Przede wszystkim zastanawiam się dlaczego ta książka została zakwalifikowana do kategorii Thriller/sensacja/kryminał; w mojej ocenie nie ma tam niczego, co dawałoby ku temu jakiekolwiek podstawy. Ale to w końcu najmniejszy problem. Już na wstępie powiem, że warto do niej sięgnąć, do czego szczerze zachęcam.

To książka bardzo wyjątkowa, bardzo mądra i zmuszająca do wnikliwego spojrzenia w przeszłość, pokazująca nam, jak bardzo mogą zmieniać się ludzie pod wpływem doktryn, narzuconych czy fałszywych poglądów, nakazów czy nawet strachu.
Czarny Las to leżąca 25 kilometrów od Gdańska wieś, w której przed wojną żyli zgodnie Polacy, Niemcy i Żydzi. Wszystko się zmieniło, gdy pojawili się tu Niemcy, a władzę nad wioską przejął SS-man Rudolf Miller. Już nic nie było tak jak dawniej, o czym dowiadujemy się z Opowieści Starego Człowieka, który w sposób niekiedy karykaturalny, czasem z pewnego rodzaju sarkazmem, opowiada losy tego miejsca, jego mieszkańców, katów, zdrajców, czasów komunizmu, aż do czasów współczesnych.
Równolegle mamy okazję poznać wciągającą historię Aleksandra D., sprzedanego przez matkę w wieku półtora roku, wychowywanego w Gdańsku przez przybranych rodziców, aktualnie profesora prawa międzynarodowego jednego z niemieckich uniwersytetów, który postanowił wreszcie odszukać swoich prawdziwych rodziców.

Te dwa wątki, których narratorem są zupełnie nieznane sobie osoby mają bardzo wiele wspólnego; łączy je nie tylko tragedia, ból, nienawiść czy wewnętrzne rozterki, ale też uczucie miłości; miłości skomplikowanej, trudnej, często niejednoznacznej. Losy bohaterów poruszają do głębi, czasem napawają smutkiem, przytłaczają, niekiedy wywołują uśmiech, bądź irytują.

Książka Mirosława Prandoty jest lekturą wymagającą, angażującą czytelnika emocjonalnie, poruszającą problemy trudne, złożone, wyzwalającą cały wachlarz uczuć. Bo jest tu mowa i o wojennym okrucieństwie, i o wybaczaniu, bólu, rozgrzeszeniu, ale też o miłości, tęsknocie, wdzięczności, a wszystkie te emocje mieszają się, skłaniają do refleksji, ale także do przyjrzenia się własnemu systemowi wartości.

Szczególne uznanie dla autora za ciekawie skonstruowaną fabułę, realistyczne postacie, a także interesującą formę narracji. To także próba odpowiedzenia na bardzo ważne we współczesnym świecie pytania, a mianowicie: czy my sami jesteśmy odpowiedzialni za błędy, bądź niechlubną przeszłość naszych ojców i dziadków? Czy sprawcy zbrodni mogą i czy mają prawo żyć spokojnie ze świadomością popełnionych czynów? Czemu ma służyć podsycanie nienawiści, powracanie wciąż do wyrządzonych krzywd? Trudne to pytania, tak samo trudne są na nie odpowiedzi.

Przede wszystkim zastanawiam się dlaczego ta książka została zakwalifikowana do kategorii Thriller/sensacja/kryminał; w mojej ocenie nie ma tam niczego, co dawałoby ku temu jakiekolwiek podstawy. Ale to w końcu najmniejszy problem. Już na wstępie powiem, że warto do niej sięgnąć, do czego szczerze zachęcam.

To książka bardzo wyjątkowa, bardzo mądra i zmuszająca do...