Subtelne odcienie izolacji. Rozsmakowałem się w kompozycji, w układzie zdjęć, w ciszy i bohaterach z sercem na dłoni. Lisek z szaliczkiem spotyka ptaka z cylindrem na głowie. Poznają się w lesie. Przestraszony malec z lisim ogonem boi się towarzysza, ale na krótko, bo w pełnym blasku jest pogodnym, uroczym stworzeniem z magiczną recepturą na szczęście dla rdzennych mieszkańców opustoszałego lasu. A to zaledwie początek, gdzie nie wiemy, z kim mamy do czynienia i co czeka nas w środku chaty zasypywanej przez kłęby śniegu. Romantyczna atmosfera zmienia się raptem, gdy choroby wkradają się w organy ,,ludzi'' przyjaznych, optymistycznych, rozweselających. Autorzy (scenarzysta, kolorystka) kreślą niepowtarzalny traktat o uczuciach głębszych od słów (niema opowieść). Gdzie płatek liści opada z równą kruchością, co zdrowie, a ślady stóp na chroboczącym śniegu odciskają piętno na zbliżającej się (zapowiadanej?) tragedii. Twórcy celebrują każdą chwilę (podanie kubka z gorącym napojem, otwarcie drzwi, opady śniegu, gdzie uśmiech na twarzy jest szczery, a smutek druzgoczący). Twarze są ekspresyjne, wyrażają przejrzyste emocje, bez udawania czy w niemrawym tonie. Tu mamy artystów z prawdziwego zdarzenia, którzy nie trzaskają, co miesiąc kolejnego albumu o ratowaniu świata przez bohaterów w spandeksie. Ale, odbieram ją jako historię o końcu świata, lecz w mikroskali, na osobistej przestrzeni, ponieważ bohaterowie wydają mi się ostatnimi potomkami, którzy swoją bezinteresownością nie mogliby należeć do wielkiego świata. W radiu nadają o negatywnych aspektach rzeczywistości (radiacji, śmierci i być może wieść o hekatombie - nie jestem pewny). Przytłacza ogrom nieszczęścia, a nasz uroczy lisek i zdolny magik-ptak nie chcą być częścią świata pogrążonego w smutku i żałobie. Być może dlatego izolacja stała się ,,ratunkiem'' dla stworzeń wierzących w coś więcej niż marny, jednostajny widok za oknem.

Dawno nie płakałem - przyznaję - uroniłem łzy. Być może nadinterpretuje zdarzenia. Trudno. Porusza tę cienką strunę wrażliwości, a uwierzcie, robi to z niemałym wyczuciem. Jakieś wady? Zazwyczaj piękne historie są krótkie i ta do nich należy, chociaż kto by się przejmował, kiedy mamy co opowiadać?

Subtelne odcienie izolacji. Rozsmakowałem się w kompozycji, w układzie zdjęć, w ciszy i bohaterach z sercem na dłoni. Lisek z szaliczkiem spotyka ptaka z cylindrem na głowie. Poznają się w lesie. Przestraszony malec z lisim ogonem boi się towarzysza, ale na krótko, bo w pełnym blasku jest pogodnym, uroczym stworzeniem z magiczną recepturą na szczęście dla rdzennych...