Autor postanawia "wyjąć wtyczkę" usprawniającą jego dotychczasowe życie, tym samym zaczyna bycie "offline". Na irlandzkim ranczo, żyjąc z pracy własnych rąk.
Pierwsza kwestia dotyczy książki. Czytało się znośnie, choć nic mi nie urwało. Opisy przyrody, codzienne rytuały, osobiste refleksje. Ok, kupuję takie leniwe opowieści. I choć język mnie nie uwiódł jakbym tego oczekiwała a moralizatorski ton autora często drażnił to i tak warto przeczytać. Przyznam, miejscami byłam ciekawa poczynań autora. Jest też kilka rozsądnych spostrzeżeń, w kilku miejscach się zgadzamy, np. o współczesnych ruchach ekologicznych. Na plus przemawia fakt, że to nie poradnik. Nie dość, że nie lubię, to do czego byłby mi potrzebny akurat taki 🤷‍♀️ Wartość dodana książki to Irlandia, można trochę wyczytać i o niej i o jej mieszkańcach.
Druga kwestia to ta związana z nasuwającymi się po przeczytaniu pytaniami. Dla mnie to utopia i gra pod publikę. Zresztą, facet rocznik 79. a bajdurzy jakby przeżył 90 wiosen. Kocham spokój i brak towarzystwa ale nie rozumiem dlaczego miałabym w XXIw. rozniecać w domu ogień za pomocą tarcia. Dlaczego miałabym wyzbyć się wielu wszelakich udogodnień, które powstały aby uprzyjemnić mi życie? Poza tym, kosztem własnego widzimisię włazi buciorami w obecną tam florę i faunę. Był weganem teraz rozkładając sarnę na czynniki pierwsze dorabia do tego ideologię. Wiem też, że na takie życie może sobie pozwolić ktoś bez dzieci, kredytu i wielu in. Dla mnie trąci trochę egoizmem. Żyje z pracy własnych rąk. I co? Niby bogatsze to jego życie? I czy to daje mu prawo bezwzględnego krytykowania ludzi takich jak my? W sensie wpisujących się w ogólnie przyjęte normy?
Trochę przekłamań i zaprzeczeń w tej historii jest również ale odsyłam do lektury, sami oceńcie.

Autor postanawia "wyjąć wtyczkę" usprawniającą jego dotychczasowe życie, tym samym zaczyna bycie "offline". Na irlandzkim ranczo, żyjąc z pracy własnych rąk.
Pierwsza kwestia dotyczy książki. Czytało się znośnie, choć nic mi nie urwało. Opisy przyrody, codzienne rytuały, osobiste refleksje. Ok, kupuję takie leniwe opowieści. I choć język mnie nie uwiódł jakbym tego...