Mowa trawa, słowolejstwo, a nawet nie zawahałbym się przed użyciem, wprost, określenia bełkot.

Cokolwiek Święty Jan od Krzyża ma do powiedzenia, zawiera się w "Drodze na Górę Karmel" (oraz "Nocy ciemnej" i "Żywym płomieniu miłości") - choć i tam niewiele istotnej treści. Tutaj już zupełnie wyłączył rozum i bez jego udziału, opierając się na samych uczuciach, próbuje wyrazić słowami to, co niewyrażalne słowami...

„Te słowa, pozornie niezrozumiałe [ehe, POZORNIE NIEZROZUMIAŁE, jasne], są jednak podstawą całego systemu mistycznego św Jana od Krzyża. Jako jedyny [!!!] środek złączenia się duszy z Bogiem uważa on wiarę. Udowadnia to w ten sposób: Bóg jest niepojęty. Jako taki nie może podpadać pod żadną formę rzeczy stworzonej. Rozum ludzki zaś jako stworzony nie może poznawać inaczej, jak tylko w formach rzeczy stworzonych, tym samym nie może poznać Boga całkowicie. Pozostaje więc tylko wiara, czysta wiara, wyzuta z wszelkiej formy stworzonej, i przez tę wiarę łączy się rozum z Bogiem. Analogicznie pamięć łączy się przez nadzieję, wola przez miłość, i w ten sposób dusza dochodzi do najściślejszego, jakie jest możliwe w tym życiu, zjednoczenia z Bogiem”.

"Im mniej kto jasno pojmuje Boga, tym więcej zbliża się do Niego”.

Voilà! Osoba nieobdarowana Łaską Wiary przez duże "W", starająca się szukać Boga naturalnymi drogami, czy to przez rozum, czy przez cnoty i uczynki, realizowanie chrześcijańskiego stylu życia - nie ma tutaj czego szukać. To dzieło ma tyle sensu, co objaśnianie przez 400 stron na czym polega smak figi, osobom, które nigdy nie jadły żadnego owocu i nie mają porównania z niczym.

Koniec końców, Święty Jan od Krzyża zaprzecza całej tradycji filozoficznej, ujmującej Stwórcę jako Logos, Nous czy Porządek - które da się w jakimś stopniu poznać za pomocą rozumu korzystając z zasady "poznawania przez podobne". (Choć w innych pismach wyraźnie prześwitują przez niego nauki Arystotelesa i Św Tomasza).

Nie ma co tracić nadziei:
"Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich". Mt 18, 20

Mowa trawa, słowolejstwo, a nawet nie zawahałbym się przed użyciem, wprost, określenia bełkot.

Cokolwiek Święty Jan od Krzyża ma do powiedzenia, zawiera się w "Drodze na Górę Karmel" (oraz "Nocy ciemnej" i "Żywym płomieniu miłości") - choć i tam niewiele istotnej treści. Tutaj już zupełnie wyłączył rozum i bez jego udziału, opierając się na samych uczuciach, próbuje...