Książka w swojej kategorii wybitna! Nie jest to przeładowana aparatem naukowym praca naukowa, tylko popularne opracowanie. Ideał jak powinno się pisać popularyzatorsko o historii.
Profesor Tazbir zmarł kilka miesięcy temu, więc Iskry postanowiło wznowić kilka jego pozycji i udało mi się na Targach Książki Historycznej ją zdobyć. W końcu szanujący się ( ;-) ) historyk powinien tak fundamentalną pracę mieć w swojej biblioteczce.
Co współcześnie rzadkie w literaturze historycznej, książkę świetnie się czyta. Profesor Tazbir to jeszcze stara szkoła, gdzie na styl i literacki sznyt wywodu jeszcze zwracano uwagę. Należy to docenić zwłaszcza, że pisze o sprawach niełatwych i niejednoznacznych. I to kolejny plus tej pracy. Mimo popularnej formy, stara się on rzetelnie przedstawić zagadnienie tolerancji religijnej w Polsce, bez łatwych uproszczeń, kategoryzowania, publicystycznych tez. Zniuansowanie narracji pozwala dużo pełniej zrozumieć tamte czasy, gdzie nic i nikt nie był czarno- biały. W ogóle niemal nie znajdziemy w tej pracy ocen takich czy innych. Tazbir nie jest sędzią, on tylko relacjonuje, tego też coraz mniej. Jedyny minusik jaki tej pracy mógłbym dać, to to, ze skupia się ona niemal wyłącznie na relacjach protestantyzm- katolicyzm. Inne wyznania są ledwie liźnięte nieco mimochodem. No ale taka była koncepcja autora.

P.S. Dobrze, że tak książka wróciła właśnie teraz kiedy fanatyzm i populizm, znowu zaczynają na świecie dochodzić do głosu. Pokazuje, że można inaczej.

Książka w swojej kategorii wybitna! Nie jest to przeładowana aparatem naukowym praca naukowa, tylko popularne opracowanie. Ideał jak powinno się pisać popularyzatorsko o historii.
Profesor Tazbir zmarł kilka miesięcy temu, więc Iskry postanowiło wznowić kilka jego pozycji i udało mi się na Targach Książki Historycznej ją zdobyć. W końcu szanujący się ( ;-) ) historyk...