Zaskakująco dobra książka. Autor jest zawodowym historykiem, specjalistą od historii pełnego średniowiecza, a wśród jego prac znajduje się m.in. praca o armii Ludwika IX Świętego. Być może dlatego omawiana pozycja jest tak konkretna i skupia się na szczegółowym opisaniu tytułowej wyprawy. Praca obfituje w informacje i wnioski oparte na analizie mnóstwa źródeł i opracowań, zresztą bibliografia i liczne, dokładne przypisy zajmują tutaj sporo miejsca. Panorama sceny politycznej Morza Śródziemnego w przededniu wyprawy, czy spadek popularności ruchu krucjatowego we Francji w połowie XIII wieku zwięźle wprowadzają w tytułowy temat, jakim są przygotowania, przebieg i następstwa bezsensownej wyprawy Ludwika na Tunis. Wiele tu interesujących i dość unikatowych informacji, np. o obecności oddziałów weneckich i aragońskich najemników na służbie kalifa/emira Tunisu, czy wyprawach stronników obalonych Staufów na Sycylię, podejmowanych właśnie z Afryki Północnej. Autor zajmuje się też kwestią wyboru miejsca wyprawy, a jego wnioski są przekonujące, choć idzie pod prąd wcześniejszej literaturze (miał to być pomysł Ludwika a nie Karola Andegaweńskiego, który był bardziej zainteresowany Grecją). Bardzo interesujący jest również opis powrotu resztek armii drogą lądową przez Włochy i pośmiertna rola Ludwika jako cudownych relikwii. Właściwie jedyne czego zabrakło mi w tej książce to informacja o anty-bizantyjskim traktacie z Viterbo z 1267, która powinna się tu znaleźć. Bardzo polecam zainteresowanym dziejami Morza Śródziemnego.

Zaskakująco dobra książka. Autor jest zawodowym historykiem, specjalistą od historii pełnego średniowiecza, a wśród jego prac znajduje się m.in. praca o armii Ludwika IX Świętego. Być może dlatego omawiana pozycja jest tak konkretna i skupia się na szczegółowym opisaniu tytułowej wyprawy. Praca obfituje w informacje i wnioski oparte na analizie mnóstwa źródeł i opracowań,...