Zazwyczaj w czasie urlopu czytam literaturę podróżniczą. "Nomadzi. Życie w drodze" to idealna książka, która przeniosła mnie w miejsca dla mnie egzotyczne, w których jeszcze nie byłam.
Zuzanna Bukłaha zebrała kilka nomadzkich historii w jednym miejscu i dzięki niej mogłam "poznać" ludzi, którzy porzucili "normalne" życie, pracę na etacie, własne mieszkania i wyruszyli w świat, który przywitał ich... z otwartymi ramionami.

Czasem zastanawiam się: "czy tak chciałabym żyć?" Oglądam sporo podróżniczych vlogów na YT i przyznam, że takie życie jest nie dla mnie. Dziś tu jutro w innym miejscu. Przerosłoby mnie to. Lubię podróżować, lecz lubię też wracać do mojego gniazda. Lubię wiedzieć, że gdzieś tam jest mój dom, rodzina, znajomi.
Może dlatego że jestem introwertykiem.

A Wy? Moglibyście rzucić wszystko, zabrać najbliższych i wyruszyć gdzieś w nieznane? Mieszkać na łodzi, w kamperze, w hostelu. I nie przez miesiąc czy dwa, ale przez kilka lat, a może nawet resztę życia. Niby jesteśmy obywatelami świata jednak czy aż tak?

Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, żeby poznać historie tych, którzy się na to zdecydowali. Łączą podróżowanie z pracą, szukają przygód, znajdują tymczasowe miejsce do życia, pakują się i jadą dalej.
Książka jest ciekawa. Warto ją poznać, nawet jeśli nie chcemy żyć tak jak jej bohaterowie.

Zazwyczaj w czasie urlopu czytam literaturę podróżniczą. "Nomadzi. Życie w drodze" to idealna książka, która przeniosła mnie w miejsca dla mnie egzotyczne, w których jeszcze nie byłam.
Zuzanna Bukłaha zebrała kilka nomadzkich historii w jednym miejscu i dzięki niej mogłam "poznać" ludzi, którzy porzucili "normalne" życie, pracę na etacie, własne mieszkania i wyruszyli w...

Skusiłem się na tę książkę po lekturze świetnego Nomadlandu Jessiki Bruder, spodziewając się interesujących opowieści i praktycznych porad. Zawiodłem się kompletnie.
Sztampowe, nic niewnoszące historie bogatych ludzi, którzy postanowili pojeździć po świecie. Kamper na okładce to chyba dla zmyłki, bo prawie nikt w nim nie mieszkał – jedna rodzina przez pół roku – cała reszta wynajmowała sobie domy na miejscu lub korzystała z Couchsurfingu.
Porady były zupełnie oczywiste, a raptem kilka z nich, i to pod koniec książki, okazało się odkrywczych i naprawdę sensownych.
Do tego solidna dawka zbędnych wtrętów politycznych w postaci j*bania PiS-u praktycznie w każdej historii, czego bym się zupełnie nie spodziewał po książce, która w teorii ma opowiadać o życiu w podróży.
Te dwie gwiazdki daję za jedną jedyną naprawdę ciekawą historię, która jakoś do mnie trafiła. Dla jasności: tych historii jest łącznie dziewięć.

Skusiłem się na tę książkę po lekturze świetnego Nomadlandu Jessiki Bruder, spodziewając się interesujących opowieści i praktycznych porad. Zawiodłem się kompletnie.
Sztampowe, nic niewnoszące historie bogatych ludzi, którzy postanowili pojeździć po świecie. Kamper na okładce to chyba dla zmyłki, bo prawie nikt w nim nie mieszkał – jedna rodzina przez pół roku – cała...

Dawno nie czytałem nic tak pretensjonalnego, zbiór opowiastek o ludziach tak alternatywnych, że najprawdopodobniej defekują bursztynem. Moim ulubieńcem został ananas Tomek który opowiada jak chodził na protesty w Polsce bo REŻIM!!, a na pytanie o politykę w Indonezji odpowiada: "Na
szczęście nie za bardzo wiemy, co się tutaj dzieje. " No ludzie kochani. Absolutny szajs poprzetykany zdjęciami rodem z Instagrama z "kołczingowymi" cytatami.

Dawno nie czytałem nic tak pretensjonalnego, zbiór opowiastek o ludziach tak alternatywnych, że najprawdopodobniej defekują bursztynem. Moim ulubieńcem został ananas Tomek który opowiada jak chodził na protesty w Polsce bo REŻIM!!, a na pytanie o politykę w Indonezji odpowiada: "Na
szczęście nie za bardzo wiemy, co się tutaj dzieje. " No ludzie kochani. Absolutny szajs...

Książka pokazuje, że nigdy nie jest za późno, aby zacząć żyć na swoich własnych warunkach i spełnić swoje marzenia o wielkich wojażach.

Inspirująca, lekka, przyjemna, skłaniająca do refleksji, pokazująca różne style podróżowania i typy nomadów.

Książka pokazuje, że nigdy nie jest za późno, aby zacząć żyć na swoich własnych warunkach i spełnić swoje marzenia o wielkich wojażach.

Inspirująca, lekka, przyjemna, skłaniająca do refleksji, pokazująca różne style podróżowania i typy nomadów.

