Znakomita. Wyborny czarny humor. Świetnie oddana atmosfera tamtych lat. Określiłabym ją mianem nieco mrocznej komedii obyczajowej z wątkiem zbrodniczym.

Znakomita. Wyborny czarny humor. Świetnie oddana atmosfera tamtych lat. Określiłabym ją mianem nieco mrocznej komedii obyczajowej z wątkiem zbrodniczym.

Lepiej mi się czytało książkę, niż oglądało film, choć nie powiem- sugestywne role Buzek i Dorocińskiego na tyle wryły się w pamięć, że podczas lektury cały czas ich grę aktorską miałem przed oczami. Dobre!

Lepiej mi się czytało książkę, niż oglądało film, choć nie powiem- sugestywne role Buzek i Dorocińskiego na tyle wryły się w pamięć, że podczas lektury cały czas ich grę aktorską miałem przed oczami. Dobre!

Zawsze chciałam zobaczyc film, ale jakoś nie mialam ku temu okazji. Na szczęście w bibliotece byla książka filmowa. Bardzo fajnie napisana, z elementami czarnego humoru. Świetnie oddany klimat wczesnych lat 50. W środku sa zdjecia z filmu. Podobała mi się książka.

Zawsze chciałam zobaczyc film, ale jakoś nie mialam ku temu okazji. Na szczęście w bibliotece byla książka filmowa. Bardzo fajnie napisana, z elementami czarnego humoru. Świetnie oddany klimat wczesnych lat 50. W środku sa zdjecia z filmu. Podobała mi się książka.

Dobra.

Dobra.

Zwykle dzieje się tak, że autor tworzy jakąś powieść, która staje się bestselerem, więc twórcy filmowi dostrzegają jej potencjał i historię filmują. W "Rewersie" sytuacja jest odwrotna najpierw był scenariusz i film a potem powieść. Film oglądałam, fakt, że sporo czasu upłynęło od jego premiery, ale historia zapisana na kartach książki bardziej do mnie przemówiła.

Zwykle dzieje się tak, że autor tworzy jakąś powieść, która staje się bestselerem, więc twórcy filmowi dostrzegają jej potencjał i historię filmują. W "Rewersie" sytuacja jest odwrotna najpierw był scenariusz i film a potem powieść. Film oglądałam, fakt, że sporo czasu upłynęło od jego premiery, ale historia zapisana na kartach książki bardziej do mnie przemówiła.

mało skomplikowana fabuła umieszczona w czasach PRL-u. Liczyłem na trochę więcej.

mało skomplikowana fabuła umieszczona w czasach PRL-u. Liczyłem na trochę więcej.

Na początku nie miałem do tej historii przekonania, nudne życie panny Sabiny opisane nieciekawie, ale gdy spotkała pięknego rycerza, rzecz cała nabrała rozpędu, w sumie to dosyć przewrotna opowiastka o dobru i złu w Polsce czasów Stalina podana w wyszukanej formie, ale jakoś nie powala, film jest dużo lepszy; słuchałem audiobooka dobrze czytanego przez Jacka Kałuckiego.

Na początku nie miałem do tej historii przekonania, nudne życie panny Sabiny opisane nieciekawie, ale gdy spotkała pięknego rycerza, rzecz cała nabrała rozpędu, w sumie to dosyć przewrotna opowiastka o dobru i złu w Polsce czasów Stalina podana w wyszukanej formie, ale jakoś nie powala, film jest dużo lepszy; słuchałem audiobooka dobrze czytanego przez Jacka Kałuckiego.

„Rewers” podobał mi się bardziej niż oceniany jakiś czas temu „Bezdech”. Obie powieści powstały na kanwie scenariuszy filmowych. Może sprawiła to tematyka, a może pierwszy z tytułów został z większym wdziękiem przełożony na język literatury.

Opowieści z epoki stalinowskiej wydają się dziś szczególnie interesujące z uwagi na to, iż przypominają nam, zwłaszcza tym młodszym, że świat nie zawsze był taki jak dziś a czasów życia w totalitarnym systemie nie możemy zapomnieć, bo wtedy żyli, cierpieli i mierzyli się z ponurą rzeczywistością inni ludzie tacy jak my.

W historii Sabiny nie byłoby bowiem niczego zajmującego, gdyby wydarzyła się ona w spokojniejszych czasach. To tamta epoka stworzyła sytuację, w której bohaterka musiała trafić na takiego „idealnego adoratora”.

Książka ma być przede wszystkim powieścią obyczajowo-polityczną, lecz pewne elementy sprawiają, że mamy tu do czynienia z czystej krwi horrorem. Trup ubeka rozpuszczony kwasem solnym w wannie może przyprawić o dreszcze. A tu jak na złość pojawiają się właśnie wtedy kłopotliwi goście i cała sprawa wisi na włosku.

W zasadzie gdyby przyciąć motywy obyczajowe, a uwypuklić wątek sensacyjny mielibyśmy nowelkę rodem z najlepszych książek Stephena Kinga. Andrzej Bart nie planuje chyba jednak
zostać polskim królem horroru. Odniosłem wrażenie, że autora bardziej interesuje rzeczywistość społeczno-polityczna i skupia się on na pokazaniu komunizmu jako reżimu straszno-śmiesznego. Co może oryginalne nie jest, ale z pewnością prawdziwe. I za to ostatnie przede wszystkim
należy mu się uznanie.

„Rewers” podobał mi się bardziej niż oceniany jakiś czas temu „Bezdech”. Obie powieści powstały na kanwie scenariuszy filmowych. Może sprawiła to tematyka, a może pierwszy z tytułów został z większym wdziękiem przełożony na język literatury.

Opowieści z epoki stalinowskiej wydają się dziś szczególnie interesujące z uwagi na to, iż przypominają nam, zwłaszcza tym młodszym,...

Czyta się przyjemnie i szybko. Pokłady czarnego humoru, dość ciekawa fabuła i przenikające się czasy akcji tej krótkiej pozycji. Szkoda, że pozycja taka krótka - nie pozwoliło to na rozwój postaci, czy głębszą fabułę. Polecam jednak. Na oddech i przemyślenia o realiach lat 50.

Czyta się przyjemnie i szybko. Pokłady czarnego humoru, dość ciekawa fabuła i przenikające się czasy akcji tej krótkiej pozycji. Szkoda, że pozycja taka krótka - nie pozwoliło to na rozwój postaci, czy głębszą fabułę. Polecam jednak. Na oddech i przemyślenia o realiach lat 50.

Książka niezwykle...altruistyczna, choć mi osobiście przypadła do gustu.

Książka niezwykle...altruistyczna, choć mi osobiście przypadła do gustu.