Nie będzie to popularna opinia gdyż w większości widzę bardzo dobre oceny tej pozycji, jednakże nie czuję aby ta książka była warta takiego zainteresowania. Trudno jest oceniać czyjeś wspomnienia, szczególnie jeśli dotyczą niesamowicie trudnego i intymnego okresu żałoby po stracie matki. Natomiast jeśli na okładce widzę „Łamiąca serce” i „Niezwykle potrzebna” a w środku wcale nie otrzymuję treści, które stanowiłyby dla mnie jakąś wartość, pociechę, sposób na ukojenie moich własnych wspomnień dotyczących bliskich, których utraciłam, to czuję się trochę wkręcona w marketingową machinę. Największy problem tej książki to kompozycja, taki trochę rozgardiasz myślowy gdzie wspomnienia autorki z różnych okresów wplecione zostały w główną treść, w której dostajemy dosyć szczegółowy opis ostatnich miesięcy z życia jej matki, umierającej na nowotwór. Nie poczułam się ani trochę zaangażowana w całą historię, zabrakło mi takiego uniwersalnego przekazu, który mogłabym przełożyć na swoje osobiste przeżycia. Tematy, które chciała poruszyć Michelle Zauner byłyby nawet ciekawe, chociażby te związane z różnicami kulturowymi gdyż autorka jest pochodzenia amerykańsko-koreańskiego ale i ten temat według mnie został potraktowany zbyt pobieżnie. Według mnie tekst byłby znacznie lepszy i bardziej wartościowy gdyby został napisany przez kogoś posiadającego dużo lepszy warsztat pisarski.

Nie będzie to popularna opinia gdyż w większości widzę bardzo dobre oceny tej pozycji, jednakże nie czuję aby ta książka była warta takiego zainteresowania. Trudno jest oceniać czyjeś wspomnienia, szczególnie jeśli dotyczą niesamowicie trudnego i intymnego okresu żałoby po stracie matki. Natomiast jeśli na okładce widzę „Łamiąca serce” i „Niezwykle potrzebna” a w środku...