No fajna, fajna pozycja. Można w skrócie powiedzieć, że Polska była Państwem tolerancyjnym, potem po circa 60 latach gdy jezuici zrobili młodzieży pranie mózgu była mniej tolerancyjna, potem jak zaczęło być dość źle to znowu było dość tolerancyjnie, a potem Polska przestała istnieć. No i na końcu wolta autora że na Zachodzie było turbo nietolerancyjnie (co zaznaczył też na początku).

No fajna, fajna pozycja. Można w skrócie powiedzieć, że Polska była Państwem tolerancyjnym, potem po circa 60 latach gdy jezuici zrobili młodzieży pranie mózgu była mniej tolerancyjna, potem jak zaczęło być dość źle to znowu było dość tolerancyjnie, a potem Polska przestała istnieć. No i na końcu wolta autora że na Zachodzie było turbo nietolerancyjnie (co zaznaczył też na...

Bardzo dobra pozycja dotycząca stosunków wyznaniowych w RON. Cóż więcej dodać, warto przeczytać

Bardzo dobra pozycja dotycząca stosunków wyznaniowych w RON. Cóż więcej dodać, warto przeczytać

Książka w swojej kategorii wybitna! Nie jest to przeładowana aparatem naukowym praca naukowa, tylko popularne opracowanie. Ideał jak powinno się pisać popularyzatorsko o historii.
Profesor Tazbir zmarł kilka miesięcy temu, więc Iskry postanowiło wznowić kilka jego pozycji i udało mi się na Targach Książki Historycznej ją zdobyć. W końcu szanujący się ( ;-) ) historyk powinien tak fundamentalną pracę mieć w swojej biblioteczce.
Co współcześnie rzadkie w literaturze historycznej, książkę świetnie się czyta. Profesor Tazbir to jeszcze stara szkoła, gdzie na styl i literacki sznyt wywodu jeszcze zwracano uwagę. Należy to docenić zwłaszcza, że pisze o sprawach niełatwych i niejednoznacznych. I to kolejny plus tej pracy. Mimo popularnej formy, stara się on rzetelnie przedstawić zagadnienie tolerancji religijnej w Polsce, bez łatwych uproszczeń, kategoryzowania, publicystycznych tez. Zniuansowanie narracji pozwala dużo pełniej zrozumieć tamte czasy, gdzie nic i nikt nie był czarno- biały. W ogóle niemal nie znajdziemy w tej pracy ocen takich czy innych. Tazbir nie jest sędzią, on tylko relacjonuje, tego też coraz mniej. Jedyny minusik jaki tej pracy mógłbym dać, to to, ze skupia się ona niemal wyłącznie na relacjach protestantyzm- katolicyzm. Inne wyznania są ledwie liźnięte nieco mimochodem. No ale taka była koncepcja autora.

P.S. Dobrze, że tak książka wróciła właśnie teraz kiedy fanatyzm i populizm, znowu zaczynają na świecie dochodzić do głosu. Pokazuje, że można inaczej.

Książka w swojej kategorii wybitna! Nie jest to przeładowana aparatem naukowym praca naukowa, tylko popularne opracowanie. Ideał jak powinno się pisać popularyzatorsko o historii.
Profesor Tazbir zmarł kilka miesięcy temu, więc Iskry postanowiło wznowić kilka jego pozycji i udało mi się na Targach Książki Historycznej ją zdobyć. W końcu szanujący się ( ;-) ) historyk...

Autor w sposób prosty i przejrzysty omawia fenomen polskiej tolerancji wyznaniowej na tle pogrążonej w wojnach religijnych Europie. Książkę się bardzo przyjemnie czyta.Polecam tą książkę zarówno pasjonatom historii jak i żółtodziobom.

Autor w sposób prosty i przejrzysty omawia fenomen polskiej tolerancji wyznaniowej na tle pogrążonej w wojnach religijnych Europie. Książkę się bardzo przyjemnie czyta.Polecam tą książkę zarówno pasjonatom historii jak i żółtodziobom.

Wydawnictwo Iskry wznowiło wspaniałą pozycję autorstwa Janusza Tazbira „Państwo bez stosów”. Pozycja, która porusza problem tolerancji religijnej wobec różnowierców (heretyków) w Polsce w okresie XVI i XVII wieku. Autor opisuje sytuację wyznawców sprzed okresu reformacji, w dobie reformacji i kontrreformacji. Podkreśla, że Polska była wówczas zróżnicowana wyznaniowo, królowie tolerancyjni, bo taki był cel polityczny. Zwraca uwagę, że reformacja sprawiła, że członkowie tych samych rodzin byli odmiennego wyznania wiary. W Polsce nie nabrało to jednak formy walk między rodzinami, ani nie było żadnych reperkusji w sprawach politycznych czy gospodarczych. Wiele grup wyznaniowych żyło obok siebie dopóki liczebność każdej z tych grup była mała. W momencie, kiedy dane grupy wyznawców pomnażały swoich sympatyków zaczęło dochodzić do sporów i kłótni, która wiara jest właściwsza, zasługuje na większe prawa czy przywileje. Mimo to, szlachta łączyła się w walce o tolerancję. Stawała w obronie wobec swoich poddanych, często biorąc udział w sądach przeciwko innowiercom. Razem też występowała przeciwko duchowieństwu i posiadanym przez tę warstwę przywilejom. Wielkim uznaniem wśród szlachty cieszył się protestantyzm.


Autor zwraca szczególną uwagę na dokumenty, uchwały jakie miały miejsce w tym okresie. Analizuje ugodę zawartą w Sandomierzu w 1570 roku pomiędzy luteranami, kalwinami i katolikami, postanowienia soboru trydenckiego, konfederację warszawską, edykt Zygmunta II Wazy. Podkreśla, że reperkusje i prześladowania na tle religijnym były mimo to obecne na terenach Królestwa Polskiego. Opowiada o głównych elementach kontrreformacji.


Książka profesora Janusza Tazbira jest godna uwagi. Kwestia tolerancji jest nadal aktualna i ponadczasowa, chociaż nie chodzi już obecnie tylko o sprawy religijne. Autor posługuje się dość zrozumiałym nawet dla laika i jasnym językiem. Potrafi w ciekawy sposób opowiadać o czasach XVI i XVII wieku.

Polecam nie tylko miłośnikom historii. Czas spędzony z książką na pewno będzie pożyteczny.

http://slowemmalowane.blogspot.com/2010/03/janusz-tazbir-panstwo-bez-stosow-szkice.html

Wydawnictwo Iskry wznowiło wspaniałą pozycję autorstwa Janusza Tazbira „Państwo bez stosów”. Pozycja, która porusza problem tolerancji religijnej wobec różnowierców (heretyków) w Polsce w okresie XVI i XVII wieku. Autor opisuje sytuację wyznawców sprzed okresu reformacji, w dobie reformacji i kontrreformacji. Podkreśla, że Polska była wówczas zróżnicowana wyznaniowo,...