dosłownie na wszystko, całą naszą codzienność... co jest więc nie tak? Dlaczego jest tak źle i nie widać zapowiedzi poprawy na lepsze? Ta cudowna książka dała mi na to odpowiedź i ponadto sporo do przemyślenia. Zapraszam na jak zwykle luźną recenzję :)

Przede wszystkim już na samym wstępie dowiadujemy się, że autorzy naprawdę nie chcą tracić naszego czasu- bardzo mi się to spodobało. Otóż przygotowali na co drugiej stronie całej książki, niejako skróty myślowe i cytaty dotyczące tego, o czym jest dany podrozdział. Osobiście przeczytałam książkę od deski do deski, bo uważam, że jest tego warta i niektóre z tych skrótów nie oddawały do końca tego, o czym faktycznie mówiono. Ale jest to fajny pomysł, na pewno dla wzrokowców albo osób ceniących sobie konkret i prostotę- w ten sposób przecież też można czytać książki, szczególnie takie, z których chłonie się czystą wiedzę.

Dowiadujemy się też, jak bardzo i szybko zmienia się świat, jakie prognozowane są tendencje (książka została wydana w latach 90-tych i autorzy NIE MIELI POJĘCIA jak bardzo sprawdziło się to, o czym napisali. Nie przewidzieli tylko jednego- że za pomocą internetu te zmiany są kolosalne i arcyszybkie, tak bardzo, że po prostu niewielki procent ludzkości za nimi nadąża...) i co w związku z tym trzeba przedsięwziąć, aby wyciągnąć jak najwięcej z poziomu technologicznego i sytuacji ludzi na świecie, a także ich oczywistych i naturalnych talentów i możliwości. Noi niestety tutaj kończy się sielanka... ze szczęką na podłodze czytałam o tym jak banalnie proste jest takie przeorganizowanie systemu edukacji, aby dzieciaki i ich rodzice codziennie rozwijali swoje zdolności, mózgi a także opanowywali czynności które wydają się dla wielu niemożliwe. Autorzy podali tu kilka przykładów państw, które nie bały się wydawać pieniędzy na edukację, przodował w tym zdecydowanie Singapur i Nowa Zelandia. Wierzę, ze każdy rząd potrafiłby i jest w stanie dokonać takiej ewolucji (która byłaby cudownie pozytywną rewolucją), ale oczywiście są ważniejsze sprawy, typu 4000+ które powodują regres a nie progres. Strasznie mnie to zasmuciło, bo rozwój intelektualny dla każdego dziecka w Polsce jest po prostu osiągalny w XXI wieku, tylko tak jakby nikogo to nie obchodzi.

Wracając do książki :) tajemnicą, jak dla mnie dość oczywistą a jednak nieustannie zaniedbywaną, którą to autorzy przed nami sprawnie odkrywają jest fakt, że... KAŻDY JEST INNY dlatego system edukacji opierający się na zamykaniu biednych dzieciaków w szkołach-klatkach na określoną liczbę godzin, traktujący każdego z nich w dokładnie ten sam sposób, podczas którego klepie się na pamięć informacje zgodne z programem wziętym z kosmosu (no dobra, z czyjejś niezbyt rozgarniętej głowy, akurat program z kosmosu byłby awesome) jest delikatnie mówiąc kompletnie, zupełnie bezużyteczny. I obawiam się, co również podkreślili autorzy, że obecnie szkoły masowo produkują przyszłych bezrobotnych. Ludzi, którzy nie umieją zrobić nic praktycznego, nie pamiętają większości z tego czego się uczyli (zakuć-zdać-zapomnieć---> brzmi znajomo?) a co jest najgorsze, nie potrafią się po prostu uczyć, nie wiedzą skąd i jak czerpać wiedzę i po co im ona właściwie. Co jest kompletnym paradoksem i nieśmiesznym żartem skoro w każdym smartfonie mamy internet i informacje oraz tony wiedzy dostępne dosłownie na wyciągnięcie ręki. Ale jednak, ludzie wolą czytać Pudelka, Demotywatory i siedzieć godzinami na Fejsie, bo nie umieją korzystać z dobroci nieograniczonej wiedzy jaką są strony www. Przykre ale jakże prawdziwe.

Fantastyczne są rozdziały dotyczące nauczania dzieci, które są chłonne jak małe gąbeczki. A właśnie ich edukacja jest kompletnie zaniedbywana, przez co są niejako, hm "psute" już na całe życie. Nie wytworzone połączenia neuronowe, które pozwalają nam na nabywanie określonych umiejętności i przyswajanie wiedzy powstają właśnie w wieku dziecięcym. Raz zaniedbane, już nie będą miały możliwości powstania. Zatem co jest z nami nie tak? Dlaczego nic się nie zmienia? Nie umiem tego zrozumieć, ale sytuacja naprawdę jest według mnie poważna...Bo według autorów, dzieciaki same chcą się uczyć, jeśli tylko się je do tego odpowiednio zachęci, a w to święcie wierze. A z kolei dzieci znudzone, zmęczone, które nie są poddawane odpowiednim, pozytywnym bodźcom, same szukają rozrywki i zazwyczaj nie jest to ani dobre, ani zdrowe dla nich. W ten sposób właśnie rodzi się patologia i powstają kolejne pokolenia, które nie tylko nie wyjdą z biedy w której znaleźli się już po urodzeniu, ale wpadną w jeszcze większą. To pętla, którą potrafimy obecnie przerwać, jak zresztą zostało to udowodnione w książce na przykładzie wielu progresowych szkół w kilku państwach. Co więcej, ludzie pracujący i uczący się w tych placówkach byli naprawdę nastawieni sceptycznie, po to tylko że po kilku tygodniach zmienić swoje zdanie o 180 stopni. Coś niesamowicie inspirującego, stanowiącego wzór, o czym się nie mówi niestety w telewizji. Strasznie szkoda.

Podsumowując zatem, będzie to na pewno jedna z tych pozycji, które będę polecać wszystkim na lewo i prawo. Szczególnie znajomym, którzy planują mieć potomstwo, bo metody i podejście opisane w tej książce są naprawdę bliskie ideału i wcale nie tak utopijne przy odrobinie chęci i mądrych osobach, które byłyby na tyle odważne żeby je wprowadzić.
P o l e c a m przeczytać!

Wow. Wow. Ta książka naprawdę otworzyła mi szeroko oczy na problem, o którym istnieniu poniekąd wiedziałam, ale nie rozumiałam do końca jego skali i impaktu. Mówię tutaj o edukacji, czyli czymś co powinno być absolutnie podstawą, esencją w każdym z krajów na świecie, a co jest po prostu całkowicie pomijane i ignorowane. Przecież to, jak wyedukujemy dzieci czy też dorosłych...