„Przemilczenia” to rewelacyjna i przemyślana powieść, w której pozornie nie związane ze sobą historie łączą się, tworząc wzruszające zakończenie.

Dwutorowo śledzimy dwa wątki – jeden z lat 60., gdy młoda Maggie opowiada swoją historię, i drugi, gdy w 2009 roku poznajemy Jonathana oraz jego żonę Fi i zostajemy wciągnięci w coraz więcej problemów małżeństwa. Obie historie są bardzo ciekawe i zastanawiamy się co będzie dalej. Maggie budzi się w szpitalu psychiatrycznym, nie pamięta kompletnie nic, nie wie czemu się tu znalazła. Powoli dochodzi do siebie, a gdy spotykamy się z nią kolejny raz, wydarzenia te są już dawno za nią. W międzyczasie wracamy jeszcze do niedalekiej przeszłości sprzed pobytu w szpitalu i dowiadujemy się dlaczego do niego trafiła.

Z kolei życie Jonathana wywraca się do góry nogami, wydaje się, że pech wyjątkowo go prześladuje, bo wszystko wali się jak domino. Jeden problem poprzedza kolejny, dodatkowo jego ciężarna żona zaczyna mieć tego dosyć. Ostateczny cios „gorzkiej prawdy” sprawia, że mężczyzna musi cofnąć się do czasu swojego dzieciństwa i przemyśleć całe swoje życie.

Z każdą stroną odkrywamy nowe karty tej zawikłanej historii, która ostatecznie tworzy spójną, wciągającą i smutną całość. Niespodziewanie historie Maggie i Jonathana są ze sobą powiązane, dochodzenie do tego „w jaki sposób” jest naprawdę interesujące. Książkę czytało się z przyjemnością, oba wątki są bardzo przejmujące, dlatego cieszę się na takie zakończenie tej opowieści. Uwielbiam łączenie spraw zamierzchłych z obecnymi, to dodaje książce tajemniczości. Polecam!

„Przemilczenia” to rewelacyjna i przemyślana powieść, w której pozornie nie związane ze sobą historie łączą się, tworząc wzruszające zakończenie.

Dwutorowo śledzimy dwa wątki – jeden z lat 60., gdy młoda Maggie opowiada swoją historię, i drugi, gdy w 2009 roku poznajemy Jonathana oraz jego żonę Fi i zostajemy wciągnięci w coraz więcej problemów małżeństwa. Obie historie...