Futura nostalgia. Część 1

To chyba jedna z pierwszych książek tego autora, która mi się spodobała. Zarówno od strony kreski, jak i historii. Zaznacie tu takiej trochę zakręconej, młodzieńczej miłości, wahań nastrojów, a przede wszystkim nastrojowości, która pojawia się znikąd i znika niczym letni zefirek. Moim osobistym faworytem był mistrz drugiego planu, czyli żaba. I to pomimo knajackiego języka, jakim się posługuje. Mam tylko jeden dylemat. Dla kogo jest ta książka? Dla nastolatków? Dla trzydziestolatków? Naprawdę nie wiem. Przejrzałam, poczytałam, uśmiechnęłam się raz, czy drugi i odłożyłam. Refleksji nie będzie. Ot, i tyle.

To chyba jedna z pierwszych książek tego autora, która mi się spodobała. Zarówno od strony kreski, jak i historii. Zaznacie tu takiej trochę zakręconej, młodzieńczej miłości, wahań nastrojów, a przede wszystkim nastrojowości, która pojawia się znikąd i znika niczym letni zefirek. Moim osobistym faworytem był mistrz drugiego planu, czyli żaba. I to pomimo knajackiego języka,...

Dlaczego większość z nas tak bardzo chce wrócić do czasów młodości i dorastania?
Przecież tam roiło się od demonów, potwornych wytworów wyobraźni, złych wyborów, koszmarnych snów i gadających żab!
To wszystko serwuje nam kreską i mroczną tonacją kolorystyczną Sandoval w swojej interesującej koncepcji na dojrzewanie.

Bo nikt nie mówił, że to całe dorastanie to tylko jednorożce i wata cukrowa!

Dlaczego większość z nas tak bardzo chce wrócić do czasów młodości i dorastania?
Przecież tam roiło się od demonów, potwornych wytworów wyobraźni, złych wyborów, koszmarnych snów i gadających żab!
To wszystko serwuje nam kreską i mroczną tonacją kolorystyczną Sandoval w swojej interesującej koncepcji na dojrzewanie.

Bo nikt nie mówił, że to całe dorastanie to tylko...

KIEDYŚ POMYŚLĘ O TYM Z NOSTALGIĄ

Po „Futura Nostalgia” sięgnąłem nie dlatego, że zachęcił mnie opis fabuły – bo tego nawet nie poznałem przed lekturą, chcąc dać się zaskoczyć – a okładka, która z miejsca wpadła mi w oko. Było w niej coś klimatycznego, coś kuszącego, choć utrzymanego w dość popularnej manierze. Jak się potem okazało, okładka nie oddawała tego, co czekało na mnie w środku. Spodziewałem się nastrojowej historii pełnej realizmu magicznego i choć po części to właśnie dostałem, przede wszystkim w moje ręce trafił komiks o dorastaniu. O dojrzewaniu i nostalgii nie tyle widzianej oczami nastoletniej dziewczyny, odkrywającej pierwsze miłosne i erotyczne doświadczenia w swoim życiu, ile przez nią przewidywanej. Jest tu piękno, jest łagodny mrok, jest też niewybredny humor nierozerwalnie złączony z pewną żabią postacią, która mi osobiście kojarzy się z podobnymi mangowymi bohaterami, ale jest też prawda i urok, któremu trudno nie ulegnąć.

Fabuła całości jest prosta, jak proste bywają opowieści o życiu. Wszystko zaczyna się sceną niczym z „Amelii”. Główną bohaterkę, nastoletnią dziewczynę, poznajemy w chwili kiedy siedzi na dachu i bawi się wiatraczkiem. Nagle dostrzega w oknie kochającą się parę – a dokładniej żonę zdradzającą męża. Mąż zjawia się z bronią, padają strzały, a nasza bohaterka spada z dachu z jedną tylko myślą „Jakoś to będzie”.
Tyle tytułem wstępu. Akcja przenosi się w czasie. Nastolatka, Marie, mieszka w domu na wzgórzu. Zakochana w przystojnym Iggym podgląda go przez lornetkę, kiedy na jej drodze staje pewna gadająca żaba. Płaz ów jest nad wyraz zboczony, myśli tylko o jednym, a dziewczynę odziera ze złudzeń odnośnie chłopaka. Ale Marie i Iggy szybko zaczynają zbliżać się do siebie. On tworzy zin komiksowy, ona pomaga mu ze składem, razem przeżywają pierwsze miłosno-erotyczne doświadczenia, które w tym wieku są intensywne, jak nigdy potem. Dziewczyna jednak już teraz myślami wybiega w przyszłość, zastanawiając się nad sentymentami, jakie po latach będą budzić w niej te chwile…

Całość mojej recenzji na portalu Sztukater: https://sztukater.pl/komiksy/item/24753-futura-nostalgia-1.html

KIEDYŚ POMYŚLĘ O TYM Z NOSTALGIĄ

Po „Futura Nostalgia” sięgnąłem nie dlatego, że zachęcił mnie opis fabuły – bo tego nawet nie poznałem przed lekturą, chcąc dać się zaskoczyć – a okładka, która z miejsca wpadła mi w oko. Było w niej coś klimatycznego, coś kuszącego, choć utrzymanego w dość popularnej manierze. Jak się potem okazało, okładka nie oddawała tego, co czekało na...

Sandovala bardzo lubię, obrazki oceniam jako przepiękne. Fabuła bardzo prosta z obiecującym zakończeniem. Gdyby nie elementy erotyczne i wulgarny język żaby mogłyby po nią sięgać też starsze dzieci.

Sandovala bardzo lubię, obrazki oceniam jako przepiękne. Fabuła bardzo prosta z obiecującym zakończeniem. Gdyby nie elementy erotyczne i wulgarny język żaby mogłyby po nią sięgać też starsze dzieci.

Fenomenalna wyobraźnia autora i dorastanie ze swoimi radościami i utratą niewinności.

Fenomenalna wyobraźnia autora i dorastanie ze swoimi radościami i utratą niewinności.