Wierzycie w Anioły, w to że każdy z nas ma swojego stróża, że nigdy nie zostajemy bez opieki? Ja jak byłam mała codziennie odmawiałam modlitwę „Aniele Boży, stróżu mój”, a nad łóżkiem miałam powieszony obrazek z Aniołem, który miał mnie chronić. Z czasem niestety o Nim zapomniałam, ale mam nadzieję, że nie on o mnie.

Sara to zwyczajna nastolatka, która właśnie kończy szesnaście lat. Niby nic ją nie wróżenia z otoczenia, poza tym, że czuje ona kogoś w swojej obecności. Podczas urodzin największą niespodziankę robi jej najlepsza przyjaciółka jej mamy. Jednak choć dziewczynę spotka największe szczęście, to niebawem los się od niej odwróci.

Podczas podróży do babci, Sarze ginie torebka wraz z dokumentami, pieniędzmi oraz telefonem. Pomoc oferuje jej starszy pan, który zaprasza dziewczynę do siebie, by u niego odpoczęła i wyjaśniła sprawę zaginięcia. Tajemniczy nieznajomy prowadzi wraz z żoną dom dla młodzieży i choć na pozór wszystko wydaje się w porządku to po pewnym czasie zaczynają się dziać dziwne rzeczy.

„Pod skrzydłem Anioła” Hanny Babińskiej przedstawia nam historię dziewczyny, która dość długo żyła w bezpiecznym świecie, jednak i jej nie oszczędza los. Czasami, gdy wszystko nam się układa, zatracamy zdolność rozpoznawania dobra i zła, a czasem po prostu przybiera ono taką postać, że łatwo dajemy się oszukać. Książka pokazuje nam odwieczną walkę, ale też naiwność i szukanie drogi. Ciekawość, która może okazać się zgubna.

Akcja książki dzieje się niespiesznie, a główna bohaterka jest trochę „nie z tego świata” i choć początkowo trochę mnie to drażniło, to jednak ma to sens. Książka niesie przesłanie, pokazuje, że najbardziej miły i niewinny człowiek może nas skrzywdzić, oraz że zawsze trzeba mieć nadzieję.

„Pod skrzydłem Anioła” to niewielkich rozmiarów książka, skierowana głównie do młodzieży, ale myślę że i starsi znajdą w niej, wszystko to, co chciała przekazać autorka. To bardzo mądra książka w której nie brakuje emocji, a dzięki zawartemu przesłaniu na pewno bardzo wartościowa.

Wierzycie w Anioły, w to że każdy z nas ma swojego stróża, że nigdy nie zostajemy bez opieki? Ja jak byłam mała codziennie odmawiałam modlitwę „Aniele Boży, stróżu mój”, a nad łóżkiem miałam powieszony obrazek z Aniołem, który miał mnie chronić. Z czasem niestety o Nim zapomniałam, ale mam nadzieję, że nie on o mnie.

Sara to zwyczajna nastolatka, która właśnie kończy...