Wyobraźcie to sobie: szabasowy poranek, gruby Żyd pędzący ponad 100 km/h przez De Lairessestraat w Amsterdamie w porsche’u. Dobrze, że garnitur Hugo Bossa nie był jeszcze do tego grany, bo to już byłby totalny Armagedon. A tak to tylko chwila nieuwagi, aj waj! Chasydzki chłopiec potracony. Na szczęście niegroźnie, a Żyd z porsche’a ląduje na kozetce terapeutki i wartko zaczyna płynąć opowieść o tym, że im bardziej chcemy uciec od dziedzictwa naszych przodków, tym bardziej jesteśmy nieszczęśliwi.

Leon de Winter ustami głównego bohatera-narratora Maksa Breslauera przedstawia rodzinę holenderskich Żydów, potentatów tekstylnych. Ocaleni z pogromu rodzice Maksa ciężką pracą doszli do dużych pieniędzy. Maks, jako najstarszy syn, stał się dziedzicem firmy, choć przecież miał całkiem inne plany na życie. Historia jego buntu przeciwko ojcu i tradycji ma uniwersalny wydźwięk. Ale najciekawsze jest „nawracanie się” urodzonego po wojnie pokolenia na ortodoksyjny Judaizm.

„Porsche’em do ziemi obiecanej” to niesłychanie lekko napisana powieść, którą bardzo przyjemnie się czyta, mimo tego, że porusza naprawdę ciężkie tematy. Trauma Shoah nie wysuwa się na pierwszy plan, ale jednocześnie rzuca długi cień na potomków tych, co ocaleli. Można odrzucić swoje dziedzictwo, ale ono i tak z nami zostanie. Pozostaje tylko zaakceptować spadek po przodkach, bo to integralna część nas samych – czy tego chcemy, czy nie.

Wyobraźcie to sobie: szabasowy poranek, gruby Żyd pędzący ponad 100 km/h przez De Lairessestraat w Amsterdamie w porsche’u. Dobrze, że garnitur Hugo Bossa nie był jeszcze do tego grany, bo to już byłby totalny Armagedon. A tak to tylko chwila nieuwagi, aj waj! Chasydzki chłopiec potracony. Na szczęście niegroźnie, a Żyd z porsche’a ląduje na kozetce terapeutki i wartko...