Lektura miła, lekka i przyjemna w sam raz na urlop. Kilka historii ludzi kochających podróże lub takich, którzy wyemigrowali, ale czy faktycznie nomadów ? Czytając książkę można przemyśleć własny styl podróżowania i zwiedzania świata. Polecam tym, którzy szukają książek o takiej lub podobnej tematyce.

Lektura miła, lekka i przyjemna w sam raz na urlop. Kilka historii ludzi kochających podróże lub takich, którzy wyemigrowali, ale czy faktycznie nomadów ? Czytając książkę można przemyśleć własny styl podróżowania i zwiedzania świata. Polecam tym, którzy szukają książek o takiej lub podobnej tematyce.

Strasznie to dla mnie dziwna lektura.

Po pierwszej historii miałam jej nie kontynuować, bo bohater strasznie mnie irytował. Z jednej strony obawia się w Polsce autorytaryzmu z PiS na czele, a z drugiej strony nie interesuje się sytuacją polityczną kraju, w którym aktualnie przebywa. Dla mnie to trochę sprzeczna postawa, a sama historia to taki typowy nomada z laptopem i ładnym widokiem.

W części z innych historii okropnie dużo było narzekania na Polskę, jak tu niebezpiecznie, źle i zimno. Bardzo dużo narzekania na politykę. Przy jednoczesnej gloryfikacji innych miejsc na ziemi staję w opozycji i uważam, że tego spokoju i zwolnienia każdy bohater może zaznać w Polsce, o ile wie gdzie szukać. W 4 porach roku też jest urok, który można docenić, a polska wioska może być tak samo urokliwa, jak ta we Włoszech.

Zwiedzanie świata kształtuje i otwiera oczy, owszem, ale żeby to robić wcale nie trzeba rzucić pracy i pojechać na miesiące w nieznane z jedną parą majtek. Drażni mnie demonizowanie ścieżki: szkoła, studia, chłopak, mąż, etat, ślub, dziecko, bo to wcale nie znaczy, że ludzie nie są tak szczęśliwi i to wcale nie znaczy, że każdy jest zmanipulowany przez system.

Na szczęście nie każda z historii tu opisanych była przesiąknięta pewną negatywnością czy to do Polski, czy to do ludzi żyjących wedle pewnego schematu. Podziwiam ludzi prowadzący koczowniczy tryb życia z dziećmi. Była tu para z 5 dzieci! Podziwiam Panią, która zdaje się swoje życie poświęcać, by nieść innym pomoc i radość.

Książka ładnie wydana, ładne zdjęcia, choć cytaty z historii niepotrzebne, bo trąci to dla mnie takim poradnikowym coachingiem motywacyjnym z instagrama - ogólne frazesy na ładnym tle.

Strasznie to dla mnie dziwna lektura.

Po pierwszej historii miałam jej nie kontynuować, bo bohater strasznie mnie irytował. Z jednej strony obawia się w Polsce autorytaryzmu z PiS na czele, a z drugiej strony nie interesuje się sytuacją polityczną kraju, w którym aktualnie przebywa. Dla mnie to trochę sprzeczna postawa, a sama historia to taki typowy nomada z laptopem i...

Trochę nie rozumiem niskich ocen. Ta książka jest dokładnie tym czym być powinna. Inspirującym i dobrze opowiedzianym katalogiem podróżników:) Mamy przegląd przeróżnych sposobów na tułaczkę po świecie, trochę porad praktycznych i dobrze zrobioną oprawę graficzną. Szczególne brawa za dobór bohaterów. Wyciągnięcie z cienia mniej instagramowych włóczykijów którym w podróży chodzi o znacznie więcej niż dobre zdjęcia. Dobrze się to czyta.

Trochę nie rozumiem niskich ocen. Ta książka jest dokładnie tym czym być powinna. Inspirującym i dobrze opowiedzianym katalogiem podróżników:) Mamy przegląd przeróżnych sposobów na tułaczkę po świecie, trochę porad praktycznych i dobrze zrobioną oprawę graficzną. Szczególne brawa za dobór bohaterów. Wyciągnięcie z cienia mniej instagramowych włóczykijów którym w podróży...

Przyjemna, ale niezbyt inspirująca. Rozmowy przy kawie. O wszystkim i o niczym, każda historia ledwie dotknięta, za to ciekawie.

Przyjemna, ale niezbyt inspirująca. Rozmowy przy kawie. O wszystkim i o niczym, każda historia ledwie dotknięta, za to ciekawie.

Interesująca, zwłaszcza zaciekawił mnie rozdział o kobiecie podróżującej po świecie z córką Gają. Ile ta Pani ma w sobie siły i odwagi, niepojęte. Inspirująca, ładnie wydana, wzbogacona o zdjęcia z podróży książka - warto przeczytać.

Interesująca, zwłaszcza zaciekawił mnie rozdział o kobiecie podróżującej po świecie z córką Gają. Ile ta Pani ma w sobie siły i odwagi, niepojęte. Inspirująca, ładnie wydana, wzbogacona o zdjęcia z podróży książka - warto przeczytać.

Inspirująca książka o niestandardowym życiu. Miejscami zbyt luźna, miejscami opisująca ludzi zbyt alternatywnych, by byli prwdziwi, ale i tak warta przeczytania.

Inspirująca książka o niestandardowym życiu. Miejscami zbyt luźna, miejscami opisująca ludzi zbyt alternatywnych, by byli prwdziwi, ale i tak warta przeczytania.